Ανάληψη ευθύνης για μπαράζ εμπρησμών στη Θεσ/νίκη (26/8)

από email που μας ήρθε:

Τα αστικά κέντρα είναι τα σημεία όπου τα πάντα κινούνται ασταμάτητα με τον ίδιο μονότονο και κουραστικό τρόπο. Τα μέρη μέσα στα οποία ο καθένας μπορεί να βρει την ευκαιρία να ανέβει ψηλά ή να βουλιάξει. Εκεί όπου όλοι μένουν ίδιοι ακολουθώντας τα πρότυπα αυτής της κοινωνίας, εκεί όπου η μόνη εξέλιξη που επιδιώκεται είναι η οικονομική (και η κοινωνίκη).

Η καθημερινότητα τεμαχίζεται με απόλυτη ακρίβεια, χωρίζεται σε στάδια στα οποία το άτομο πρέπει να ανταπεξέλθει με απόλυτη επιτυχία. Από το 8ωρο του σχολείο σε αυτό της δουλειάς κι από την δουλειά στο 8ωρο του οικογενειάρχη και της νοικοκυράς. Οι κοινωνικοί ρόλοι έρχονται να καλύψουν το αβάσταχτο κενό της ανθρώπινης ύπαρξης στον καπιταλισμό και να αναθέσουν στο άτομο μια συγκεκριμένη θέση στο σύστημα με την ελπίδα πάντα ότι αυτή μπορεί να μεταλλαχτεί ή να βελτιωθεί.

Το άτομο εξοικιώνεται από την στιγμή της γέννησης του με το να ζει και να κινείται σε χώρους όπου σχεδόν πάντα είναι ελεγχόμενοι. Από τα εμπορικά κέντρα, τα εργοστάσια, τις τράπεζες, τα σχολεία , τα γραφεία έως και τα ίδια τα σπίτια οι ζωές μας είναι φυλακισμένες. Ο προαυλισμός στα σχολεία, η απόδραση-προαυλισμός στα πάρκα, οι ανούσιες έξοδοι που μόνο στόχο έχουν την κατανάλωση και άρα παραμένουν το ίδιο παραγωγικές για το σύστημα (γήπεδο, σινεμά, θέατρα , shopping therapy , μαγαζιά) είναι η μια όψη του νομίσματος της ζωής στον καπιταλισμό. Η άλλη όψη όμως δεν είναι άλλη από τον εγκλεισμό σε κτίρια με κάγκελα κάτω από εξουθενωτικά ωράρια με υπέυθυνους, χαφιέδες και αφεντικά εκεί όπου δύο μάτια θα ελέγχουν κάθε κίνησή σου και θα σε τιμωρούν όταν ξεφεύγεις από τα όρια του επιτρεπτού.

Εδώ είναι που επιστρατεύονται οι κάμερες, τα άγρυπνα μάτια των φρουρών, η έννομη τάξη με τους ,ένστολους και μη , μπάτσους που θα εκδιώξουν κάθε παρεκλίνουσα συμπεριφορά και κάθε άρνηση απέναντι στις επιταγές της κανονικότητας.

Στο πλαίσιο αυτό το σύστημα το ίδιο γεννά τους αποκλεισμένους και τους οδηγεί στην παραβατικότητα βαπτίζοντας τους εγκληματίες. Μέσα σε αυτό το σύστημα όπως και σε κάθε οργανωμένο σύστημα όμως αναδύεται μια αντίρροπη δύναμη εξίσου ισχυρή η οποία εργάζεται ακατάπαυστα πάνω στη διάλυσή του. Η δύναμη αυτή απαρτίζεται από ατομικότητες και ομαδοποιήσεις οι οποίες με λόγο και πράξη, με διάχυση και εξέλιξη οργανώνουν, σχεδιάζουν και συνομωτούν για την κατάρευση της κοινωνίας-φυλακή δημιουργώντας αναχώματα ελευθερίας στον υποδουλομένο χώρο και χρόνο. Πάνω σε αυτό τον αγώνα μπορούν να βρουν μπροστά τους τη χειρότερη μορφή της , τον εγκλεισμό σε σωφρονιστικά ιδρύματα και τον περιορισμό κάθε μελλοντικής επιθετικής τους κίνησης, αποκομμένοι από τη διαρκή ζύμωση που λαμβάνει χώρα στα πιο σκοτεινά σημεία του κοινωνικού ιστού.

Κατηγορούμενοι όχι για τις ιδέες τους , αλλά για την καταστρεπτική πραγμάτωσή τους , από συμμετοχή σε εξεγερτικά γεγονότα, καταλήψεις, νυχτερινούς εμπρησμούς, ενέργειες σαμποτάζ, ληστείες, ένοπλες επιθέσεις, μέχρι οτιδήποτε άλλο έχει "σκαρφιστεί" ή θα "σκαρφιστεί" ένας επαναστατικός νους πληρώνουν το τίμημα των επιλογών τους βάσει των αξιών της κρατέας ηθικής.

Τα τελευταία χρόνια κάποιοι σύντροφοι βρίσκονται έγκλειστοι επειδή επέλεξαν την άρνηση εργασίας ως έναν ακόμη σταθμό στην επαναστατική τους διαδρομή και ως ένα τρόπο απελευθέρωσης του χρόνου τους για τον διαθέτουν όπως αυτοί κρίνουν. Μακριά από κάθε λογική πλουτισμού οι ένοπλες απαλλοτρειώσεις σε χώρους συσσώρευσης κεφαλαίου ήταν και είναι έμπρακτες αρνήσεις στον κόσμο της οικονομίας, αρκεί να μην γίνονται αυτοσκοπός.

Το να αρνείται κανείς την εργασία δεν σημαίνει πως απελευθερώνεται από το σύνολο των καταναγκασμών και των κοινωνικών του υποχρεώσεων, ούτε βέβαια πως αποφεύγει τις κυρίαρχες εμπορευματικές και θεαματικές σχέσεις. Από την άλλη δεκάδες σύντροφοι βρίσκονται αναγκαστικά στην παραγωγική διαδικασία , μα επιμένουν να σκέφτονται και να κινούνται αρνητικά τόσο μέσα (λούφες , σαμποτάζ, απαλλοτρειώσεις) όσο κι έξω απ' αυτήν.

Αναλαμβάνουμε την ευθύνη και αφιερώνουμε:

Τον εμπρησμό οχήματος της δημοτική αστυνομίας στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης στον σύντροφο Ηλία Νικολάου που βρίσκεται προφυλακισμένος, κατηγορούμενος για αντίστοιχη ενέργεια.

Τον εμπρησμό οχήματος της εταιρίας Alumil (ιδιοκτησίας του Μυλωνά) στον σύντροφο Πολύκαρπο Γεωργιάδη που βρίσκεται προφυλακισμένος, κατηγορούμενος για την απαγωγή του παραπάνω βιομηχάνου.

Τον εμπρησμό οικίας του πρώην διευθυντή φυλακών όπου ακόμη και σήμερα, μετά το θάνατό του, η οικογένειά του έχει αναρτήσει πινακίδα απ' έξω που δείχνει πως όχι μόνο δεν ντρέπεται αλλά είναι και περήφανη για τις "υπηρεσίες που προσέφερε" ο παραπάνω. Καθώς και την απόπειρα εμπρησμού γραφείων της κατασκευαστικής εταιρίας Avax , που μεταξύ άλλων έχει συνεργαστεί με το υπουργείο δικαιοσύνης για έργα σε σοφρωνιστικά ιδρύματα, σε όλους τους φυλακισμένους που μέσα από τα κάγκελα αγωνίζονται και διατηρούν μια αξιοπρεπή στάση.


Υ.Γ. Η εξέγερση μετά την σαρωτική της επέλαση άφησε πίσω της μαχητές που μονιμοποίησαν την οργή τους και προφυλακισμένους. Όσοι συνεχίζουν αμείωτα τον επαναστατικό πόλεμο αρνούνται την φετιχοποίηση ή την απαξίωση κάποιων μέσων και αναγνωρίζουν ως αναγκαία την πολυμορφία του αναρχικού αγώνα. Από την άλλη ο Θ. Ηλιόπουλος βρίσκεται προφυλακισμένος χρησιμοποιώντας ένα ισχυρό μέσο πάλης, την απεργία πείνας, για να διεκδικήσει την απελευθέρωσή του. Αρνούμενος παρ' όλα αυτά , τόσο την βίαιη έκφανση της εξέγερσης, όσο και το μίσος που οι φορείς της ανέδειξαν και αναδεικνύουν ενάντια στην πολιτική.