«Η Κομμουνιστική Διεθνής έχει ως σκοπό τον ένοπλο αγώνα για την ανατροπή της διεθνούς αστικής τάξης και την ίδρυση της διεθνούς δημοκρατίας των Σοβιέτ, που είναι ο πρώτος σταθμός στο δρόμο της ολοκληρωτικής κατάργησης κάθε κυβερνητικού συστήματος. Η Κομμουνιστική Διεθνής θεωρεί τη δικτατορία του προλεταριάτου ως το μοναδικό μέσο για να αποσπαστεί η ανθρωπότητα από τις φρικαλεότητες του καπιταλισμού». (Από το καταστατικό της Κομμουνιστικής Διεθνούς)
«Τα γεγονότα στο Λιτόχωρο είναι ένα μήνυμα για τον μοναρχοφασισμό και τους Αγγλους... Θα είναι απόλυτα μέσα στη λογική της πολιτικής, που οι Αγγλοι και οι μοναρχοφασίστες εφαρμόζουν και δεν θα πρέπει να απορεί κανένας, αν αύριο εμφανιστεί και δεύτερος Μπαρούτας και μεθαύριο γίνουν δεκάδες και εκατοντάδες. Θα έρθει η στιγμή που ο λαός θα αποφασίσει να μην τον σφάζουν σαν κότες και τότε θα πάρει και αυτός τα άρματα». (Νίκος Ζαχαριάδης)
Οι ακραίες συνθήκες που διαμορφώνονται από τη συνακόλουθη της καπιταλιστικής κρίσης, όξυνση της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, επιβάλλουν επιτακτικά την οργάνωση δομών μαζικής λαϊκής αυτοάμυνας για την αντιμετώπισή της.
Απέναντι στο καθεστώς τρόμου που οι κρατικές δυνάμεις καταστολής και οι φασιστικές συμμορίες από κοινού επιχειρούν να εδραιώσουν στους χώρους όπου το προλεταριάτο και η νεολαία ζει, εργάζεται και αγωνίζεται και το οποίο αποτελεί το ιδανικό περιβάλλον για την ομαλή διεξαγωγή της επιχείρησης μετακύλησης των απωλειών της καπιταλιστικής κρίσης από το κεφάλαιο στον εργαζόμενο λαό, το λαϊκό επαναστατικό κίνημα πρέπει να λάβει άμεσα τις απαραίτητες πρωτοβουλίες, όλα τα οργανωτικά και τεχνικά εκείνα μέτρα, που θα επιτρέψουν στο προλεταριάτο να αποκρούσει την τρομοκρατία και να ματαιώσει τα σχέδια των εκμεταλλευτών του.
Στην κατεύθυνση αυτή οργανώθηκε η επίθεση εναντίον της Διεύθυνσης Στρατοχωροφυλακής Βορειοανατολικής Αττικής, την οποία πραγματοποίησε ομάδα προλετάριων αγωνιστών.
Στην ένοπλη τρομοκρατία του στρατού της πλουτοκρατίας θα αντιτάξουμε τη δυναμική μας αυτοάμυνα.
Οπορτουνιστικές ταλαντεύσεις, υποχωρήσεις και περαιτέρω ανοχές, οδηγούν στην εξάντληση, την αποδυνάμωση και τελικά την εξόντωση του προλεταριάτου και του επαναστατικού κινήματος.
Ολοι στα άρματα, όλοι στον αγώνα για τη δικτατορία του προλεταριάτου και τον κομμουνισμό. Ζήτω η ΟΠΛΑ, ζήτω η 28η Οκτωβρίου του 1946!
Ομάδες Προλεταριακής Λαϊκής Αυτοάμυνας
20091030
Ανάληψη ευθύνης για το ισπανικό προξενείο (30/10)
Η ισπανική κυβέρνηση γνωστή για τις κατασταλτικές της πρακτικές, απόρροια του επικίνδυνου για την κοινωνική ισορροπία επαναστατικού κινήματος πολλά χρόνια τώρα , προσπαθεί και εν τέλει έχει καταφέρει μέσω της προπαγάνδισης, της αφομοίωσης και των διώξεων, να απομονώσει και να ελέγξει το πιο δραστήριο κομμάτι του επαναστατικού χθες και σήμερα. Αποτέλεσμα αυτού, πολλοί αγωνιστές να περνούν όλη τους τη ζωή στη φυλακή, ακόμη και να πεθαίνουν μέσα σε αυτή.
Ο αγώνας πίσω απʼ τα κάγκελα δεν σταματά.
Οι κρατούμενοι παρά τις εξοντωτικές συνθήκες που βιώνουν μέσα στη φυλακή δεν σταματούν να αγωνίζονται για τα «δικαιώματά» τους μα πάνω απʼ όλα για την ίδια τους την αξιοπρέπειά. Ένας από αυτούς είναι και ο Casellas, ο οποίος με πολλές απεργίες πείνας και άλλου τύπου διαμαρτυρίες αναδεικνύει πως ο αγώνας για έναν επαναστάτη δεν τελειώνει ποτέ και εξακολουθεί να υφίσταται κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη μπορεί να βρεθεί.
Μετά τις ενέργειες σαμποτάζ, τις καταλήψεις και τις δυναμικές πορείες που έλαβαν χώρα στην Ισπανία , εμείς επιλέξαμε να τιμήσουμε με έναν εμπρηστικό μηχανισμό το επί τιμή προξενείο της Ισπανίας στην Θεσσαλονίκη ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό-αγωνιστή Amadeu Casellas.
Η απεργία πείνας μπορεί να σταμάτησε αλλά ο αγώνας συνεχίζεται.
Μέχρι και την απελευθέρωση του τελευταίου κρατουμένου, μέχρι την καταστροφή και της τελευταίας φυλακής σε όλο τον κόσμο.
Ο αγώνας πίσω απʼ τα κάγκελα δεν σταματά.
Οι κρατούμενοι παρά τις εξοντωτικές συνθήκες που βιώνουν μέσα στη φυλακή δεν σταματούν να αγωνίζονται για τα «δικαιώματά» τους μα πάνω απʼ όλα για την ίδια τους την αξιοπρέπειά. Ένας από αυτούς είναι και ο Casellas, ο οποίος με πολλές απεργίες πείνας και άλλου τύπου διαμαρτυρίες αναδεικνύει πως ο αγώνας για έναν επαναστάτη δεν τελειώνει ποτέ και εξακολουθεί να υφίσταται κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη μπορεί να βρεθεί.
Μετά τις ενέργειες σαμποτάζ, τις καταλήψεις και τις δυναμικές πορείες που έλαβαν χώρα στην Ισπανία , εμείς επιλέξαμε να τιμήσουμε με έναν εμπρηστικό μηχανισμό το επί τιμή προξενείο της Ισπανίας στην Θεσσαλονίκη ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αναρχικό-αγωνιστή Amadeu Casellas.
Η απεργία πείνας μπορεί να σταμάτησε αλλά ο αγώνας συνεχίζεται.
Μέχρι και την απελευθέρωση του τελευταίου κρατουμένου, μέχρι την καταστροφή και της τελευταίας φυλακής σε όλο τον κόσμο.
Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στη Γιαννάκου (30/10)
"Η γλώσσα της εκπαίδευσης φέρει το εμφανές στίγμα της καταπίεσης,της αφομίωσης,του συμβιβασμού.Μιλάει την κανονικότητα αντικαθιστώντας κάθε ελεύθερη έκφραση.Διδάσκει τεχνοκρατικές πληροφορίες,υποκρινόμενη τη μετάδοση γνώσης.Απαγορέυει,επιβάλλει,προστάζει γεννόντας τον ανταγωνισμό και σπέρνοντας το φόβο της ανασφάλειας για ένα επισφαλές εργασιακό μέλλον.Αποτελεί τον κώδικα του κρύου θανάτου και τη γεννετική του μνήμη.Είναι ταυτόχρονα η γλώσσα του αφεντικού και του σκλάβου,τόσο αλαζονική και εκφοβιστική απτη μία,όσο δουλοπρεπής και υποκριτική απτην άλλη."
"Ανατολή του μηδενός"
Θέλουμε να είμαστε ουσιαστικοί.Μακριά από απλοΪκές γενικεύσεις και εύκολες καταχωρήσεις βεβαιοτήτων μιας αποστειρωμένης σκέψης. Η επαναστατική κριτική είναι σαν ζυγισμένη λεπίδα, όσο πιο πολύ την ακονίζεις, τόσο πιο βαθιά κόβει. Η εκπαίδευση, όπως και κάθε θεσμός, που μπαίνει στο στόχαστρο μας, δεν είναι ένα τσιμενταρισμένο , μονοκόμματο,κρατικό εργαλείο.
Είναι πολύ εύκολο να μιλήσουμε για σχολικά κελιά και για καθηγητές-δεσμοφύλακες. Είναι ταυτόχρονα όμως λειψό να αρκούμαστε σε τέτοιου είδους φτωχές αναλύσεις.
Η εκπαίδευση δεν είναι απλά μια εντολή πειθαρχίας που δίνεται από κάποιο συμπαγές κρατικό διοικητήριο αποφάσεων. Είναι μια ρευστή διαδικασία, όπως και η εξουσία που τροφοδοτείται ακόμα και από ενδο-συστημικές αντιθέσεις και ρήξεις .
Η παιδεία αποτελεί διαχρονικά κομβικόζήτημα της πολιτικής αντζέτας κάθε κυβέρνησης. Στην Ελλάδα τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες κινητοποιήσεις ενάντια στην εκάστοτε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Η αφετηρία είναι πάντα η υγιείς αντι-κοινωνική ισχυρή μειοψηφεία μαθητών που δεν γουστάρουν το σχολείο. Μέσα απο τις καταλήψεις καταργούν το χώρο της εκπαίδευσης και αποικούν τον κλεμμένο χώρο, ακυρώνουν το μάθημα, λεηλατούν τα κτίρια, κλέβουν λεφτά από τα γραφεία των καθηγητών, αρπάζουν βιβλία, σπάνε αίθουσες... Έτσι αντιστρέφουν τους όρους ενός αιχμαλώτου χρόνου και τους μετατρέπουν σε δημιουργική τεμπελιά, ερχόμενοι σε σύγκρουση με τους συλλόγους γονέων και την υπόλοιπη συντηριτική μαθητική νεολαία. Η ρήξη αποτελεί την πηγή της εξέλιξης. Πόλεμος πατήρ πάντων.... όπως έγραφε και ο Ηράκλειτος. Αυτή η πρωτογενής αυθεντική και αλαζονική διάθεση της μειοψηφείας των μαθητών-καταληψιών, περιφρονεί κάθε σύμβαση και κάθε κόσμια επιχειρηματολογία του δημοκρατικού διαλόγου. Δεν διεκδικούν αιτήματα καλυτέρευσης του εκπαιδευτικού συστήματος, αντίθετα το καταργούν στην πράξη χωρίς καν να έχουν αντιπρόταση. Ενάντια στους όρους του δημοκρατικού διαλόγου που μας έχουν διδάξει, δεν χρειαζόμαστε αντιπροτάσεις για να επιτεθούμε σε ότι μας ενοχλεί. Από το σχολείο μάθαμε, πως όταν διαφωνούμε με κάτι πρέπει να έχουμε τα κατάλληλα επιχειρήματα για να στηρίξουμε την άποψή μας. Αυτά είναι τα όρια της συγκατάβασης, ενός δειλού και άτολμου διαλόγου, που φοβάται να μιλήσει την αλήθεια. Εμείς λοιπόν λέμε πως αληθινή επικοινωνία αν διαφωνείς με κάτι φώναξε το τόσο δυνατά ώστε να γρεμιστεί κάθε τοίχος που το προστατεύει, και ας μην έχεις να αντιπροτείνεις τίποτα. Το γεγονός ότι δεν γουστάρουμε το σχολείο και μας τη "σπάει", η αποστειρωμένη γνώση που μας σερβίρουν, δεν σημαίνει πως πρέπει να έχουμε μια ολοκληρωμένη αντιπρόταση για το πώς θα φανταζόμασταν το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Δε μπαίνουμε καν στο δίλλημα να διαλέξουμε ανάμεσα σε αυτό που ήδη υπάρχει και σε αυτό που θα πρέπει να επινοήσουμε ως ιδεατή αντιπρόταση.Μπαίνουμε σε κίνηση να πράξουμε ενάντια σε ότι μας ενοχλεί εδώ και τώρα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι μελλοντικό γιατί ζούμε στο παρών.
Δυστυχώς όμως, συχνά αυτή η μηδενιστική βιωματική άρνηση, παραμένει μουγγή σαν να ντρέπεται για την αφοπλιστική ειλικρίνεια της ότι δε γουστάρει το σχολείο.
Έτσι οι καταληψίες μαθητές οπισθοχωρούν πίσω από σοβαροφανή αιτήματα, εκπροσωπούνται από συντονιστικά και επιτροπές που ζητούν δημοκρατικό διάλογο, σέρνονται πίσω από πορείες με συνθήματα ενάντια στο τάδε εκπαιδευτικό νομοσχέδιο και αργά ή γρήγορα επιστρέφουν στα θρανία της κανονικότητας.
Και αν είναι μια φορά κρίμα για αυτό το κομμάτι της αλήτικης νεολαίας, που είναι κοντά μας, είναι κοντά μας, είναι διπλή ντροπή για τους συνειδητοποιημένους επαναστάτες και ανρχικούς που συμμετέχουν σε αυτές τις εκτονώσεις στην ουρά των διεκδικήσεων για την παιδεία. Μια γραφικότητα άνευ όρων και ορίων. Εντύπωση κάνει πως την ίδια στιγμή που η αναρχική σκέψη αποκαλεί τους καθηγητές "μπάτσους του μυαλού" ταυτόχρονα συμμετείχαν ως αλληλέγγυοι στις κινητοποιήσεις των αδιόριστων τον Ιούνη του '98, απλά επειδή κάποιοι καιροσκόποι των αμφιθεάτρων μύρισαν μπάχαλα. Τόσο υποτιμάνε μερικοί την ίδια τη συνείδηση τους που ορίζουν ως ριζοσπαστική. Αλλά και πάλι πριν δυο χρόνια ένα μεγάλο κομμάτι της αναρχίας συνηπήρχε ακόμα και ως επιθετική ουρά, στις φοιτητικές πορείες αριστερών συλλόγων και επιτροπών ενάντια στηνεκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Για να μην θυμηθούμε την αλήστου μνήμης μασκαράτα σε μια από αυτές τις πορείες, όταν μετά από συγρούσεις κάποιοι ξεφτίλες φοιτητές με κουκούλες προσέφεραν λουλούδια στις παραταγμένες δοιμιρίες στο Σύνταγμα. Τότε στόχος έπρεπε να γίνει η ίδια η πορεία. Το έχουμε ξαναπεί, θεωρούμε (πλέον άσκοπο) την παρουσία επαναστατικών μειοψηφιών σε τέτοια καρναβάλια. Δε μας ενδιαφέρουν ούτε τα στατιστικά στοιχεία της ανεργίας των πτυχιούχων, ούτε τα κέρδη των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ούτε ο προϋπολογισμός για την παιδεία. Δεν βλέπουμε τις καταλήψεις ως μέσο αγώνα, ούτε σεβόμαστε το" συγγινητικό θέαμα' για τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Δεν υπάρχει τίποτα κοινό μεταξύ αυτού που θέλει να αξιοποιηθεί το πτυχίο του και εκείνου που αρνείται να δουλέψει για οποιοδήποτε αφεντικό, ούτε μεταξύ του μαθητή που θέλει καλύτερα σχολικά κτίρια και εκέινου που τα βανδαλίζει.
Φυσικά αναγνωρίζουμε πως οι διαδηλώσεις μπορεί να είναι να τα εργοστάσια παραγωγής επαναστατικών συνειδήσεων όπου κάποιοι συνήθως πιο πιτσικαράδες χωρίς να τους υποτιμάμεν καθόλου αφού αυτούς έχουμε και πιο πολύ στην καρδιά μας συναντιώνται με κόσμο με συντρόφους μελλοντικούς και αδέρφώνονται. Άλλοι από αυτούς μπορεί να τους απογοητέψουν και άλλοι να τους εκπλήξουν θετικά.Είναι πάντα ένα μεγάλο διακύβευμα...Όπως επίσης δεν σνομπάρουμε τη δράση που μετατρέπει φιέστες τέτοιου τύπου σε πεδία σύγκρουσης όπου οι μπάτσοι περισσότερο ως χούλιγκαν παρά ως εκπαιδευμένο σώμα ,αφήνονται στα ένστικτά τους, τστις καταβολές της βίας, στη μυρωδιά του αίματος και τον ήχο των οστών που συνθλίβονται , μη μπορώντας πολλές φορές ούτε οι ανώτεροί τους να τους συγκρατήσουν..(.Έχει φανεί όμως πως απέναντι σε οργανωμένες και συνεκτικές ομάδες μεταξύ τους έτρεχαν και δεν έφταναν όσοι από αυτούς δεν έμεναν κάτω με σπασμένα μούτρα.)
PROVOKE... ΠΡΟΚΛΗΣΗ......
Ανάμεσα σε χιλιάδες φοιτητές που ζούν την περιπέτειά τους, η πρόκληση είναι ένα σημείο αναφοράς ανάμεσα στην χλιαρότητά τους , την επιστροφή στο σπίτι τους ή την ριζοσπαστικοποίηση τους. Το να προκαλείςτο μακέλεμα ενός πλήθους που ασκεί ένα νόμιμο δημοκρατικό είναι ένα στοίχημα με τη δημοκρατία. Δε μας αφορούν ούτετα πτυχία ούτε τα ανοιχτά κεφάλια.Ούτε καριερήστες είμαστε ούτε τραυματιοφορείς.
Και φυσικά δεν αρνούμαστε τις καταβολές μας. Σίγουρα κάποιοι από μας θυμούνται ακόμα την ανάσα του ματά πίσω μας, τους χακήδες να γίνονται φλαμπέ, τις τζαμαρίες που γίνονται θρύψαλα, το κρυφτό στους διαδηλωτές, τη μολότωφ που σκάει και τα σακίδια που μυρίζουν βενζίνη. Την άγρια χαρά μιας γενικευμένης σύρραξης , τα πλίατσικα, τους βανδαλισμούς την ανομία....
Πλέον όμως δε δουλεύουμε για την καταστροφή της εικόνας αλλά για τη γενική καταστροφή του είναι, του υπάρχοντος... Πεποίθεσή μας είναι πως όλα εξελίσονται η βαλτώνουν στα νερά της συνήθειας και της στασιμότητας. Του αυτό κάνω γιατί αυτό έμαθα και ξέρω. Ο καθένας και η κάθε μια μπορεί πολύ περισσότερο από αυτό που νομίζει.Εμείς πάλι πραγματευόμαστε την εύθραστη λεπτή γραμμήτης οργανωμένης παράνοιας που διέπει την κοινωνία και της πλήρως χαομένης τάξης των αλληλεπιδράσεων που το νέο αντάρτικο πόλης προκαλεί. Τις χαμένες ισσοροπίες, τον τρόμο, την αγωνία, το μίσος, το πάθος για καταστροφή, τη χαρά της επίθεσης.
Την Πρόκληση...
Την απευθύνουμε πλέον ανοιχτά σε όλους.
Δε ψάχνουμε καμία μελλοντική απελευθερωμένη νόρμα εκπαίδευσης, ψάχνουμε τρόπους απόδρασης από το σήμερα.(Άλλωστε οι καταλήψεις και καταστροφές των σχολείων δεν είναι εικόνα από το μέλλον, είναι μια υπολανθάνουσα προβολή των μηδενιστικών αρνήσεων του παρόντος.
Όλες οι θεωρητικές κουβέντες για μια "μεταεπαναστατική κοινωνία"και συνάμα εκπαίδευση με ελευθεριακά σχολεία είναι ακίνδυνες φλυαρίες κάποιων για να βρουν καταφύγιο στον εναλακτισμό του επαναστατικού lifestyle. Ας είμαστε ειλικρινείς, εμείς δεν έχουμε καμία αντιπρόταση για το μέλλον, γι αυτό και είμαστε μηδενιστές, αλλά αντίθετα έχουμε πολύ οργή για το παρόν.
Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως έχουν μάθει να ζουν με το φόβο για το αύριο, για αυτό θέλουν την ασφάλεια μιας σίγουρης πρότασης για να καταπραϋνει τις ανασφάλειες τους. Ο φόβος μπροστά στην ακαθόριστη τροπή που μπορεί να πάρει η ζωή είναι η αιτία που κρατάει πίσω έναν ολόκληρο κόσμο, οι οποίοι παρόλο που είναι δυσαρεστημένος με αυτό που ζει δε τολμά να το αλλάξει.
Αντίθετα εμείς ως μια τάση του νέου αντάρτικου πόλης, μας ελκύει αυτό το άγνωστο που αν είναι λυτρωτικό και απελευθερωτικό, θα το απολαύσουμε ,αν όχι θα το πολεμήσουμε ξανά, συνεχίζοντας την άγρια χαρά της αναζήτησης.
Έτσι και για την εκπαίδευση δεν προτείνουμε ούτε εναλλακτικά προγράμματα διδασκαλίας, ούτε ελευθεριακά σχολεία. Δεν πιστεύουμε στην υποχρεωτική διδασκαλία ούτε καν των βασικών γνώσεων. Σε έναν μελλοντικό επαναστατικό χωροχρόνο ίσως να αισθανόμαστε περισσότερο και να σκεφτόμαστε λιγότερο. Δεν υπάρχει κάποια συνταγή. Κάποιοι μπορεί να μην θέλουν να διαβάζουν και να γράφουν γιατί τους αρέσει να ατενίζουν την θάλασσα, να έχουν για σπίτι τους το δάσος και για στέγη τους τα ατέρια.
Στην τελική, τον κόσμο της γνώσης και της επιστήμης τον γνωρίζουμε καλά... Εργαστηριακοί ιοί, πυρηνική ενέργεια, χημικά όπλα, περιβαντολογική μόλυνση, δημιουργήθηκαν μέσα στα εργαστήρια της γνώσης και της λογικής. Εμείς μιλάμε για μια άλλη γνώση ακαθόριστη, απρόβλεπτη και απεριόριστη. Μια γνώση μέσα από την βιωματική αναζήτηση, το πείραμα, την επιθυμία, το παιχνίδι....
Μια γνώση που δε θα ελέγχεται από βασικούς κανόνες αλλά θα είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση του καθενός μας, μιας υπόθεσης πνευματικής αναζήτησης και πρακτικής γνώσης.
Επίσης θεωρούμε την αυτομόρφωση πέρα και ενάντια στο εξουσιαστικό περιβάλλον, θεμελιώδη για τη Ζωή. Ανιχνεύουμε τα ενδιαφέροντά μας, διευρύνουμε την οπτική μας. Αυτομορφωνόμαστε για την δικιά μας απόλαυση και χαρά. Διαρρυγνήουμε τα καλούπια της εκπαιδευτικής γνώσης και εξιδείκευσης. δημιουργούμε τα δικά μας πεδία πεδία διεύρυνσης και τα δικά μας αισθητήρια χωρίς έλεγχο ή αφομοίωση. Ως γνήσιοι αλήτες της ζωής περισρεοφόμαστε για να ανακαλύψουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας εφαρμόζωντας την φιλοσοφία στην πράξη.
Έτσι αφήνουμε οριστικά πίσω μας πίσω μας την εποχή του παλιού και χτίζουμε την ανατολή του μηδενός, το νέο αντάρτικο πόλης. Εγκαταλείπουμε το ύφος τρομοκρατικά βαρετά αναλύσεων που επιδίδεται ένα μεγάλο κομμάτι του αντικαθεστωτικού χώρου και 'μιλάμε" τη γλώσσα του δρόμου,του συναισθήματος της λύσσας και της συνείδησης.
Γι' αυτό επιμένουμε πως πρέπει να αναγνώσουμε τη πολιτική διαχείρηση του θεσμού της εκπαίδευσης πίσω απο τις εμφανείς γραμμές. Να αντιληφθούμε το παιχνίδι του εχθρού, τη λογική και τα συμφέροντα του ,ώστε να τον αποδομήσουμε για να χτυπήσουμε αποτελεσματικά και καίρια.
Η παιδεία στην Ελλάδα αποτελεί μια απο τις προτεραιότητες κάθε πολιτικού συστήματος, γιατί διαχειρίζεται το αναπτυξιακό της κεφάλαιο. Διαχειρίζεται το ανθρώπινο διναμικό της νέας γενιάς. Από τους μαθητές θα στελεχωθούν όλες οι θέσεις, από τους νέους κυβερνήτες μέχρι τους νέους εργάτες. Γι' αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να ευθυγραμμίζεται και να ναπαράγει την πολιτική γραμμή που επικρατεί σε κάθε χώρα. Άλλο εκπαιδευτικό μοντέλο υπάρχει στα θρησκευτικά καθεστώτα ,άλλο στον καπιταλισμό. Όμως ακόμα και στον ίδιο τον καπιταλισμό υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. εδώ παίζεται το κόλπο με τις μεταρρυθμίσεις. μια φιλελεύθερη πολιτική, προωθεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό ,όχι μόνο στο πεδίο της αγοράς, αλλά και της παιδείας. Θέλει ανταγωνιστικά άτομα-μαθητές, προοωθεί τις νέες τεχνοκρατικές επιστήμες, εντατικοποιεί τους ρυθμούς ανάπτυξης της μάθησης, γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία, δεν θέλει απλώς να επιβληθεί ως η μόνη νόμιμη γλώσσα, αλλά επιδιώκει παράλληλα να τροφοδοτήσει τις δεξαμενές της γνώσης του κεφαλαίου της.
Η εκπαίδευση με λίγα λόγια δεν είναι ο κακός χωροφύλακας- καθηγητής, είναι μια δομική λειτουργία του συστήματος που το τρέφει, ανασυνθέτει το ανθρώπινο δυναμικό εξελίσσει την ιδεολογία της εποχής ,αναπτύσει μια νέα πολιτιστική κουλτούρα, επιβεβαιώνει τα επιχειρήματα δικαιώσης της εξουσίας.
Για αυτό υπάρχει η προώθηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της αξιολόγησης που θέτουν τους μαθητές από μικρή ηλικεία ηλικία σε λογική ανταγωνιστικών στελεχών πολυεθνικών εταιριών.
Από την άλλη η γερασμένη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του καπιταλισμού προσπαθεί να διατηρήσει το κράτος πρόνοιας και κρατικού παρεμβατισμού στην παιδεία, αλλα΄εγκλωβίζεται μέσα στις αντιφάσεις της. Παλινωδεί ανάμεσα στη χθεσινή ισχύ της και στη σημερινή ανήμπορη υπόσχεσή για κρατικές παροχές στο λαό ως αντιστάθμισμα στην οικονομική κρίση.
Για παράδειγμα η σημερινή τεχνοκρατική-σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στήριξε την πρόταση της φιλελεύθερης προκατόχου της για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά μόλις ξεκίνησαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις αποχώρησε καιροσκοπικά απο το ψήφισμα του νομοσχεδίου.
Είναι γνωστό άλλωστε πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σοβαρά think tank πολιτικών τάσεων.
Σήμερα γνωρίζουμε ξεκάθαρα πως η φιλελεύθερη παράταξη έχει σοσιαλδημοκρατική ρητορεία και η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση εφαρμόζει φιλελεύθερη πολιτική. Ένα καλοστημένο θέατρο εντυπώσεων. Έτσι η παιδεία λειτουργεί συχνά και ως μοχλός αντιπολίτευσης γιατί ενεργοποιεί τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής οικογένειας που πάντα θα αγχώνεται για το μέλλον των παιδιών της. Με αυτή την αιχμή η εκάστοτε αντιπολίτευση επενδύει ψηφοθηρικά στα πιο συντηριτικά αντανακλαστικά του έλληνα γονέα. Για αυτό οι υουργοί κάθονται σε ηλεκτρική καρέκλα. Δεν είναι τυχαία η κατάληξη των περισσότερων που τέθηκαν επικεφαλείς τηςεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Συγγεκριμένα στην περίπτωση της Μαρριέτας -Γιαννάκου, νετά τη θητεία της στον υπουργικό θρόνο, δεν κατάφερε να επανεκλεγεί στο βουλευτικό αξίωμα. Έπρεπε στη συνέχεια να απσπάσει την ανθρωπιστική συμπόνοια των ηλίθιων ψηφοφόρων, όταν υπέστη ακροτηριασμό του ποδιού της , ώστε να οριστείευρωβουλευτής ως επικεφαλής ψηφοδελτίου. Βέβαια εμείς δεν τη λυπόμαστε καθόλου για αυτόεπιλέξαμε να την τιμήσουμε με την επίσκεψη μας στο σπίτι της στα πλαίσια αυτού που έχουμε ξαναπεί: δεν ξεχνάμε τι υπηρετεί και τι υπηρέτησε ο καθένας στην πορεία της ζωής του ειδικά όταν όχι μόνο δεν μετανιώνει αλλά συνεχίζει και προκλητικά τη σταδιοδρομία του.
Η αφορμή για την επιλογή του στόχου δόθηκε με την επανεμφάνιση στο προσκήνιο μιας πρακτικής αρκετά διαδεδωμένης τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Τις τελευταίες βδομάδες πέρασαν στα ψιλά των τηλεοπτικών ειδήσεων η πραγματοποίηση δεκάδωνμαθητικών καταλήψεων χωρίς καμιά πραγματική αιτηματολογία. Με μικρή διάρκεια , μεγάλες καταστροφές που δεν ντύθηκαν με τομ μανδύα δημοκρατικών αιτημάτων για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη , αλλά την αρνήθηκαν μαζί με την ηθική της. Άλλωστε τα αιτήματα (κι όχι μόνο στις μαθητικές καταλήψεις) έχουν νόημα μόνο σε όσους προσδοκούν κάτιαπό αυτόν τον κόσμο. Οι νεαροίβάνδαλοι ισοπεδώνοντας κάθε διαχωρισμένη κοινωνική ταυτότητα απέδειξαν ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα άξιο για να γλυτώσει από την οργή τους. Εμείς πουγεννηθήκαμεμέσα στην ανάσα του δρόμου και της ανομίας θέλουμε να βρεθούμε με τους ανήλικους "εγκληματίες" και τους καταστροφείς της τάξης για να ανιχνεύσουμε από κοινού τη δύναμη και να ξεπεράσουμε για άλλη μια φορά τα όρια μας.
¨"Το νέο αντάρτικο πόλης έρχεται πάντα με το μαχαίρι στα δόντια "
Η εκλογή της τεχνοκρατικής κυβέρνησης του σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ ήταν αναμενόμενη. Το ίδιο και η τοποθέτησητου Χρυσιχοϊδη στο αναβαπτισμένο υπουργείο Προστασίας του πολίτη. Η
ίδια η μετονομασία του υπουργείου Δημοσίας Τάξης( που θύμιζε έντονα χούντα) είναι ενδεικτική της νέας διαλεκτικής και πραχτικής που θα εφαρμοστεί. Από την πρώτη στιγμή ο Χ. ως ικανός γνώστης της προοδευτικής ρητορείας , επεδίωξε να κατασκευάσει το άλλοθι για τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας. Έκανε δηλώσεις για θέματα ταμπού, ομολογώντας τις διαπιστευμένες σχέσεις αστυνομικώνμε χρυσαυγίτες, τονίζοντας πως αυτό δεν θα το ανεχθεί.
Βέβαια την ίδια στιγμή όλοι βιώσαμε την αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια και όχι μόνο, με την μονινμοποίηση των ΜΑΤ, στην πλατεία και σε όλη την περιοχή. Ταυτόχρονα ζήτησε συγνώμη για την εισβολή αστυνομικών σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ και την ίδια στιγμή απευθυνόμενος στο ένστιχτο των ρουφιάνων της κοινωνίας επικύριξε τους τρεις καταζητούμενους αναρχικούς συντρόφους για 600.000 ευρώ. Τέλος δέχτηκε να συνομιλήσει με μεταναστευτικές οργανώσεις με αφορμή τη δολοφονία μετανάστη της Νίκαιας, αλλά παράλληλα δήλωσε με έμφαση και υποννοούμενα στους υφισταμένους τους" έχουμε πόλεμο¨με το μέτωπο της τρομοκρατίας ενώσυμπτωματικά (;) λίγες μέρες πριν η υπόθεση των συλληφθέντων στο Χαλάνδρι και των καταζητούμενων που ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες πέρασε στα χέρια εφέτη ανακριτή.
Ο Χ. κινήθηκε με τη σιγουριά της επιτυχίας έχοντας στο ενεργητικό του την "εξάρθρωση" της 17Ν.
Βέβαια τα όρια μεταξύ της επιτυχίας ενός υπουργού και της κακοτυχίας ενός αντάρτη πόλης όπως ο Σάββας Ξηρός στα χερια του οποίου εξερράγει η βόμβα , μάλλον είναι σκοπίμως δυσδιάκριτη τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τον ίδιο.
Πάντως ο τελευταίος φαίνεται πως έχει εμπνευστεί τις παραπάνω πρακτικές του, από τις πρακτικές του οργανωμένου εγκλήματος και των κυκλωμάτων της νύχτας. Τα ευρηματικά δημοκρατικά λογίδριά του και η επικοινωνιακή πολιτική τουχρησιμοποιείται ως η καθαρή "βιτρίνα" του "μαγαζιού" του ενώ στο βάθος στο υπόγειο οργανώνει τις βρωμοδουλείες του.
Εμείς από την μεριά μας δεν έχουμε κανένα λόγο να σταματήσουμε. Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και γενικότερα την πολιτική αναδιάρθρωση του συστιμικού συμπλέγματος, ώστε να προετοιμαστούμε και να χτυπήσουμε. Άλλωστε σε αυτή τη ζωή γελάει καλύτερα όποιος τιθασεύει και την οργή του, χαμογελάει στον εχρό του, είναι νερό και ατσάλι ταυτόχρονα καταστροφέας και δημιουργός.
Αφιερώνουμε την ενέργεια μας στους στους φυλακισμένους συντρόφους, στον αναρχικό επαναστάτη Παναγιώτη Μασούρα και στους δυο προφυλακισμένους για την ίδια υπόθεση: Χάρη Χατζημιχελάκη και Μάνο Γιόσπα, και στους έξι καταζητούμενους,στον Γιάννη Δημιτράκη , στονΗλία Νικολάου, στον Πολλύκαρπο Γεωργιάδη.
Τέλος χαιρετίζουμε τηνεπαναστατική ομάδα Συμβούλιο Αποδόμησης της Τάξης και όλουςτους συντρόφους στη Θεσσαλονίκη που οι φωτιές τους χάραξαν μια τροχιά στον νυκτερινό ουρανό ορίζοντας την επικράτεια του νέου αντάρτικου πόλης.
ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ- ΦΡΑΞΙΑ ΜΗΔΕΝΙΣΤΩΝ
"Ανατολή του μηδενός"
Θέλουμε να είμαστε ουσιαστικοί.Μακριά από απλοΪκές γενικεύσεις και εύκολες καταχωρήσεις βεβαιοτήτων μιας αποστειρωμένης σκέψης. Η επαναστατική κριτική είναι σαν ζυγισμένη λεπίδα, όσο πιο πολύ την ακονίζεις, τόσο πιο βαθιά κόβει. Η εκπαίδευση, όπως και κάθε θεσμός, που μπαίνει στο στόχαστρο μας, δεν είναι ένα τσιμενταρισμένο , μονοκόμματο,κρατικό εργαλείο.
Είναι πολύ εύκολο να μιλήσουμε για σχολικά κελιά και για καθηγητές-δεσμοφύλακες. Είναι ταυτόχρονα όμως λειψό να αρκούμαστε σε τέτοιου είδους φτωχές αναλύσεις.
Η εκπαίδευση δεν είναι απλά μια εντολή πειθαρχίας που δίνεται από κάποιο συμπαγές κρατικό διοικητήριο αποφάσεων. Είναι μια ρευστή διαδικασία, όπως και η εξουσία που τροφοδοτείται ακόμα και από ενδο-συστημικές αντιθέσεις και ρήξεις .
Η παιδεία αποτελεί διαχρονικά κομβικόζήτημα της πολιτικής αντζέτας κάθε κυβέρνησης. Στην Ελλάδα τις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες κινητοποιήσεις ενάντια στην εκάστοτε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Η αφετηρία είναι πάντα η υγιείς αντι-κοινωνική ισχυρή μειοψηφεία μαθητών που δεν γουστάρουν το σχολείο. Μέσα απο τις καταλήψεις καταργούν το χώρο της εκπαίδευσης και αποικούν τον κλεμμένο χώρο, ακυρώνουν το μάθημα, λεηλατούν τα κτίρια, κλέβουν λεφτά από τα γραφεία των καθηγητών, αρπάζουν βιβλία, σπάνε αίθουσες... Έτσι αντιστρέφουν τους όρους ενός αιχμαλώτου χρόνου και τους μετατρέπουν σε δημιουργική τεμπελιά, ερχόμενοι σε σύγκρουση με τους συλλόγους γονέων και την υπόλοιπη συντηριτική μαθητική νεολαία. Η ρήξη αποτελεί την πηγή της εξέλιξης. Πόλεμος πατήρ πάντων.... όπως έγραφε και ο Ηράκλειτος. Αυτή η πρωτογενής αυθεντική και αλαζονική διάθεση της μειοψηφείας των μαθητών-καταληψιών, περιφρονεί κάθε σύμβαση και κάθε κόσμια επιχειρηματολογία του δημοκρατικού διαλόγου. Δεν διεκδικούν αιτήματα καλυτέρευσης του εκπαιδευτικού συστήματος, αντίθετα το καταργούν στην πράξη χωρίς καν να έχουν αντιπρόταση. Ενάντια στους όρους του δημοκρατικού διαλόγου που μας έχουν διδάξει, δεν χρειαζόμαστε αντιπροτάσεις για να επιτεθούμε σε ότι μας ενοχλεί. Από το σχολείο μάθαμε, πως όταν διαφωνούμε με κάτι πρέπει να έχουμε τα κατάλληλα επιχειρήματα για να στηρίξουμε την άποψή μας. Αυτά είναι τα όρια της συγκατάβασης, ενός δειλού και άτολμου διαλόγου, που φοβάται να μιλήσει την αλήθεια. Εμείς λοιπόν λέμε πως αληθινή επικοινωνία αν διαφωνείς με κάτι φώναξε το τόσο δυνατά ώστε να γρεμιστεί κάθε τοίχος που το προστατεύει, και ας μην έχεις να αντιπροτείνεις τίποτα. Το γεγονός ότι δεν γουστάρουμε το σχολείο και μας τη "σπάει", η αποστειρωμένη γνώση που μας σερβίρουν, δεν σημαίνει πως πρέπει να έχουμε μια ολοκληρωμένη αντιπρόταση για το πώς θα φανταζόμασταν το ιδανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Δε μπαίνουμε καν στο δίλλημα να διαλέξουμε ανάμεσα σε αυτό που ήδη υπάρχει και σε αυτό που θα πρέπει να επινοήσουμε ως ιδεατή αντιπρόταση.Μπαίνουμε σε κίνηση να πράξουμε ενάντια σε ότι μας ενοχλεί εδώ και τώρα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι μελλοντικό γιατί ζούμε στο παρών.
Δυστυχώς όμως, συχνά αυτή η μηδενιστική βιωματική άρνηση, παραμένει μουγγή σαν να ντρέπεται για την αφοπλιστική ειλικρίνεια της ότι δε γουστάρει το σχολείο.
Έτσι οι καταληψίες μαθητές οπισθοχωρούν πίσω από σοβαροφανή αιτήματα, εκπροσωπούνται από συντονιστικά και επιτροπές που ζητούν δημοκρατικό διάλογο, σέρνονται πίσω από πορείες με συνθήματα ενάντια στο τάδε εκπαιδευτικό νομοσχέδιο και αργά ή γρήγορα επιστρέφουν στα θρανία της κανονικότητας.
Και αν είναι μια φορά κρίμα για αυτό το κομμάτι της αλήτικης νεολαίας, που είναι κοντά μας, είναι κοντά μας, είναι διπλή ντροπή για τους συνειδητοποιημένους επαναστάτες και ανρχικούς που συμμετέχουν σε αυτές τις εκτονώσεις στην ουρά των διεκδικήσεων για την παιδεία. Μια γραφικότητα άνευ όρων και ορίων. Εντύπωση κάνει πως την ίδια στιγμή που η αναρχική σκέψη αποκαλεί τους καθηγητές "μπάτσους του μυαλού" ταυτόχρονα συμμετείχαν ως αλληλέγγυοι στις κινητοποιήσεις των αδιόριστων τον Ιούνη του '98, απλά επειδή κάποιοι καιροσκόποι των αμφιθεάτρων μύρισαν μπάχαλα. Τόσο υποτιμάνε μερικοί την ίδια τη συνείδηση τους που ορίζουν ως ριζοσπαστική. Αλλά και πάλι πριν δυο χρόνια ένα μεγάλο κομμάτι της αναρχίας συνηπήρχε ακόμα και ως επιθετική ουρά, στις φοιτητικές πορείες αριστερών συλλόγων και επιτροπών ενάντια στηνεκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Για να μην θυμηθούμε την αλήστου μνήμης μασκαράτα σε μια από αυτές τις πορείες, όταν μετά από συγρούσεις κάποιοι ξεφτίλες φοιτητές με κουκούλες προσέφεραν λουλούδια στις παραταγμένες δοιμιρίες στο Σύνταγμα. Τότε στόχος έπρεπε να γίνει η ίδια η πορεία. Το έχουμε ξαναπεί, θεωρούμε (πλέον άσκοπο) την παρουσία επαναστατικών μειοψηφιών σε τέτοια καρναβάλια. Δε μας ενδιαφέρουν ούτε τα στατιστικά στοιχεία της ανεργίας των πτυχιούχων, ούτε τα κέρδη των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ούτε ο προϋπολογισμός για την παιδεία. Δεν βλέπουμε τις καταλήψεις ως μέσο αγώνα, ούτε σεβόμαστε το" συγγινητικό θέαμα' για τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Δεν υπάρχει τίποτα κοινό μεταξύ αυτού που θέλει να αξιοποιηθεί το πτυχίο του και εκείνου που αρνείται να δουλέψει για οποιοδήποτε αφεντικό, ούτε μεταξύ του μαθητή που θέλει καλύτερα σχολικά κτίρια και εκέινου που τα βανδαλίζει.
Φυσικά αναγνωρίζουμε πως οι διαδηλώσεις μπορεί να είναι να τα εργοστάσια παραγωγής επαναστατικών συνειδήσεων όπου κάποιοι συνήθως πιο πιτσικαράδες χωρίς να τους υποτιμάμεν καθόλου αφού αυτούς έχουμε και πιο πολύ στην καρδιά μας συναντιώνται με κόσμο με συντρόφους μελλοντικούς και αδέρφώνονται. Άλλοι από αυτούς μπορεί να τους απογοητέψουν και άλλοι να τους εκπλήξουν θετικά.Είναι πάντα ένα μεγάλο διακύβευμα...Όπως επίσης δεν σνομπάρουμε τη δράση που μετατρέπει φιέστες τέτοιου τύπου σε πεδία σύγκρουσης όπου οι μπάτσοι περισσότερο ως χούλιγκαν παρά ως εκπαιδευμένο σώμα ,αφήνονται στα ένστικτά τους, τστις καταβολές της βίας, στη μυρωδιά του αίματος και τον ήχο των οστών που συνθλίβονται , μη μπορώντας πολλές φορές ούτε οι ανώτεροί τους να τους συγκρατήσουν..(.Έχει φανεί όμως πως απέναντι σε οργανωμένες και συνεκτικές ομάδες μεταξύ τους έτρεχαν και δεν έφταναν όσοι από αυτούς δεν έμεναν κάτω με σπασμένα μούτρα.)
PROVOKE... ΠΡΟΚΛΗΣΗ......
Ανάμεσα σε χιλιάδες φοιτητές που ζούν την περιπέτειά τους, η πρόκληση είναι ένα σημείο αναφοράς ανάμεσα στην χλιαρότητά τους , την επιστροφή στο σπίτι τους ή την ριζοσπαστικοποίηση τους. Το να προκαλείςτο μακέλεμα ενός πλήθους που ασκεί ένα νόμιμο δημοκρατικό είναι ένα στοίχημα με τη δημοκρατία. Δε μας αφορούν ούτετα πτυχία ούτε τα ανοιχτά κεφάλια.Ούτε καριερήστες είμαστε ούτε τραυματιοφορείς.
Και φυσικά δεν αρνούμαστε τις καταβολές μας. Σίγουρα κάποιοι από μας θυμούνται ακόμα την ανάσα του ματά πίσω μας, τους χακήδες να γίνονται φλαμπέ, τις τζαμαρίες που γίνονται θρύψαλα, το κρυφτό στους διαδηλωτές, τη μολότωφ που σκάει και τα σακίδια που μυρίζουν βενζίνη. Την άγρια χαρά μιας γενικευμένης σύρραξης , τα πλίατσικα, τους βανδαλισμούς την ανομία....
Πλέον όμως δε δουλεύουμε για την καταστροφή της εικόνας αλλά για τη γενική καταστροφή του είναι, του υπάρχοντος... Πεποίθεσή μας είναι πως όλα εξελίσονται η βαλτώνουν στα νερά της συνήθειας και της στασιμότητας. Του αυτό κάνω γιατί αυτό έμαθα και ξέρω. Ο καθένας και η κάθε μια μπορεί πολύ περισσότερο από αυτό που νομίζει.Εμείς πάλι πραγματευόμαστε την εύθραστη λεπτή γραμμήτης οργανωμένης παράνοιας που διέπει την κοινωνία και της πλήρως χαομένης τάξης των αλληλεπιδράσεων που το νέο αντάρτικο πόλης προκαλεί. Τις χαμένες ισσοροπίες, τον τρόμο, την αγωνία, το μίσος, το πάθος για καταστροφή, τη χαρά της επίθεσης.
Την Πρόκληση...
Την απευθύνουμε πλέον ανοιχτά σε όλους.
Δε ψάχνουμε καμία μελλοντική απελευθερωμένη νόρμα εκπαίδευσης, ψάχνουμε τρόπους απόδρασης από το σήμερα.(Άλλωστε οι καταλήψεις και καταστροφές των σχολείων δεν είναι εικόνα από το μέλλον, είναι μια υπολανθάνουσα προβολή των μηδενιστικών αρνήσεων του παρόντος.
Όλες οι θεωρητικές κουβέντες για μια "μεταεπαναστατική κοινωνία"και συνάμα εκπαίδευση με ελευθεριακά σχολεία είναι ακίνδυνες φλυαρίες κάποιων για να βρουν καταφύγιο στον εναλακτισμό του επαναστατικού lifestyle. Ας είμαστε ειλικρινείς, εμείς δεν έχουμε καμία αντιπρόταση για το μέλλον, γι αυτό και είμαστε μηδενιστές, αλλά αντίθετα έχουμε πολύ οργή για το παρόν.
Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως έχουν μάθει να ζουν με το φόβο για το αύριο, για αυτό θέλουν την ασφάλεια μιας σίγουρης πρότασης για να καταπραϋνει τις ανασφάλειες τους. Ο φόβος μπροστά στην ακαθόριστη τροπή που μπορεί να πάρει η ζωή είναι η αιτία που κρατάει πίσω έναν ολόκληρο κόσμο, οι οποίοι παρόλο που είναι δυσαρεστημένος με αυτό που ζει δε τολμά να το αλλάξει.
Αντίθετα εμείς ως μια τάση του νέου αντάρτικου πόλης, μας ελκύει αυτό το άγνωστο που αν είναι λυτρωτικό και απελευθερωτικό, θα το απολαύσουμε ,αν όχι θα το πολεμήσουμε ξανά, συνεχίζοντας την άγρια χαρά της αναζήτησης.
Έτσι και για την εκπαίδευση δεν προτείνουμε ούτε εναλλακτικά προγράμματα διδασκαλίας, ούτε ελευθεριακά σχολεία. Δεν πιστεύουμε στην υποχρεωτική διδασκαλία ούτε καν των βασικών γνώσεων. Σε έναν μελλοντικό επαναστατικό χωροχρόνο ίσως να αισθανόμαστε περισσότερο και να σκεφτόμαστε λιγότερο. Δεν υπάρχει κάποια συνταγή. Κάποιοι μπορεί να μην θέλουν να διαβάζουν και να γράφουν γιατί τους αρέσει να ατενίζουν την θάλασσα, να έχουν για σπίτι τους το δάσος και για στέγη τους τα ατέρια.
Στην τελική, τον κόσμο της γνώσης και της επιστήμης τον γνωρίζουμε καλά... Εργαστηριακοί ιοί, πυρηνική ενέργεια, χημικά όπλα, περιβαντολογική μόλυνση, δημιουργήθηκαν μέσα στα εργαστήρια της γνώσης και της λογικής. Εμείς μιλάμε για μια άλλη γνώση ακαθόριστη, απρόβλεπτη και απεριόριστη. Μια γνώση μέσα από την βιωματική αναζήτηση, το πείραμα, την επιθυμία, το παιχνίδι....
Μια γνώση που δε θα ελέγχεται από βασικούς κανόνες αλλά θα είναι μια αυστηρά προσωπική υπόθεση του καθενός μας, μιας υπόθεσης πνευματικής αναζήτησης και πρακτικής γνώσης.
Επίσης θεωρούμε την αυτομόρφωση πέρα και ενάντια στο εξουσιαστικό περιβάλλον, θεμελιώδη για τη Ζωή. Ανιχνεύουμε τα ενδιαφέροντά μας, διευρύνουμε την οπτική μας. Αυτομορφωνόμαστε για την δικιά μας απόλαυση και χαρά. Διαρρυγνήουμε τα καλούπια της εκπαιδευτικής γνώσης και εξιδείκευσης. δημιουργούμε τα δικά μας πεδία πεδία διεύρυνσης και τα δικά μας αισθητήρια χωρίς έλεγχο ή αφομοίωση. Ως γνήσιοι αλήτες της ζωής περισρεοφόμαστε για να ανακαλύψουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας εφαρμόζωντας την φιλοσοφία στην πράξη.
Έτσι αφήνουμε οριστικά πίσω μας πίσω μας την εποχή του παλιού και χτίζουμε την ανατολή του μηδενός, το νέο αντάρτικο πόλης. Εγκαταλείπουμε το ύφος τρομοκρατικά βαρετά αναλύσεων που επιδίδεται ένα μεγάλο κομμάτι του αντικαθεστωτικού χώρου και 'μιλάμε" τη γλώσσα του δρόμου,του συναισθήματος της λύσσας και της συνείδησης.
Γι' αυτό επιμένουμε πως πρέπει να αναγνώσουμε τη πολιτική διαχείρηση του θεσμού της εκπαίδευσης πίσω απο τις εμφανείς γραμμές. Να αντιληφθούμε το παιχνίδι του εχθρού, τη λογική και τα συμφέροντα του ,ώστε να τον αποδομήσουμε για να χτυπήσουμε αποτελεσματικά και καίρια.
Η παιδεία στην Ελλάδα αποτελεί μια απο τις προτεραιότητες κάθε πολιτικού συστήματος, γιατί διαχειρίζεται το αναπτυξιακό της κεφάλαιο. Διαχειρίζεται το ανθρώπινο διναμικό της νέας γενιάς. Από τους μαθητές θα στελεχωθούν όλες οι θέσεις, από τους νέους κυβερνήτες μέχρι τους νέους εργάτες. Γι' αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να ευθυγραμμίζεται και να ναπαράγει την πολιτική γραμμή που επικρατεί σε κάθε χώρα. Άλλο εκπαιδευτικό μοντέλο υπάρχει στα θρησκευτικά καθεστώτα ,άλλο στον καπιταλισμό. Όμως ακόμα και στον ίδιο τον καπιταλισμό υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. εδώ παίζεται το κόλπο με τις μεταρρυθμίσεις. μια φιλελεύθερη πολιτική, προωθεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό ,όχι μόνο στο πεδίο της αγοράς, αλλά και της παιδείας. Θέλει ανταγωνιστικά άτομα-μαθητές, προοωθεί τις νέες τεχνοκρατικές επιστήμες, εντατικοποιεί τους ρυθμούς ανάπτυξης της μάθησης, γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία, δεν θέλει απλώς να επιβληθεί ως η μόνη νόμιμη γλώσσα, αλλά επιδιώκει παράλληλα να τροφοδοτήσει τις δεξαμενές της γνώσης του κεφαλαίου της.
Η εκπαίδευση με λίγα λόγια δεν είναι ο κακός χωροφύλακας- καθηγητής, είναι μια δομική λειτουργία του συστήματος που το τρέφει, ανασυνθέτει το ανθρώπινο δυναμικό εξελίσσει την ιδεολογία της εποχής ,αναπτύσει μια νέα πολιτιστική κουλτούρα, επιβεβαιώνει τα επιχειρήματα δικαιώσης της εξουσίας.
Για αυτό υπάρχει η προώθηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της αξιολόγησης που θέτουν τους μαθητές από μικρή ηλικεία ηλικία σε λογική ανταγωνιστικών στελεχών πολυεθνικών εταιριών.
Από την άλλη η γερασμένη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του καπιταλισμού προσπαθεί να διατηρήσει το κράτος πρόνοιας και κρατικού παρεμβατισμού στην παιδεία, αλλα΄εγκλωβίζεται μέσα στις αντιφάσεις της. Παλινωδεί ανάμεσα στη χθεσινή ισχύ της και στη σημερινή ανήμπορη υπόσχεσή για κρατικές παροχές στο λαό ως αντιστάθμισμα στην οικονομική κρίση.
Για παράδειγμα η σημερινή τεχνοκρατική-σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση στήριξε την πρόταση της φιλελεύθερης προκατόχου της για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά μόλις ξεκίνησαν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις αποχώρησε καιροσκοπικά απο το ψήφισμα του νομοσχεδίου.
Είναι γνωστό άλλωστε πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν σοβαρά think tank πολιτικών τάσεων.
Σήμερα γνωρίζουμε ξεκάθαρα πως η φιλελεύθερη παράταξη έχει σοσιαλδημοκρατική ρητορεία και η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση εφαρμόζει φιλελεύθερη πολιτική. Ένα καλοστημένο θέατρο εντυπώσεων. Έτσι η παιδεία λειτουργεί συχνά και ως μοχλός αντιπολίτευσης γιατί ενεργοποιεί τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής οικογένειας που πάντα θα αγχώνεται για το μέλλον των παιδιών της. Με αυτή την αιχμή η εκάστοτε αντιπολίτευση επενδύει ψηφοθηρικά στα πιο συντηριτικά αντανακλαστικά του έλληνα γονέα. Για αυτό οι υουργοί κάθονται σε ηλεκτρική καρέκλα. Δεν είναι τυχαία η κατάληξη των περισσότερων που τέθηκαν επικεφαλείς τηςεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
Συγγεκριμένα στην περίπτωση της Μαρριέτας -Γιαννάκου, νετά τη θητεία της στον υπουργικό θρόνο, δεν κατάφερε να επανεκλεγεί στο βουλευτικό αξίωμα. Έπρεπε στη συνέχεια να απσπάσει την ανθρωπιστική συμπόνοια των ηλίθιων ψηφοφόρων, όταν υπέστη ακροτηριασμό του ποδιού της , ώστε να οριστείευρωβουλευτής ως επικεφαλής ψηφοδελτίου. Βέβαια εμείς δεν τη λυπόμαστε καθόλου για αυτόεπιλέξαμε να την τιμήσουμε με την επίσκεψη μας στο σπίτι της στα πλαίσια αυτού που έχουμε ξαναπεί: δεν ξεχνάμε τι υπηρετεί και τι υπηρέτησε ο καθένας στην πορεία της ζωής του ειδικά όταν όχι μόνο δεν μετανιώνει αλλά συνεχίζει και προκλητικά τη σταδιοδρομία του.
Η αφορμή για την επιλογή του στόχου δόθηκε με την επανεμφάνιση στο προσκήνιο μιας πρακτικής αρκετά διαδεδωμένης τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Τις τελευταίες βδομάδες πέρασαν στα ψιλά των τηλεοπτικών ειδήσεων η πραγματοποίηση δεκάδωνμαθητικών καταλήψεων χωρίς καμιά πραγματική αιτηματολογία. Με μικρή διάρκεια , μεγάλες καταστροφές που δεν ντύθηκαν με τομ μανδύα δημοκρατικών αιτημάτων για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη , αλλά την αρνήθηκαν μαζί με την ηθική της. Άλλωστε τα αιτήματα (κι όχι μόνο στις μαθητικές καταλήψεις) έχουν νόημα μόνο σε όσους προσδοκούν κάτιαπό αυτόν τον κόσμο. Οι νεαροίβάνδαλοι ισοπεδώνοντας κάθε διαχωρισμένη κοινωνική ταυτότητα απέδειξαν ότι σε αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα άξιο για να γλυτώσει από την οργή τους. Εμείς πουγεννηθήκαμεμέσα στην ανάσα του δρόμου και της ανομίας θέλουμε να βρεθούμε με τους ανήλικους "εγκληματίες" και τους καταστροφείς της τάξης για να ανιχνεύσουμε από κοινού τη δύναμη και να ξεπεράσουμε για άλλη μια φορά τα όρια μας.
¨"Το νέο αντάρτικο πόλης έρχεται πάντα με το μαχαίρι στα δόντια "
Η εκλογή της τεχνοκρατικής κυβέρνησης του σοσιαλδημοκρατικού ΠΑΣΟΚ ήταν αναμενόμενη. Το ίδιο και η τοποθέτησητου Χρυσιχοϊδη στο αναβαπτισμένο υπουργείο Προστασίας του πολίτη. Η
ίδια η μετονομασία του υπουργείου Δημοσίας Τάξης( που θύμιζε έντονα χούντα) είναι ενδεικτική της νέας διαλεκτικής και πραχτικής που θα εφαρμοστεί. Από την πρώτη στιγμή ο Χ. ως ικανός γνώστης της προοδευτικής ρητορείας , επεδίωξε να κατασκευάσει το άλλοθι για τον εκδημοκρατισμό της αστυνομίας. Έκανε δηλώσεις για θέματα ταμπού, ομολογώντας τις διαπιστευμένες σχέσεις αστυνομικώνμε χρυσαυγίτες, τονίζοντας πως αυτό δεν θα το ανεχθεί.
Βέβαια την ίδια στιγμή όλοι βιώσαμε την αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια και όχι μόνο, με την μονινμοποίηση των ΜΑΤ, στην πλατεία και σε όλη την περιοχή. Ταυτόχρονα ζήτησε συγνώμη για την εισβολή αστυνομικών σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ και την ίδια στιγμή απευθυνόμενος στο ένστιχτο των ρουφιάνων της κοινωνίας επικύριξε τους τρεις καταζητούμενους αναρχικούς συντρόφους για 600.000 ευρώ. Τέλος δέχτηκε να συνομιλήσει με μεταναστευτικές οργανώσεις με αφορμή τη δολοφονία μετανάστη της Νίκαιας, αλλά παράλληλα δήλωσε με έμφαση και υποννοούμενα στους υφισταμένους τους" έχουμε πόλεμο¨με το μέτωπο της τρομοκρατίας ενώσυμπτωματικά (;) λίγες μέρες πριν η υπόθεση των συλληφθέντων στο Χαλάνδρι και των καταζητούμενων που ακολούθησαν τις επόμενες ημέρες πέρασε στα χέρια εφέτη ανακριτή.
Ο Χ. κινήθηκε με τη σιγουριά της επιτυχίας έχοντας στο ενεργητικό του την "εξάρθρωση" της 17Ν.
Βέβαια τα όρια μεταξύ της επιτυχίας ενός υπουργού και της κακοτυχίας ενός αντάρτη πόλης όπως ο Σάββας Ξηρός στα χερια του οποίου εξερράγει η βόμβα , μάλλον είναι σκοπίμως δυσδιάκριτη τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τον ίδιο.
Πάντως ο τελευταίος φαίνεται πως έχει εμπνευστεί τις παραπάνω πρακτικές του, από τις πρακτικές του οργανωμένου εγκλήματος και των κυκλωμάτων της νύχτας. Τα ευρηματικά δημοκρατικά λογίδριά του και η επικοινωνιακή πολιτική τουχρησιμοποιείται ως η καθαρή "βιτρίνα" του "μαγαζιού" του ενώ στο βάθος στο υπόγειο οργανώνει τις βρωμοδουλείες του.
Εμείς από την μεριά μας δεν έχουμε κανένα λόγο να σταματήσουμε. Παρακολουθούμε τις εξελίξεις και γενικότερα την πολιτική αναδιάρθρωση του συστιμικού συμπλέγματος, ώστε να προετοιμαστούμε και να χτυπήσουμε. Άλλωστε σε αυτή τη ζωή γελάει καλύτερα όποιος τιθασεύει και την οργή του, χαμογελάει στον εχρό του, είναι νερό και ατσάλι ταυτόχρονα καταστροφέας και δημιουργός.
Αφιερώνουμε την ενέργεια μας στους στους φυλακισμένους συντρόφους, στον αναρχικό επαναστάτη Παναγιώτη Μασούρα και στους δυο προφυλακισμένους για την ίδια υπόθεση: Χάρη Χατζημιχελάκη και Μάνο Γιόσπα, και στους έξι καταζητούμενους,στον Γιάννη Δημιτράκη , στονΗλία Νικολάου, στον Πολλύκαρπο Γεωργιάδη.
Τέλος χαιρετίζουμε τηνεπαναστατική ομάδα Συμβούλιο Αποδόμησης της Τάξης και όλουςτους συντρόφους στη Θεσσαλονίκη που οι φωτιές τους χάραξαν μια τροχιά στον νυκτερινό ουρανό ορίζοντας την επικράτεια του νέου αντάρτικου πόλης.
ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ- ΦΡΑΞΙΑ ΜΗΔΕΝΙΣΤΩΝ
Eκρηξη στην πολυκατοικία της Μ. Γιαννάκου (30/10)
Εκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού σημειώθηκε στις 4:32 το πρωΐ έξω από την πολυκατοικία που διαμένει η επικεφαλής της ομάδας των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, Μαριέτα Γιαννάκου, επί της οδού Δεμερτζή 10 στα Πατήσια. Από την έκρηξη προκλήθηκαν υλικές ζημιές στην είσοδο της πολυκατοικίας και σε σταθμευμένο αυτοκίνητο. Η περιοχή έχει αποκλειστεί.
Γκαζάκια στο προξενείο της Ισπανίας στη Θεσ/νίκη (30/10)
Αυτοσχέδιος εμπρηστικός μηχανισμός, αποτελούμενος από γκαζάκια, εξερράγη στις 2:10 τα ξημερώματα, στο επί τιμή προξενείο της Ισπανίας, που βρίσκεται επί της οδού Αγίου Μηνά 7, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
zougla.gr
zougla.gr
Μολότωφ σε εξέδρα παρέλασης (28/10)
Έντρομοι πετάχτηκαν από τα κρεβάτια τους οι κάτοικοι στην οδό Δημοκρατίας στο κέντρο της Οβρυάς την Μεσσατίδα Αχαΐας από τον εκκωφαντικό θόρυβο που άκουσαν λίγες ώρες πριν το ξημέρωμα της 28ης Οκτωβρίου. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, άγνωστοι πέρασαν από το σημείο όπου η δημοτική αρχή Μεσσάτιδας είχε στήσε την εξέδρα για να παρακολουθήσουν οι επίσημοι φορείς την παρέλαση των μαθητών στο πλαίσιο του εορτασμού της εθνικής επετείου και έριξαν δυο βόμβες μολότοφ!
skai πάτρας
skai πάτρας
Ένοπλη επίθεση στο ΑΤ Αγίας Παρασκευής (27/10)
Κάνοντας χρήση όπλων, άγνωστα άτομα, πραγματοποίησαν επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής στην οδό Πεντέλης τραυματίζοντας 5 αστυνομικούς, 2 από τους οποίους είναι σε κρίσιμη κατάσταση. Οι δράστες που επέβαιναν σε μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού και φορούσαν κράνος, πυροβόλησαν εναντίον των αστυνομικών, βγαίνοντας από την οδό Κύθνου, προς την οδό Πεντέλης.
ert.gr
ert.gr
20091027
Απόπειρα εμπρησμού γραφείων της ΝΔ στη Θεσ/νίκη (26/10)
Επίθεση με βόμβες μολότοφ πραγματοποίησαν άγνωστοι στα γραφεία τοπικής οργάνωσης της ΝΔ λίγο μετά τις 11 χθες το βράδυ στην οδό Πάρνηθος 18, στην Κάτω Τούμπα. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, άγνωστοι έσπασαν τη τζαμαρία των γραφείων και επιχείρησαν να βάλουν φωτιά στο εσωτερικό τους, πετώντας μπουκάλια με εύφλεκτο υλικό τα οποία, ωστόσο, δεν ανεφλέγησαν.
zougla.gr
zougla.gr
Ανάληψη ευθύνης για 5 εμπρησμούς στη Θεσ/νίκη (21, 23, 25/10)
από email που μας ήρθε:
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΙΙ
«Θα φωνάξουμε αρπάξτε τα τσεκούρια και με αυτά θα διαλύσουμε τους αυτοκράτορες χωρίς να κάνουμε οικονομία στα χτυπήματά μας όπως και αυτοί δεν κάνουν στα δικά τους εναντίον μας»
Ψηλαφίζοντας την πολιτική καθημερινότητα ξέρουμε πως η κυριαρχία γνωρίζει καλά τους κανόνες του παιχνιδιού. Η μεγαλύτερη αυταπάτη της δημοκρατίας είναι ότι δημιουργεί ένα πλασματικό δικαίωμα για συμμετοχή στην «αλλαγή» των εκάστοτε συνθηκών. Μέσω των εκλογών ο πολίτης έχει να επιλέξει από τις πιο δεξιές-συντηρητικές τάσεις έως τις πιο σοσιαλιστικές, προοδευτικές και αριστερές. Έτσι λοιπόν, στο θίασο της πολιτικής, οι πρωταγωνιστές αλλάζουν ανάλογα με το αν οι υπήκοοι προτιμούν μια πιο ολοκληρωτική και άμεση εξουσία ή μια εξουσία συγκαλυμμένη από αντιλήψεις όπως η ενεργότερη και πιο καίρια συμμετοχή του πολίτη. Ο ενδοσυστημικός αυτός πόλεμος παρουσιάζεται εκθαμβωτικά στα μάτια των ψηφοφόρων αποκρύπτοντας την αποκρουστική πραγματικότητα της καπιταλιστικής λειτουργίας, ως ένα ενιαίο κέντρο διαχείρισης της κοινωνίας.
Τα ΜΜΕ έχουν και αυτά το δικό τους ρόλο στην υπάρχουσα κατάσταση διαμορφώνοντας την «κοινή γνώμη» και αλληλεπιδρόντας με τις «ανάγκες» της. Προωθούν συγκεκριμένα κόμματα ανάλογα με τα οικονομικά συμφέροντα των διαχειριστών τους, παρουσιάζοντας την γραμμή τους ως αναγκαιότητα των καιρών.
Κι αν για την επίλυση του οικονομικού αδιεξόδου που προκύπτει από την ίδια την φύση του συστήματος, μμε και κοινή γνώμη δίνουν πίστωση χρόνου στη νέα κυβέρνηση , για τη διευθέτηση της υπόθεσης που ακούει στο όνομα «εσωτερικός εχθρός» η λύση έπρεπε να δοθεί επιτακτικά. Έτσι αν πριν και μετά τις εκλογές τα πολιτικά χαρτιά των μονομάχων της διακυβέρνησης αφορούσαν φοροαπαλλαγές, προσλήψεις, ικανοποίηση τοπικών διεκδικήσεων και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής , στην ατζέντα και μάλιστα ως Νο1 προστέθηκε η καταπολέμηση της εγχώριας «βαριάς» ή «ελαφριάς» τρομοκρατίας αλλά και της ενοχλητικής ανομίας που γεννούν τα «μιάσματα» στους δρόμους.
Ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος αλλά και το νέο αντάρτικο πόλης δέχονται μια αναμενόμενη επίθεση σε στρατιωτικό και επικοινωνιακό πεδίο. Αναμενόμενη γιατί τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα μετά τον Δεκέμβρη αναπτύχθηκε μια εσωτερική διαδικασία στους κόλπους του χώρου με το παράσιτο της οργανωμένης και συνεχούς αντάρτικης δράσης αλλά και της μηδενιστικής-κριτικής σκέψης να ευδοκιμεί επικίνδυνα. Γεγονός που δημιούργησε μια απειλητική για αφεντικά και δούλους συνθήκη, και έβαλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όσα έπρεπε να μείνουν πίσω, τις αυταπάτες και τις ονειρώξεις περί μαζικών αγώνων, αλλά και τη λογική ένοπλων πρωτοποριών που τις συνόδευαν. Μαζί τους πέθανε και αντιπολιτευτική βία, στο κουφάρι της οποίας ανασυντέθηκε η επαναστατική/αρνητική προς το σύνολο του υπάρχοντος βία, που έπαψε να διεκδικεί συμπάθειες εν αντιθέσει με τους «λαϊκούς τιμωρούς», μίλησε για τον εαυτό της αναζητώντας μονάχα συνενόχους.
Η νέα λοιπόν αυτή τάση μίλησε για την εδώ και τώρα απελευθερωτική διαδικασία, για μια μάχη χωρίς διαπραγματεύσεις, για την μη ύπαρξη αντικειμενικών συνθηκών, όχι ως αιτία αδράνειας αλλά σαν μια ακόμη αφορμή πολέμου και χτύπησε και χτυπάει με λόγο και πράξη την κενότητα μιας ολόκληρης εποχής. Έτσι χτυπήθηκε και θα χτυπηθεί .
«Παιδάκι ακόμα θαύμαζα τον αμετανόητο κατάδικο που καταλήγει πάντα στη φυλακή.
Είχε μεγαλύτερη δύναμη κι απʼ τους άγιους,
πιο πρακτικό πνεύμα απʼ τους περιηγητές
κι αυτός , αυτός μόνο αυτός,
ήταν μάρτυρας του μεγαλείου και του δίκιου του.»
Οι θριαμβολογίες για το τέλος της , μετά τη σύλληψη 4 ατόμων , φερόμενων ως μελών της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς δεν χάνουν αιτιότητας μα βουλιάζουν στην ματαιότητα. Η αξία της περιφοράς τους ως λάβαρα μηδενίστηκε μπροστά στη ροχάλα που κέρασε ο Παναγιώτης Μασούρας στο δημοσιογραφικό συρφετό.
Η μικρή παύση που κάποιοι τη βάφτισαν , για χάρη του θεάματος, τέλμα θρυμματίστηκε από τις επιθέσεις που ακολούθησαν. Η , μετεκλογικά, επίδειξη αποφασιστικότητας για κόψιμο της ρίζας του κακού, στο "γκέτο των εξαρχείων» απλά όξυνε τις καταστάσεις προς όφελός μας. Μικρές αποδείξεις μιας ιστορικά επιβεβαιωμένης αλήθειας.
Η κοινωνία, ως μια δύναμη καταπιεστική απέναντι στο άτομο, που δεν την έχουν ορίσει, ακόμα κι αν εφεύρει βαλβίδες αποσυμπίεσης για τη διάχυτη απόγνωση , γεννά τις ασυνείδητες αρνήσεις της. Από τα πιο αποστειρωμένα μέρη μέχρι τα πιο εμετικά μπουντρούμια που την απαρτίζουν βλέπει συνειδητούς αρνητές της να ξεπροβάλλουν έχοντας επιλέξει να την ανατινάξουν συθέμελλα. Οι δρόμοι, με τους νέους αλήτες που τους κατακλύζουν , τα πεσίματα, το άραγμα στις πλατείες, το φλερτ με την παραβατικότητα, είναι αναπόφευκτα, βάσει μιας λογικής απόκλισης ατόμων από τις πρότυπες συμπεριφορές που πρώτες τα είχαν αποκλείσει.
«Παπάδες, προφεσόροι , αφεντικά κάνετε λάθος που με παραδίδετε στη δικαιοσύνη.
Δεν άνηκα ποτέ σʼαυτόν τον λαό
ποτέ μου δεν υπήρξα χριστιανός
τη γενιά μου τη βασάνιζαν και εκείνη τραγουδούσε
δεν ξέρω από νόμους, δεν έχω ηθική, είμαι πρωτόγονος:
κάνετε λάθος…»,
Η συνειδητή ατομική/συλλογική διαδρομή για την ολοκληρωτική άρνηση ενός δουλοπρεπούς κόσμου είναι αυτονόητη, από την στιγμή που η διάχυση έκανε την επανάσταση υπόθεση προσωπική και ακόμα όταν οι φυλακές γεμίσουν με μερικές δεκάδες πολεμιστών θα υπάρχουν ήδη άλλοι έτοιμοι στις επάλξεις , να αποτελειώσουν όσα οι πρώτοι άφησαν μισά.
Και το στοίχημα είναι ήδη σε κίνηση.
Η κοινωνία της εικόνας θα καταρεύσει απʼόλα αυτά που χαλάνε την δικιά της, πριν την πνίξουν οι αντιφάσεις της. Ο πόλεμος της ουσίας θα κερδιθεί με τα απανωτά χτυπήματα και τις παράλληλες ζυμώσεις.
Η πόλωση του κοινωνικού συστήματος, το ξεκαθάρισμα των στρατοπέδων , ας θεωρηθεί ο υπέρτατος σκοπός μας. Στο χέρι μας η όξυνση του υποσκάπτοντος την κοινωνική αρμονία, εμφυλίου επαναστατικού πολέμου. Για να το λήγουμε, επαναδιατυπώνοντας παλιά μας κομμάτια. Η καταστολή έρχεται για να φορτίσει μια κατάσταση η οποία επιβαρύνει μονάχα αυτούς που έχουν κάτι να προστατεύσουν, για εμάς όλα είναι στο πρόγραμμα, ξέρουμε τι έχουμε απέναντι μας, πράττουμε από και με συνείδηση και αποδεχόμαστε κάθε κατασταλτική κίνηση ως απόδειξη του αγώνα μας.
Κλείνοντας το θέμα της καταστολής , όσον αφορά το επικοινωνιακό της κομμάτι , σχετικά με τα σχόλια υπερπαραγωγής όπως «μωρά της τρομοκρατίας» , «20χρονα των εξαρχείων» «παιδάκια παρασυρμένα από 30ρηδες» «καθοδηγητές και καθοδηγούμενοι» γνωρίζουμε ότι οι επαναστάτες δεν ορίζονται από την ηλικία, την κοινωνική τους τάξη και το φύλο τους αλλά μόνο από τις επιλογές που έχουν κάνει στη ζωή τους και τις πρακτικές που ακολουθούν. Οι επαναστατικές οντότητες εξάλλου είναι εκ των πραγμάτων πολύ μακριά από την καθημερινή μιζέρια που διακατέχει το κοινωνικό σύνολο και γιʼ αυτό άλλωστε δεν θα κατανοηθεί ποτέ ο αξιακός τους κώδικάς. Ακούσαμε ακόμα τον υπουργό προστασίας του πολίτη να αναφέρεται σε ιδεολόγους αναρχικούς από τη μια και σε βάνδαλους χούλιγκανς από την άλλη (ο φτηνός του διαχωρισμός μόνο πρόκληση μπορεί να αποτελέσει για πύρινες εξορμήσεις , για μία κριτική με λόγο και πράξη) Στην προσπάθεια διάσπασης των αντιστεκόμενων κομματιών απαντάμε πως η διάχυτη πολυμορφία μας είναι αυτή που σας τρομάζει. Όσο επιθετικός είναι ο επαναστατικός/αντιεξουσιαστικός λόγος που βγαίνει με διαφορετικές αντιλήψεις στο σύνολό του, αλλά πάντα με κοινή αφετηρία, συνάμα τόσο επικίνδυνοι γινόμαστε όταν πράττουμε, όταν τσαλακώνουμε καθημερινά την εικόνα του κράτους.
Απέναντι στην αποσύνθεση και τη ραστώνη που απλόχερα προσφέρει η πληκτική και μίζερη καθημερινότητα σε όσους επιλέγουνε να την αποδεχτούν ως έχει, να την υποστηρίξουν και να τη συμπληρώσουν, ορθώνεται η μοναδική αυθεντική στάση ζωής, η ουσιαστική πραγμάτωση της ολοκληρωτικής άρνησης.
Ο καθένας μας ξεχωριστά, δοσμένος καθημερινά στην αναζήτηση της ατομικής ωρίμανσης πραγματώνει την ανάγκη για επίθεση στο τώρα. Δίνοντας καταστρεπτική διάσταση στα όνειρά μας αψηφούμε κάθε κίνδυνο και κόστος των επιλογών μας, ευτυχισμένοι όπως και πολλοί σύντροφοι που στη ζωή μας δεν είμαστε θεατές.
Κι ενώ λοιπόν η επισημοποίηση του πολέμου από πλευράς μας συναντά τον παροξυσμό των χειροκροτητών κάθε στόχου μας, την ανασφάλειά τους και την τρομοϋστερία τους, αποδεχόμενοι ακόμη και οι ίδιοι τους εαυτούς τους ως υποψήφια θύματα, υπάρχουν άτομα που είτε σταδιακά είτε άμεσα επιλέγουν την πραγμάτωση των δικών τους αρνήσεων απέναντι στο υπάρχον.
Γιʼ αυτούς δεν μένει παρά να εντοπίσουν στην επιλογή τους την επαναστατική προοπτική οργάνωσης των επιθυμιών τους, ισχυροποιώντας και τοποθετώντας τον ίδιο τους τον εαυτό ως σημαντική απειλή απέναντι σε κάθε τι που αντικατοπτρίζει την σαπίλα του κόσμου που επιβιώνουν.
Το αντάρτικο πόλης δεν λυγίζει, μηχανεύεται νέους τρόπους δράσης, ζυγίζοντας κάθε ευθύνη για να γίνει ακόμα πιο δυνατό. Είναι διάχυτο , διαιωνίζεται και εκρήγνυται στα σπλάχνα της τάξης, συντροφεύοντας πάντα τους αποστάτες αυτού του κόσμου.
Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού είναι και η προσωπική απειλή.
Πορευόμενοι ανεξέλεγκτα στο δρόμο που σχηματίζεται από τη συνένωση όλων των σημείων-στιγμών πλήρους ατομικής απελευθέρωσης, διαρκώς εντοπίζουμε νέες ανεξερεύνητες οάσεις, ακόμα πιο εντυπωσιακές, ακόμα πιο ριψοκίνδυνες. Στο πεδίο όπου το γκρέμισμα συναντά το χτίσιμο , αναμένοντας την παράλληλη εμφάνιση νέων εμποδίων και προσβλέποντας στην εξέλιξη και της δικής μας ικανότητας για το ξεπέρασμά τους, επιλέγουμε να επιτεθούμε σε κάθε τι εχθρικό προς εμάς, από γενικευμένες καταστάσεις έως συγκεκριμένα άτομα.
Για όλα τα παραπάνω , αποφασίσαμε να τοποθετήσουμε εμπρηστικούς μηχανισμούς την Παρασκευή 23 Οκτώβρη στα πολιτικά γραφεία:
του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Χάρη Καστανίδη,
του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, Σπύρου Βούγια,
και της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ Χρύσας Αράπογλου.
Επίσης, τρεις μέρες πριν την μεγάλη χριστιανοορθόδοξη γιορτή του Δημητρίου τοποθετήσαμε δύο εμπρηστικούς μηχανισμούς στην οικία του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου.
(Η απόκρυψη της συγκεκριμένης ενέργειας από τα ΜΜΕ δεν καταφέρνει τίποτα παραπάνω από το να επιβεβαιώνεται η επικινδυνότητάς μας και να αποδεικνύεται ο φόβος σας προς εμάς. )
Τέλος, αναλαμβάνουμε την ευθύνη και για την επίθεση στο ελληνοιταλικό επιμελητήριο στη Θεσσαλονίκη στις 21 Οκτώβρη. Η συγκεκριμένη ενέργεια ήταν ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού προς τον Ιταλό αναρχικό σύντροφο AlfredoBonano ο οποίος κατηγορείται για ληστεία τράπεζας. Δείχνοντας έτσι ότι η άρνηση εργασίας αποτελεί ουσιαστικό κομμάτι μιας επαναστατικής ζωής.
«Καλή τύχη φωνάζει αντικρίζοντας στον ουρανό μια θάλασσα φλόγες και καπνό. Κι από δεξιά κι αριστερά όλα τα πλούτη να λαμπαδιάζουν λες και έπεφταν χιλιάδες κεραυνοί»
Την πιο ειλικρινή μας απόδοση σεβασμού και τιμής στους επικυρηγμένους ή μη και κατʼ επιλογή διωκόμενους αυτής της περιόδου που απολαμβάνουν την πιο άγρια γεύση ελευθερίας.
Η Λερναία Ύδρα της ανταρσίας, οι 100 επαναστατικές οργανώσεις, να μην αφήσουν τίποτα όρθιο στο πέρασμα τους.
Για την οργάνωση μιας αδούλωτης και άγριας ζωής.
Συμβούλιο αποδόμησης της τάξης.
ΥΓ Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για τα ρουφιανοπαπαγαλάκια της εφημερίδας «Μακεδονία» και για τους λόγους που συμπεριλαμβάνουν το εμπρηστικό μας μπαράζ του περασμένου Μαρτίου σε πολιτικά γραφεία στις ενέργειες των συντρόφων της Συνωμοσίας των πυρήνων της φωτιάς. Θα αρκεστούμε όμως στα εξής: Αδιαφορούμε για το γιατί «μπερδευτήκατε» και για το ποιες εντολές ακολουθείτε, αλλά σας ενημερώνουμε πως απλά μας δίνετε μια μικρή ακόμα αφορμή μέσα στις χιλιάδες για να επισκεφτούμε εσάς και το προσωπικό σας.
ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΙΙ
«Θα φωνάξουμε αρπάξτε τα τσεκούρια και με αυτά θα διαλύσουμε τους αυτοκράτορες χωρίς να κάνουμε οικονομία στα χτυπήματά μας όπως και αυτοί δεν κάνουν στα δικά τους εναντίον μας»
Ψηλαφίζοντας την πολιτική καθημερινότητα ξέρουμε πως η κυριαρχία γνωρίζει καλά τους κανόνες του παιχνιδιού. Η μεγαλύτερη αυταπάτη της δημοκρατίας είναι ότι δημιουργεί ένα πλασματικό δικαίωμα για συμμετοχή στην «αλλαγή» των εκάστοτε συνθηκών. Μέσω των εκλογών ο πολίτης έχει να επιλέξει από τις πιο δεξιές-συντηρητικές τάσεις έως τις πιο σοσιαλιστικές, προοδευτικές και αριστερές. Έτσι λοιπόν, στο θίασο της πολιτικής, οι πρωταγωνιστές αλλάζουν ανάλογα με το αν οι υπήκοοι προτιμούν μια πιο ολοκληρωτική και άμεση εξουσία ή μια εξουσία συγκαλυμμένη από αντιλήψεις όπως η ενεργότερη και πιο καίρια συμμετοχή του πολίτη. Ο ενδοσυστημικός αυτός πόλεμος παρουσιάζεται εκθαμβωτικά στα μάτια των ψηφοφόρων αποκρύπτοντας την αποκρουστική πραγματικότητα της καπιταλιστικής λειτουργίας, ως ένα ενιαίο κέντρο διαχείρισης της κοινωνίας.
Τα ΜΜΕ έχουν και αυτά το δικό τους ρόλο στην υπάρχουσα κατάσταση διαμορφώνοντας την «κοινή γνώμη» και αλληλεπιδρόντας με τις «ανάγκες» της. Προωθούν συγκεκριμένα κόμματα ανάλογα με τα οικονομικά συμφέροντα των διαχειριστών τους, παρουσιάζοντας την γραμμή τους ως αναγκαιότητα των καιρών.
Κι αν για την επίλυση του οικονομικού αδιεξόδου που προκύπτει από την ίδια την φύση του συστήματος, μμε και κοινή γνώμη δίνουν πίστωση χρόνου στη νέα κυβέρνηση , για τη διευθέτηση της υπόθεσης που ακούει στο όνομα «εσωτερικός εχθρός» η λύση έπρεπε να δοθεί επιτακτικά. Έτσι αν πριν και μετά τις εκλογές τα πολιτικά χαρτιά των μονομάχων της διακυβέρνησης αφορούσαν φοροαπαλλαγές, προσλήψεις, ικανοποίηση τοπικών διεκδικήσεων και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής , στην ατζέντα και μάλιστα ως Νο1 προστέθηκε η καταπολέμηση της εγχώριας «βαριάς» ή «ελαφριάς» τρομοκρατίας αλλά και της ενοχλητικής ανομίας που γεννούν τα «μιάσματα» στους δρόμους.
Ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος αλλά και το νέο αντάρτικο πόλης δέχονται μια αναμενόμενη επίθεση σε στρατιωτικό και επικοινωνιακό πεδίο. Αναμενόμενη γιατί τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα μετά τον Δεκέμβρη αναπτύχθηκε μια εσωτερική διαδικασία στους κόλπους του χώρου με το παράσιτο της οργανωμένης και συνεχούς αντάρτικης δράσης αλλά και της μηδενιστικής-κριτικής σκέψης να ευδοκιμεί επικίνδυνα. Γεγονός που δημιούργησε μια απειλητική για αφεντικά και δούλους συνθήκη, και έβαλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όσα έπρεπε να μείνουν πίσω, τις αυταπάτες και τις ονειρώξεις περί μαζικών αγώνων, αλλά και τη λογική ένοπλων πρωτοποριών που τις συνόδευαν. Μαζί τους πέθανε και αντιπολιτευτική βία, στο κουφάρι της οποίας ανασυντέθηκε η επαναστατική/αρνητική προς το σύνολο του υπάρχοντος βία, που έπαψε να διεκδικεί συμπάθειες εν αντιθέσει με τους «λαϊκούς τιμωρούς», μίλησε για τον εαυτό της αναζητώντας μονάχα συνενόχους.
Η νέα λοιπόν αυτή τάση μίλησε για την εδώ και τώρα απελευθερωτική διαδικασία, για μια μάχη χωρίς διαπραγματεύσεις, για την μη ύπαρξη αντικειμενικών συνθηκών, όχι ως αιτία αδράνειας αλλά σαν μια ακόμη αφορμή πολέμου και χτύπησε και χτυπάει με λόγο και πράξη την κενότητα μιας ολόκληρης εποχής. Έτσι χτυπήθηκε και θα χτυπηθεί .
«Παιδάκι ακόμα θαύμαζα τον αμετανόητο κατάδικο που καταλήγει πάντα στη φυλακή.
Είχε μεγαλύτερη δύναμη κι απʼ τους άγιους,
πιο πρακτικό πνεύμα απʼ τους περιηγητές
κι αυτός , αυτός μόνο αυτός,
ήταν μάρτυρας του μεγαλείου και του δίκιου του.»
Οι θριαμβολογίες για το τέλος της , μετά τη σύλληψη 4 ατόμων , φερόμενων ως μελών της Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς δεν χάνουν αιτιότητας μα βουλιάζουν στην ματαιότητα. Η αξία της περιφοράς τους ως λάβαρα μηδενίστηκε μπροστά στη ροχάλα που κέρασε ο Παναγιώτης Μασούρας στο δημοσιογραφικό συρφετό.
Η μικρή παύση που κάποιοι τη βάφτισαν , για χάρη του θεάματος, τέλμα θρυμματίστηκε από τις επιθέσεις που ακολούθησαν. Η , μετεκλογικά, επίδειξη αποφασιστικότητας για κόψιμο της ρίζας του κακού, στο "γκέτο των εξαρχείων» απλά όξυνε τις καταστάσεις προς όφελός μας. Μικρές αποδείξεις μιας ιστορικά επιβεβαιωμένης αλήθειας.
Η κοινωνία, ως μια δύναμη καταπιεστική απέναντι στο άτομο, που δεν την έχουν ορίσει, ακόμα κι αν εφεύρει βαλβίδες αποσυμπίεσης για τη διάχυτη απόγνωση , γεννά τις ασυνείδητες αρνήσεις της. Από τα πιο αποστειρωμένα μέρη μέχρι τα πιο εμετικά μπουντρούμια που την απαρτίζουν βλέπει συνειδητούς αρνητές της να ξεπροβάλλουν έχοντας επιλέξει να την ανατινάξουν συθέμελλα. Οι δρόμοι, με τους νέους αλήτες που τους κατακλύζουν , τα πεσίματα, το άραγμα στις πλατείες, το φλερτ με την παραβατικότητα, είναι αναπόφευκτα, βάσει μιας λογικής απόκλισης ατόμων από τις πρότυπες συμπεριφορές που πρώτες τα είχαν αποκλείσει.
«Παπάδες, προφεσόροι , αφεντικά κάνετε λάθος που με παραδίδετε στη δικαιοσύνη.
Δεν άνηκα ποτέ σʼαυτόν τον λαό
ποτέ μου δεν υπήρξα χριστιανός
τη γενιά μου τη βασάνιζαν και εκείνη τραγουδούσε
δεν ξέρω από νόμους, δεν έχω ηθική, είμαι πρωτόγονος:
κάνετε λάθος…»,
Η συνειδητή ατομική/συλλογική διαδρομή για την ολοκληρωτική άρνηση ενός δουλοπρεπούς κόσμου είναι αυτονόητη, από την στιγμή που η διάχυση έκανε την επανάσταση υπόθεση προσωπική και ακόμα όταν οι φυλακές γεμίσουν με μερικές δεκάδες πολεμιστών θα υπάρχουν ήδη άλλοι έτοιμοι στις επάλξεις , να αποτελειώσουν όσα οι πρώτοι άφησαν μισά.
Και το στοίχημα είναι ήδη σε κίνηση.
Η κοινωνία της εικόνας θα καταρεύσει απʼόλα αυτά που χαλάνε την δικιά της, πριν την πνίξουν οι αντιφάσεις της. Ο πόλεμος της ουσίας θα κερδιθεί με τα απανωτά χτυπήματα και τις παράλληλες ζυμώσεις.
Η πόλωση του κοινωνικού συστήματος, το ξεκαθάρισμα των στρατοπέδων , ας θεωρηθεί ο υπέρτατος σκοπός μας. Στο χέρι μας η όξυνση του υποσκάπτοντος την κοινωνική αρμονία, εμφυλίου επαναστατικού πολέμου. Για να το λήγουμε, επαναδιατυπώνοντας παλιά μας κομμάτια. Η καταστολή έρχεται για να φορτίσει μια κατάσταση η οποία επιβαρύνει μονάχα αυτούς που έχουν κάτι να προστατεύσουν, για εμάς όλα είναι στο πρόγραμμα, ξέρουμε τι έχουμε απέναντι μας, πράττουμε από και με συνείδηση και αποδεχόμαστε κάθε κατασταλτική κίνηση ως απόδειξη του αγώνα μας.
Κλείνοντας το θέμα της καταστολής , όσον αφορά το επικοινωνιακό της κομμάτι , σχετικά με τα σχόλια υπερπαραγωγής όπως «μωρά της τρομοκρατίας» , «20χρονα των εξαρχείων» «παιδάκια παρασυρμένα από 30ρηδες» «καθοδηγητές και καθοδηγούμενοι» γνωρίζουμε ότι οι επαναστάτες δεν ορίζονται από την ηλικία, την κοινωνική τους τάξη και το φύλο τους αλλά μόνο από τις επιλογές που έχουν κάνει στη ζωή τους και τις πρακτικές που ακολουθούν. Οι επαναστατικές οντότητες εξάλλου είναι εκ των πραγμάτων πολύ μακριά από την καθημερινή μιζέρια που διακατέχει το κοινωνικό σύνολο και γιʼ αυτό άλλωστε δεν θα κατανοηθεί ποτέ ο αξιακός τους κώδικάς. Ακούσαμε ακόμα τον υπουργό προστασίας του πολίτη να αναφέρεται σε ιδεολόγους αναρχικούς από τη μια και σε βάνδαλους χούλιγκανς από την άλλη (ο φτηνός του διαχωρισμός μόνο πρόκληση μπορεί να αποτελέσει για πύρινες εξορμήσεις , για μία κριτική με λόγο και πράξη) Στην προσπάθεια διάσπασης των αντιστεκόμενων κομματιών απαντάμε πως η διάχυτη πολυμορφία μας είναι αυτή που σας τρομάζει. Όσο επιθετικός είναι ο επαναστατικός/αντιεξουσιαστικός λόγος που βγαίνει με διαφορετικές αντιλήψεις στο σύνολό του, αλλά πάντα με κοινή αφετηρία, συνάμα τόσο επικίνδυνοι γινόμαστε όταν πράττουμε, όταν τσαλακώνουμε καθημερινά την εικόνα του κράτους.
Απέναντι στην αποσύνθεση και τη ραστώνη που απλόχερα προσφέρει η πληκτική και μίζερη καθημερινότητα σε όσους επιλέγουνε να την αποδεχτούν ως έχει, να την υποστηρίξουν και να τη συμπληρώσουν, ορθώνεται η μοναδική αυθεντική στάση ζωής, η ουσιαστική πραγμάτωση της ολοκληρωτικής άρνησης.
Ο καθένας μας ξεχωριστά, δοσμένος καθημερινά στην αναζήτηση της ατομικής ωρίμανσης πραγματώνει την ανάγκη για επίθεση στο τώρα. Δίνοντας καταστρεπτική διάσταση στα όνειρά μας αψηφούμε κάθε κίνδυνο και κόστος των επιλογών μας, ευτυχισμένοι όπως και πολλοί σύντροφοι που στη ζωή μας δεν είμαστε θεατές.
Κι ενώ λοιπόν η επισημοποίηση του πολέμου από πλευράς μας συναντά τον παροξυσμό των χειροκροτητών κάθε στόχου μας, την ανασφάλειά τους και την τρομοϋστερία τους, αποδεχόμενοι ακόμη και οι ίδιοι τους εαυτούς τους ως υποψήφια θύματα, υπάρχουν άτομα που είτε σταδιακά είτε άμεσα επιλέγουν την πραγμάτωση των δικών τους αρνήσεων απέναντι στο υπάρχον.
Γιʼ αυτούς δεν μένει παρά να εντοπίσουν στην επιλογή τους την επαναστατική προοπτική οργάνωσης των επιθυμιών τους, ισχυροποιώντας και τοποθετώντας τον ίδιο τους τον εαυτό ως σημαντική απειλή απέναντι σε κάθε τι που αντικατοπτρίζει την σαπίλα του κόσμου που επιβιώνουν.
Το αντάρτικο πόλης δεν λυγίζει, μηχανεύεται νέους τρόπους δράσης, ζυγίζοντας κάθε ευθύνη για να γίνει ακόμα πιο δυνατό. Είναι διάχυτο , διαιωνίζεται και εκρήγνυται στα σπλάχνα της τάξης, συντροφεύοντας πάντα τους αποστάτες αυτού του κόσμου.
Αναπόσπαστο κομμάτι αυτού είναι και η προσωπική απειλή.
Πορευόμενοι ανεξέλεγκτα στο δρόμο που σχηματίζεται από τη συνένωση όλων των σημείων-στιγμών πλήρους ατομικής απελευθέρωσης, διαρκώς εντοπίζουμε νέες ανεξερεύνητες οάσεις, ακόμα πιο εντυπωσιακές, ακόμα πιο ριψοκίνδυνες. Στο πεδίο όπου το γκρέμισμα συναντά το χτίσιμο , αναμένοντας την παράλληλη εμφάνιση νέων εμποδίων και προσβλέποντας στην εξέλιξη και της δικής μας ικανότητας για το ξεπέρασμά τους, επιλέγουμε να επιτεθούμε σε κάθε τι εχθρικό προς εμάς, από γενικευμένες καταστάσεις έως συγκεκριμένα άτομα.
Για όλα τα παραπάνω , αποφασίσαμε να τοποθετήσουμε εμπρηστικούς μηχανισμούς την Παρασκευή 23 Οκτώβρη στα πολιτικά γραφεία:
του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Χάρη Καστανίδη,
του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, Σπύρου Βούγια,
και της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ Χρύσας Αράπογλου.
Επίσης, τρεις μέρες πριν την μεγάλη χριστιανοορθόδοξη γιορτή του Δημητρίου τοποθετήσαμε δύο εμπρηστικούς μηχανισμούς στην οικία του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου.
(Η απόκρυψη της συγκεκριμένης ενέργειας από τα ΜΜΕ δεν καταφέρνει τίποτα παραπάνω από το να επιβεβαιώνεται η επικινδυνότητάς μας και να αποδεικνύεται ο φόβος σας προς εμάς. )
Τέλος, αναλαμβάνουμε την ευθύνη και για την επίθεση στο ελληνοιταλικό επιμελητήριο στη Θεσσαλονίκη στις 21 Οκτώβρη. Η συγκεκριμένη ενέργεια ήταν ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού προς τον Ιταλό αναρχικό σύντροφο AlfredoBonano ο οποίος κατηγορείται για ληστεία τράπεζας. Δείχνοντας έτσι ότι η άρνηση εργασίας αποτελεί ουσιαστικό κομμάτι μιας επαναστατικής ζωής.
«Καλή τύχη φωνάζει αντικρίζοντας στον ουρανό μια θάλασσα φλόγες και καπνό. Κι από δεξιά κι αριστερά όλα τα πλούτη να λαμπαδιάζουν λες και έπεφταν χιλιάδες κεραυνοί»
Την πιο ειλικρινή μας απόδοση σεβασμού και τιμής στους επικυρηγμένους ή μη και κατʼ επιλογή διωκόμενους αυτής της περιόδου που απολαμβάνουν την πιο άγρια γεύση ελευθερίας.
Η Λερναία Ύδρα της ανταρσίας, οι 100 επαναστατικές οργανώσεις, να μην αφήσουν τίποτα όρθιο στο πέρασμα τους.
Για την οργάνωση μιας αδούλωτης και άγριας ζωής.
Συμβούλιο αποδόμησης της τάξης.
ΥΓ Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για τα ρουφιανοπαπαγαλάκια της εφημερίδας «Μακεδονία» και για τους λόγους που συμπεριλαμβάνουν το εμπρηστικό μας μπαράζ του περασμένου Μαρτίου σε πολιτικά γραφεία στις ενέργειες των συντρόφων της Συνωμοσίας των πυρήνων της φωτιάς. Θα αρκεστούμε όμως στα εξής: Αδιαφορούμε για το γιατί «μπερδευτήκατε» και για το ποιες εντολές ακολουθείτε, αλλά σας ενημερώνουμε πως απλά μας δίνετε μια μικρή ακόμα αφορμή μέσα στις χιλιάδες για να επισκεφτούμε εσάς και το προσωπικό σας.
20091026
Εξέγερση κρατουμένων μεταναστών στην Παγανή (25/10)
Οι άσχημες συνθήκες κράτησης ώθησαν τους ανήλικους κρατούμενους μετανάστες να εξεγερθούν, στο Κέντρο Κράτησης της Παναγής, στη Μυτιλήνη. Οι μετανάστες, μην αντέχοντας την κακομεταχείρηση που δέχονται από τους αστυνομικούς του Κέντρου, αντέδρασαν βάζοντας φωτιά στα στρώματα του Α’ θαλάμου, ενώ στη συνέχεια βγήκαν από τα κελιά τους στον προαύλιο χώρο. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της αστυνομικής διεύθυνσης Βορείου Αιγαίου, η διαμονή των κρατουμένων κρίνεται προσωρινά ακατάλληλη λόγω των προκληθέντων ζημιών από την πυρκαγιά. Οι αστυνομικές δυνάμεις μετά τα επεισόδια παρέμειναν στον χώρο του Κέντρου ούτως ώστε να επαναφέρουν την τάξη.
zougla.gr
σχετικό βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=ebN8EqxuqQY&feature=player_embedded
zougla.gr
σχετικό βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=ebN8EqxuqQY&feature=player_embedded
20091025
Γιαούρτια στο Κούγια (24/10)
Eπίθεση με γιαούρτια από καμιά δεκαριά νεαρά άτομα του αντεξουσιαστικού χώρου, δέχθηκε το απόγευμα του Σαββάτου στο κέντρο του Ηρακλείου της Κρήτης ο γνωστός δικηγόρος Αλέξης Κούγιας. Ο κ. Κούγιας με την παρέα του καθόταν σε καφετέρια της πλατεία των Λιονταριών, όταν μια ομάδα νεαρών τον πλησίασε, άρχισε να τον βρίζει, ενώ μερικοί του πέταξαν γιαούρτια. Το θέαμα, που πολλοί περαστικοί έδειχναν να το απολαμβάνουν, δεν άργησε να γίνει πιο συναρπαστικό, καθώς τα δύο «στρατόπεδα» πιάστηκαν στα χέρια. Ο μόνος που επενέβη ήταν ο ιδιοκτήτης της καφετέριας που απώθησε τους νεαρούς. Οι νεαροί επιτεθήκαν -όπως είπαν- στον κ. Κούγια, επειδή είναι ο δικηγόρος ενός εκ των κατηγορουμένων αστυνομικών για το φόνο στα Εξάρχεια του 15χρόνου Αλέξη Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008.
zougla.gr
zougla.gr
20091024
Γκαζάκια σε γραφεία βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στη Θεσ/νίκη (23/10)
Εμπρηστικοί μηχανισμοί αποτελούμενοι από γκαζάκια τοποθετήθηκαν αργά το απόγευμα στα πολιτικά γραφεία του υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Χάρη Καστανίδη, του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη, Σπύρου Βούγια, και της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ Χρύσας Αράπογλου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Όπως αναφέρει η Πυροσβεστική Υπηρεσία, ο μηχανισμός εξερράγη στο πολιτικό γραφείο του κ. Βούγια, στην οδό Μητροπολίτου Ιωσήφ 1, ενώ στο γραφείο της κ. Αράπογλου, στην οδό Ηρώδου Αττικού 6, δεν εξερράγησαν τα γκαζάκια, αλλά ανεφλέγησαν δύο δοχεία με εύφλεκτο υλικό που είχαν τοποθετήσει οι δράστες. Ο εμπρηστικός μηχανισμός έξω από το γραφείο του κ. Καστανίδη, στην οδό Ερμού 10, δεν εξερράγη. Από τις εκρήξεις προκλήθηκαν υλικές ζημιές.
ΑΠΕ - ΜΠΕ
ΑΠΕ - ΜΠΕ
Κατάληψη στο Ηράκλειο Κρήτης (22/10)
Καταληψη στην δημοτικη πινακοθηκη (λιονταρια) πραγματοποιειται σε ενδειξη αλληλεγγυης στους συλληφθεντες της Νικαιας.
Πέτρες σε πεζή περιπολία στα Εξάρχεια (21/10)
Επίθεση με πέτρες και τούβλα δέχθηκε στις 9.15 μ.μ. πεζή περιπολία τεσσάρων αστυνομικών στη συμβολή των οδών Ζωοδόχου Πηγής και Σολώνος από ομάδα περίπου 30 ατόμων.
NAFTEMPORIKI.GR
NAFTEMPORIKI.GR
Ανάληψη ευθύνης για τις επιθέσεις στη Θεσ/νίκη (21/10)
21/10/2009
Ο καταναλωτισμός αποτελεί θεμέλιο λίθο για τον καπιταλισμό, η επέλαση του οποίου οφείλεται σε 2 κινητήριες δυνάμεις, την προσφορά και τη ζήτηση. Η "ευτυχία" καθορίζεται από την κατανάλωση και οι πλασματικές ανάγκες έρχονται να καλύψουν το αβάσταχτο κενό της ζωής στον κεφαλαιοκρατικό κόσμο. Η κοινωνική αποδοχή και η ενσωμάτωση καθορίζεται κατα μεγάλο βαθμό από τα υλικά αγαθά στα οποία έχει πρόσβαση το άτομο και έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος με στόχο την απόκτηση όλο και καλύτερων, όλο και περισσότερων προϊόντων.
Η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης ταυτίζεται με τα υλικά "αγαθά" τα οποία διαθέτει κάποιος, και ένας ακατάπαυστος αγώνας ξεκινά για την απόκτηση ή τη διατήρηση μιας υψηλής κοινωνικής θέσης.
Τεράστιες εμπορικές περιοχές κατακλύζουν τις μεγαλουπόλεις προσφέροντας όλη τη σαπίλα του καταναλωτισμού συσσωρευμένη. Εκεί ο καθένας μπορεί να κάνει τα ψώνια του και να διασκεδάσει σε πολυχώρους για όλα τα γούστα κάνοντας shopping therapy.
Όλα τα παραπάνω δημιουργούν μια δεδομένη κοινωνική συνθήκη η οποία προωθεί τo lifestyle που συμβαδίζει με τους καιρούς. Η σημερινή κοινωνία είανι δομημένη πάνω στην εικόνα και στο θέαμα. Εδώ είναι που εμπλέκεται και η διαφήμηση. Χαρούμενα πρόσωπα και ευχάριστες καταστάσεις έρχονται για να προωθήσουν τα προϊόντα του καπιταλισμού. έτσι τα είδωλα των διαφημήσεων έχοντας βρει το "νόημα" της ζωής τους προωθώντας την εικόνα της ευτυχίας μέσω της απόκτησης χρηστικών ή όχι προϊόντων.
Φυσικά για να ανθίσει τόσο ο καταναλωτισμός όσο και το lifestyle είναι απαραίτητη η ύπαρξη αντίστοιχων "καθαρών" περιοχών. Άνδρα του εχθρού για μας δεν είναι μόνο οι τράπεζες, τα τμήματα και τα σεκιουριτάδικα, αλλά οτιδήποτε διατηρεί και προωθεί τα ιδανικά της κυριαρχίας.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιοχές που μοιάζουν εχθρικές και στείρες στα μάτια μας είναι η Προξένου Κορομηλά. Ένας αποστειρωμένος δρόμος με δεκάδες κάμερες κάθε λογής μπάτσους, σεκιουριτάδες, πανάκριβα καταστήματα και αυτοκίνητα, κυριλάτα διαμερίσματα και αποχαυνωμένα ζόμπι που επιδίδονται στην κατανάλωση. Στο σημείο αυτό το οποίο αποτελεί και την βιτρίνα της πόλης συναντιούνται 2 νοοτροπίες ανθρώπων. Αυτοί που λόγω της τάξης τους είναι σε θέση να αγοράζουν τα πανάκριβα προϊόντα (μπουρζουάδες), κι εκείνοι που επισκέπτονται την περιοχή για να πάρουν μια γεύση από τη "μαγεία" της "υψηλής" κοινωνίας και μαζεύουν με ευλαβική συνέπεια τα φράγκα για να αποκτήσουν έστω και λίγη λάμψη από τον καπιταλιστικό κόσμο.
Για εμάς δεν υπάρχει τίποτα πιο αισχρό από το να ταυτίζει κάποιος τη ζωη του με την κατανάλωση. Για το λόγο αυτό είμαστε εχθρικοί ως προς τους ευυπόληπτους αστούς που κατοικούν και επισκέπτονται την περιοχή οι οποίοι εκ των πραγμάτων είναι απέναντί μας, όσο και προς τους μίζερους μικροαστούς που προσπαθούν με καθε τίμημα να γίνουν σαν τους πρώτους.
Για όλους αυτούς τους λόγους επιλέξαμε να αναδείξουμε τις νέες τάσεις που θα επικρατήσουν φέτος το χειμώνα σπάζοντας την Προξένου Κορομηλά.
Τους συντροφικούς μας χαιρετισμούς και τα συγχαρητήρια στον "σύντροφο-αντιεξουσιαστή" χρυσοχοϊδη για τα νέα μέτρα που πήρε.
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΑ ΣΠΑΜΕ "ΣΥΝΤΡΟΦΕ".
Μία είναι η ζωή κι αυτό να το θυμάστε,
Σπάστε, Κάψτε, Κλέψτε, Διασκεδάστε.
ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ ΥΨΗΛΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Ο καταναλωτισμός αποτελεί θεμέλιο λίθο για τον καπιταλισμό, η επέλαση του οποίου οφείλεται σε 2 κινητήριες δυνάμεις, την προσφορά και τη ζήτηση. Η "ευτυχία" καθορίζεται από την κατανάλωση και οι πλασματικές ανάγκες έρχονται να καλύψουν το αβάσταχτο κενό της ζωής στον κεφαλαιοκρατικό κόσμο. Η κοινωνική αποδοχή και η ενσωμάτωση καθορίζεται κατα μεγάλο βαθμό από τα υλικά αγαθά στα οποία έχει πρόσβαση το άτομο και έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος με στόχο την απόκτηση όλο και καλύτερων, όλο και περισσότερων προϊόντων.
Η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης ταυτίζεται με τα υλικά "αγαθά" τα οποία διαθέτει κάποιος, και ένας ακατάπαυστος αγώνας ξεκινά για την απόκτηση ή τη διατήρηση μιας υψηλής κοινωνικής θέσης.
Τεράστιες εμπορικές περιοχές κατακλύζουν τις μεγαλουπόλεις προσφέροντας όλη τη σαπίλα του καταναλωτισμού συσσωρευμένη. Εκεί ο καθένας μπορεί να κάνει τα ψώνια του και να διασκεδάσει σε πολυχώρους για όλα τα γούστα κάνοντας shopping therapy.
Όλα τα παραπάνω δημιουργούν μια δεδομένη κοινωνική συνθήκη η οποία προωθεί τo lifestyle που συμβαδίζει με τους καιρούς. Η σημερινή κοινωνία είανι δομημένη πάνω στην εικόνα και στο θέαμα. Εδώ είναι που εμπλέκεται και η διαφήμηση. Χαρούμενα πρόσωπα και ευχάριστες καταστάσεις έρχονται για να προωθήσουν τα προϊόντα του καπιταλισμού. έτσι τα είδωλα των διαφημήσεων έχοντας βρει το "νόημα" της ζωής τους προωθώντας την εικόνα της ευτυχίας μέσω της απόκτησης χρηστικών ή όχι προϊόντων.
Φυσικά για να ανθίσει τόσο ο καταναλωτισμός όσο και το lifestyle είναι απαραίτητη η ύπαρξη αντίστοιχων "καθαρών" περιοχών. Άνδρα του εχθρού για μας δεν είναι μόνο οι τράπεζες, τα τμήματα και τα σεκιουριτάδικα, αλλά οτιδήποτε διατηρεί και προωθεί τα ιδανικά της κυριαρχίας.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιοχές που μοιάζουν εχθρικές και στείρες στα μάτια μας είναι η Προξένου Κορομηλά. Ένας αποστειρωμένος δρόμος με δεκάδες κάμερες κάθε λογής μπάτσους, σεκιουριτάδες, πανάκριβα καταστήματα και αυτοκίνητα, κυριλάτα διαμερίσματα και αποχαυνωμένα ζόμπι που επιδίδονται στην κατανάλωση. Στο σημείο αυτό το οποίο αποτελεί και την βιτρίνα της πόλης συναντιούνται 2 νοοτροπίες ανθρώπων. Αυτοί που λόγω της τάξης τους είναι σε θέση να αγοράζουν τα πανάκριβα προϊόντα (μπουρζουάδες), κι εκείνοι που επισκέπτονται την περιοχή για να πάρουν μια γεύση από τη "μαγεία" της "υψηλής" κοινωνίας και μαζεύουν με ευλαβική συνέπεια τα φράγκα για να αποκτήσουν έστω και λίγη λάμψη από τον καπιταλιστικό κόσμο.
Για εμάς δεν υπάρχει τίποτα πιο αισχρό από το να ταυτίζει κάποιος τη ζωη του με την κατανάλωση. Για το λόγο αυτό είμαστε εχθρικοί ως προς τους ευυπόληπτους αστούς που κατοικούν και επισκέπτονται την περιοχή οι οποίοι εκ των πραγμάτων είναι απέναντί μας, όσο και προς τους μίζερους μικροαστούς που προσπαθούν με καθε τίμημα να γίνουν σαν τους πρώτους.
Για όλους αυτούς τους λόγους επιλέξαμε να αναδείξουμε τις νέες τάσεις που θα επικρατήσουν φέτος το χειμώνα σπάζοντας την Προξένου Κορομηλά.
Τους συντροφικούς μας χαιρετισμούς και τα συγχαρητήρια στον "σύντροφο-αντιεξουσιαστή" χρυσοχοϊδη για τα νέα μέτρα που πήρε.
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΑ ΣΠΑΜΕ "ΣΥΝΤΡΟΦΕ".
Μία είναι η ζωή κι αυτό να το θυμάστε,
Σπάστε, Κάψτε, Κλέψτε, Διασκεδάστε.
ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ ΥΨΗΛΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
Καταστροφές σε πολυτελή καταστήματα στη Θεσ/νίκη (21/10)
ΕΠΙΔΡΟΜΗ με βαριοπούλες πραγματοποίησε χθες το βράδυ ομάδα περίπου 20 κουκουλοφόρων στην οδό Προξένου Κορομηλά, όπου βρίσκονται τα ακριβότερα καταστήματα ρούχων στη Θεσσαλονίκη. Αιφνιδίασαν την Αστυνομία που έφθασε στην περιοχή κατόπιν καταστροφής. Εκμεταλλευόμενοι την κλειστή αγορά, οι κουκουλοφόροι άρχισαν να σπάνε βιτρίνες με βαριοπούλες και ξύλα, ενώ οι μεγαλύτερες φθορές προκλήθηκαν στα υποκαταστήματα γνωστών οίκων μόδας.
tanea.gr
tanea.gr
20091021
Εκρηξη στο Ελληνο-Ιταλικό Επιμελητήριο στη Θεσ/νίκη (21/10)
Εκρηξη από μηχανισμό με γκαζάκια προκλήθηκε στις 5:15 το πρωί στο Ελληνο-Ιταλικό Επιμελητήριο, επί της οδού Κωνσταντίνου Καραμανλή 47, στη Θεσσαλονίκη. Από την έκρηξη έσπασαν τα τζάμια στο κτίριο του Επιμελητηρίου.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Κατάληψη στη σχολή Θεάτρου στη Θεσ/νίκη (21/10)
ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Τα ξημερώματα της 26ης Σεπτέμβρη, 15 αστυνομικοί εισβάλλουν στο σπίτι Πακιστανών εργατών στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του. Τα όργανα της "προστασίας" του πολίτη τον μεταφέρουν στο Α.Τ. Νίκαιας σαν ύποπτο για ξυλοδαρμό ανηλίκου και εκεί συνεχίζεται ο άγριος ξυλοδαρμός του. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα. Τα βασανιστήρια συνεχίζονται μέχρι να εμφανιστεί ο μηνυτής ο οποίος δηλώνει ότι δεν τον αναγνωρίζει και αποσύρει τη μήνυση. Οι μπάτσοι υποχρεώνουν τον αδερφό του θύματος να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα, προσπαθώντας έτσι, σύμφωνα με την πάγια τακτική τους, να καλύψουν το δολοφονικό τους έργο. Ο Μοχάμεντ Καμράν έχοντας αφεθεί ελεύθερος πεθαίνει στις 9 Οκτώβρη εξαιτίας της αστυνομικής "περιποίησης" που είχε δεχτεί λίγες μέρες πριν.
Το Σάββατο 17 Οκτώβρη διαδήλωση οργής στη Νίκαια πορεύεται στους δρόμους της περιοχής και στη συνέχεια επιτίθεται στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας. Οι διαδηλωτές υποχωρούν συντεταγμένα ενώ οι γείτονες επιδοκιμάζουν. Την ίδια στιγμή μέσα σε ένα σύννεφο δακρυγόνων η πορεία δέχεται επίθεση από το στρατό κατοχής των ματ και κάποιοι σύντροφοι συλλαμβάνονται.
Η πορεία ολοκληρώθηκε στο περιβολάκι της Νίκαιας, όπως ήταν συμφωνημένο και δεδομένων των προσαγωγών ένα μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων προχώρησε σε κατάληψη του Δημαρχείου Νίκαιας για την άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων και συντροφισσών. Συνολικά, οι προσαγωγές έφτασαν τις 11, σε 8 από τους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Στους 3 αποδόθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα ενώ οι υπόλοιποι 5 διώκονται σε βαθμό κακουργήματος σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εφαρμογής της εν λόγω διάταξης που αποτελεί το νέο πολυδιαφημισμένο όπλο στη νομοθετική φαρέτρα του κράτους ενάντια στους αντιστεκόμενους .
Την Τρίτη αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους 4 από τους συλληφθέντες ενώ αύριο Πέμπτη περνάνε από ανακριτή 3 σύντροφοι με τον γνωστό κουκουλονόμο. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εφαρμογής της συγκεκριμένης κατασταλτικής νομοθεσίας. Το νέο δόγμα του σοσιαλιστικού κράτους για «δημοκρατία με πυγμή» όπως διατυπώθηκε από τον υπουργό προστασίας των αφεντικών δεν αποτελεί παρά τη σοσιαλιστική εκδοχή της μηδενικής ανοχής του χουντικού μαρκογιαννάκη . Όσοι διατηρούσαν και τις ελάχιστες ψευδαισθήσεις ήρθε η ώρα να αντιληφθούν ότι η σοσιαλιστική τρομοκρατία απλά αναβαθμίζει επικοινωνιακά την επίθεση κράτους και αφεντικών στις ζωές μας. Από το στρατό κατοχής στα Εξάρχεια μέχρι τις δολοφονίες μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα και την δίωξη αγωνιστών με τον κουκουλονόμο η δημοκρατία των αφεντικών επιχειρεί να ανασυνταχθεί απέναντι στις επερχόμενες εξεγέρσεις.
Σήμερα Τετάρτη 21 Οκτώβρη καταλάβαμε το κτίριο της σχολής θεάτρου για να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αγώνα ενάντια στη νέα επίθεση του κράτους.
Ανοιχτή συνέλευση 7.μμ στο χώρο της κατάληψης Εγνατία 122.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ στους ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ
Κατάληψη σχολής θεάτρου
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Τα ξημερώματα της 26ης Σεπτέμβρη, 15 αστυνομικοί εισβάλλουν στο σπίτι Πακιστανών εργατών στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του. Τα όργανα της "προστασίας" του πολίτη τον μεταφέρουν στο Α.Τ. Νίκαιας σαν ύποπτο για ξυλοδαρμό ανηλίκου και εκεί συνεχίζεται ο άγριος ξυλοδαρμός του. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα. Τα βασανιστήρια συνεχίζονται μέχρι να εμφανιστεί ο μηνυτής ο οποίος δηλώνει ότι δεν τον αναγνωρίζει και αποσύρει τη μήνυση. Οι μπάτσοι υποχρεώνουν τον αδερφό του θύματος να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα, προσπαθώντας έτσι, σύμφωνα με την πάγια τακτική τους, να καλύψουν το δολοφονικό τους έργο. Ο Μοχάμεντ Καμράν έχοντας αφεθεί ελεύθερος πεθαίνει στις 9 Οκτώβρη εξαιτίας της αστυνομικής "περιποίησης" που είχε δεχτεί λίγες μέρες πριν.
Το Σάββατο 17 Οκτώβρη διαδήλωση οργής στη Νίκαια πορεύεται στους δρόμους της περιοχής και στη συνέχεια επιτίθεται στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας. Οι διαδηλωτές υποχωρούν συντεταγμένα ενώ οι γείτονες επιδοκιμάζουν. Την ίδια στιγμή μέσα σε ένα σύννεφο δακρυγόνων η πορεία δέχεται επίθεση από το στρατό κατοχής των ματ και κάποιοι σύντροφοι συλλαμβάνονται.
Η πορεία ολοκληρώθηκε στο περιβολάκι της Νίκαιας, όπως ήταν συμφωνημένο και δεδομένων των προσαγωγών ένα μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων προχώρησε σε κατάληψη του Δημαρχείου Νίκαιας για την άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων και συντροφισσών. Συνολικά, οι προσαγωγές έφτασαν τις 11, σε 8 από τους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Στους 3 αποδόθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα ενώ οι υπόλοιποι 5 διώκονται σε βαθμό κακουργήματος σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εφαρμογής της εν λόγω διάταξης που αποτελεί το νέο πολυδιαφημισμένο όπλο στη νομοθετική φαρέτρα του κράτους ενάντια στους αντιστεκόμενους .
Την Τρίτη αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους 4 από τους συλληφθέντες ενώ αύριο Πέμπτη περνάνε από ανακριτή 3 σύντροφοι με τον γνωστό κουκουλονόμο. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εφαρμογής της συγκεκριμένης κατασταλτικής νομοθεσίας. Το νέο δόγμα του σοσιαλιστικού κράτους για «δημοκρατία με πυγμή» όπως διατυπώθηκε από τον υπουργό προστασίας των αφεντικών δεν αποτελεί παρά τη σοσιαλιστική εκδοχή της μηδενικής ανοχής του χουντικού μαρκογιαννάκη . Όσοι διατηρούσαν και τις ελάχιστες ψευδαισθήσεις ήρθε η ώρα να αντιληφθούν ότι η σοσιαλιστική τρομοκρατία απλά αναβαθμίζει επικοινωνιακά την επίθεση κράτους και αφεντικών στις ζωές μας. Από το στρατό κατοχής στα Εξάρχεια μέχρι τις δολοφονίες μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα και την δίωξη αγωνιστών με τον κουκουλονόμο η δημοκρατία των αφεντικών επιχειρεί να ανασυνταχθεί απέναντι στις επερχόμενες εξεγέρσεις.
Σήμερα Τετάρτη 21 Οκτώβρη καταλάβαμε το κτίριο της σχολής θεάτρου για να δημιουργήσουμε ένα κέντρο αγώνα ενάντια στη νέα επίθεση του κράτους.
Ανοιχτή συνέλευση 7.μμ στο χώρο της κατάληψης Εγνατία 122.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ στους ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ
Κατάληψη σχολής θεάτρου
Επεισόδια στο Γραμματικό (20/10)
Νέα επεισόδια σημειώθηκαν σήμερα το πρωί στο Γραμματικό, μεταξύ κατοίκων που αντιδρούν στην κατασκευή Χώρου Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ) στην περιοχή και αστυνομικών δυνάμεων. Τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν κάτοικοι προσπάθησαν να αποτρέψουν τη διέλευση μηχανημάτων προς το χώρο όπου σχεδιάζεται να δημιουργηθεί ο ΧΥΤΑ, με αποτέλεσμα να επέμβουν αστυνομικές δυνάμεις και να γίνει χρήση δακρυγόνων.
tovima.gr
tovima.gr
Κατάληψη στη περιφέρεια Χανιών (20/10)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Τα ξημερώματα της 26ης Σεπτέμβρη, 15 αστυνομικοί εισβάλλουν στο σπίτι πακιστανών εργατών στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του. Τα όργανα της "προστασίας" του πολίτη τον μεταφέρουν στο Α.Τ. Νίκαιας σαν ύποπτο για ξυλοδαρμό ανηλίκου και εκεί συνεχίζεται ο άγριος ξυλοδαρμός του. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα. Τα βασανιστήρια συνεχίζονταιμέχρι να εμφανιστεί ο μηνυτής ο οποίος δηλώνει ότι δεν τον αναγνωρίζει και αποσύρει τη μήνυση. Οι μπάτσοι υποχρεώνουν τον αδερφό του θύματος να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα, προσπαθώντας έτσι, σύμφωνα με την πάγια τακτική τους,να καλύψουν το δολοφονικό τους έργο. Ο Μοχάμεντ Καμράν έχοντας αφεθεί ελεύθερος πεθαίνει στις 9 Οκτώβρηεξαιτίας της αστυνομικής "περιποίησης" που είχε δεχτεί λίγες μέρες πριν.
Το Σάββατο 17 Οκτώβρη πραγματοποιείται διαδήλωση στους δρόμους της Νίκαιας με προορισμό το Α.Τ. της περιοχής. Μετά από συμπλοκή, λίγο πριν το τμήμα και καθώς η πορείαοπισθοχωρεί συντεταγμένα, δέχεται επίθεση από τους «προστάτες του πολίτη» μέσα σε νέφος δακρυγόνων υπό τις αποδοκιμασίες των κατοίκων, με αποτέλεσμα την προσαγωγή κάποιων ατόμων. Μετά το τέλος της πορείας, ορισμένοι που αποχώρησαν με τα οχήματά τους σταματήθηκαν στη συμβολή της Πέτρου Ράλλη με τον Κηφισό από μηχανοκίνητες αστυνομικές δυνάμεις και προσήχθησαν επίσης. Συνολικά, οι προσαγωγές έφτασαν τις 11, σε 8 απʼ τους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Μετά από αυτές τις εξελίξεις καταλαμβάνεται το δημαρχείο της Νίκαιας με την απαίτηση της άμεσης απελευθέρωσης των προαχθέντων χωρίς καμία κατηγορία. Η κατάληψη στηρίζεται απʼ την έμπρακτη συμπαράσταση των κατοίκων της περιοχής καθώς και απʼ τους εργαζόμενους του δημαρχείου οι οποίοι απαιτούντην άμεση απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων κατοχής απʼ τις γειτονιές τους.
Ο εισαγγελέαςμε τη συμβολή των δυνάμεων καταστολής συνεχίζουντο μεθοδευμένο έργο τους, απαγγέλλοντας αρχικά κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Την επόμενη όμως μέρα και μετά από στημένες «μαρτυρίες» μπάτσων, ο εισαγγελέας αναβαθμίζει τις κατηγορίες σε κακουργήματα για 5 από τους συλληφθέντες σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας.
Ο φασιστικός νόμος αυτός ψηφίστηκε απʼ την κυβέρνηση της ΝΔ την άνοιξη του 2009, αλλά πρώτη η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον έθεσε σε εφαρμογή. Παραθέτουμε απόσπασμα από τη δήλωση του τωρινού υπουργού «προστασίας του πολίτη» όταν ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση:
"...Οι ρυθμίσεις αυτές καθαυτές είναι αστείες. Πέραν του ότι δεν στέκουν νομικά, θα πέσουν και αυτομάτως σε αδράνεια διότι πολύ απλά προσκρούουν πρακτικά στην ίδια την κοινή λογική. Αυτό που με ανησυχεί και πρέπει να ανησυχεί όλους τους προοδευτικούς πολίτες είναι η βαθιά συντηρητική και αναχρονιστική στροφή που επιχειρεί με τέτοια μέτρα η κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι το ακροατήριο στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ..."
Μ. Χρυσοχοΐδης (νυν υπουργός Δημόσιας τάξης), 22/3/2009 δήλωση για το ιδιώνυμο της κουκούλας
Όποιοι και αν είναι οι διαχειριστές της εξουσίας το μόνο που επιθυμούν πραγματικά να «διαχειριστούν» είναι η κοινωνική οργή και να καταστείλουν κάθε φωνή αντίστασης που τους χαλάει τα σχέδια. Απόδειξη γι΄αυτό είναι ότι οι βασανιστές δολοφόνοι είναι ελεύθεροι και συνεχίζουν το έργο τους ως άγρυπνοι «προστάτες του πολίτη» ενώ αυτοί που αντιστέκονται αντιμετωπίζουν το νομικό οπλοστάσιο του κράτους. Δεν τρέφουμε αυταπάτες λοιπόν. Ο αγώνας συνεχίζεται για έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Καμία ανοχή στην κρατική τρομοκρατία. Οι κρατικές δολοφονίες και τα νέα ιδιώνυμα θα απαντηθούν στους δρόμους.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
Τα ξημερώματα της 26ης Σεπτέμβρη, 15 αστυνομικοί εισβάλλουν στο σπίτι πακιστανών εργατών στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του. Τα όργανα της "προστασίας" του πολίτη τον μεταφέρουν στο Α.Τ. Νίκαιας σαν ύποπτο για ξυλοδαρμό ανηλίκου και εκεί συνεχίζεται ο άγριος ξυλοδαρμός του. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα. Τα βασανιστήρια συνεχίζονταιμέχρι να εμφανιστεί ο μηνυτής ο οποίος δηλώνει ότι δεν τον αναγνωρίζει και αποσύρει τη μήνυση. Οι μπάτσοι υποχρεώνουν τον αδερφό του θύματος να υπογράψει ότι τον παρέλαβε χωρίς ούτε έναν μώλωπα, προσπαθώντας έτσι, σύμφωνα με την πάγια τακτική τους,να καλύψουν το δολοφονικό τους έργο. Ο Μοχάμεντ Καμράν έχοντας αφεθεί ελεύθερος πεθαίνει στις 9 Οκτώβρηεξαιτίας της αστυνομικής "περιποίησης" που είχε δεχτεί λίγες μέρες πριν.
Το Σάββατο 17 Οκτώβρη πραγματοποιείται διαδήλωση στους δρόμους της Νίκαιας με προορισμό το Α.Τ. της περιοχής. Μετά από συμπλοκή, λίγο πριν το τμήμα και καθώς η πορείαοπισθοχωρεί συντεταγμένα, δέχεται επίθεση από τους «προστάτες του πολίτη» μέσα σε νέφος δακρυγόνων υπό τις αποδοκιμασίες των κατοίκων, με αποτέλεσμα την προσαγωγή κάποιων ατόμων. Μετά το τέλος της πορείας, ορισμένοι που αποχώρησαν με τα οχήματά τους σταματήθηκαν στη συμβολή της Πέτρου Ράλλη με τον Κηφισό από μηχανοκίνητες αστυνομικές δυνάμεις και προσήχθησαν επίσης. Συνολικά, οι προσαγωγές έφτασαν τις 11, σε 8 απʼ τους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Μετά από αυτές τις εξελίξεις καταλαμβάνεται το δημαρχείο της Νίκαιας με την απαίτηση της άμεσης απελευθέρωσης των προαχθέντων χωρίς καμία κατηγορία. Η κατάληψη στηρίζεται απʼ την έμπρακτη συμπαράσταση των κατοίκων της περιοχής καθώς και απʼ τους εργαζόμενους του δημαρχείου οι οποίοι απαιτούντην άμεση απομάκρυνση των αστυνομικών δυνάμεων κατοχής απʼ τις γειτονιές τους.
Ο εισαγγελέαςμε τη συμβολή των δυνάμεων καταστολής συνεχίζουντο μεθοδευμένο έργο τους, απαγγέλλοντας αρχικά κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Την επόμενη όμως μέρα και μετά από στημένες «μαρτυρίες» μπάτσων, ο εισαγγελέας αναβαθμίζει τις κατηγορίες σε κακουργήματα για 5 από τους συλληφθέντες σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας.
Ο φασιστικός νόμος αυτός ψηφίστηκε απʼ την κυβέρνηση της ΝΔ την άνοιξη του 2009, αλλά πρώτη η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον έθεσε σε εφαρμογή. Παραθέτουμε απόσπασμα από τη δήλωση του τωρινού υπουργού «προστασίας του πολίτη» όταν ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση:
"...Οι ρυθμίσεις αυτές καθαυτές είναι αστείες. Πέραν του ότι δεν στέκουν νομικά, θα πέσουν και αυτομάτως σε αδράνεια διότι πολύ απλά προσκρούουν πρακτικά στην ίδια την κοινή λογική. Αυτό που με ανησυχεί και πρέπει να ανησυχεί όλους τους προοδευτικούς πολίτες είναι η βαθιά συντηρητική και αναχρονιστική στροφή που επιχειρεί με τέτοια μέτρα η κυβέρνηση. Είναι προφανές ότι το ακροατήριο στην προκειμένη περίπτωση είναι οι ψηφοφόροι του ΛΑΟΣ..."
Μ. Χρυσοχοΐδης (νυν υπουργός Δημόσιας τάξης), 22/3/2009 δήλωση για το ιδιώνυμο της κουκούλας
Όποιοι και αν είναι οι διαχειριστές της εξουσίας το μόνο που επιθυμούν πραγματικά να «διαχειριστούν» είναι η κοινωνική οργή και να καταστείλουν κάθε φωνή αντίστασης που τους χαλάει τα σχέδια. Απόδειξη γι΄αυτό είναι ότι οι βασανιστές δολοφόνοι είναι ελεύθεροι και συνεχίζουν το έργο τους ως άγρυπνοι «προστάτες του πολίτη» ενώ αυτοί που αντιστέκονται αντιμετωπίζουν το νομικό οπλοστάσιο του κράτους. Δεν τρέφουμε αυταπάτες λοιπόν. Ο αγώνας συνεχίζεται για έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Καμία ανοχή στην κρατική τρομοκρατία. Οι κρατικές δολοφονίες και τα νέα ιδιώνυμα θα απαντηθούν στους δρόμους.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
Εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μυτιλήνη (19/10)
Στις 19/10 έγινε μια από τις πιο δυναμικές εξεγέρσεις στη φυλακή μεταναστών στην Παγανή Μυτιλήνης. Οι εξεγέρσεις είναι συνεχείς τους τελευταίους δύο μήνες με τους κρατούμενους να σπάνε τις πόρτες των θαλάμων τους και να βγαίνουν στην αυλή. Την άλλη μέρα οι αρχές απελευθέρωσαν 300 άτομα.
Κατάληψη Πρυτανείας (19-22/10)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ 19/10/2009
Το Σάββατο 17 Οκτώβρη, 400 διαδηλωτές και διαδηλώτριες πορευτήκαμε στους δρόμους της Νίκαιας σε μια πορεία οργής για την πρόσφατη δολοφονία του 25χρονου πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από βασανιστήρια στο Α.Τ. Νίκαιας, καλεσμένη από αναρχικές συλλογικότητες και τοπική συνέλευση από τις περιοχές.
Περάσαμε από κεντρικούς δρόμους της περιοχής, από το σπίτι του δολοφονημένου και κατευθυνθήκαμε προς το τμήμα. Οι μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ, Δέλτα και Ζήτα που «συνόδευαν» τη διαδήλωση, μπροστά, πίσω και σε παράλληλους δρόμους, υπέδειξαν την επίσημη τοποθέτηση του σοσιαλιστικού πια Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (Προστασίας του Πολίτη!): κάλυψη και στήριξη των βασανιστών φονιάδων, αστυνομική κατοχή της περιοχής για τον κόσμο του αγώνα και της αλληλεγγύης. Εξάλλου, ό,τι συνέβαινε θα συνεχιστεί: ξύλο, βασανιστήρια, εξευτελισμοί στα αστυνομικά τμήματα της επικράτειας.
Στη συγκέντρωση και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της πορείας η βροχή δυνατή. Όμως στο ύψος του Α.Τ. Νίκαιας δεν ήταν μόνο οι στάλες της βροχής. Η διμοιρία του αστυνομικού φράγματος, προστασίας του τμήματος δέχτηκε και μια βροχή από πέτρες. Η συντεταγμένη συνέχιση της πορείας και αποχώρηση από το σημείο αντιμετώπισε τη συνδυασμένη επίθεση δυνάμεων των ΜΑΤ στην πίσω πλευρά και στα πλάγια της πορείας. Οι περιφρουρήσεις κράτησαν ενώ κάτοικοι από τα πεζοδρόμια και τα μπαλκόνια αποδοκίμαζαν και έβριζαν τον αστυνομικό στρατό κατοχής. Όμως μέσα στο νέφος των δακρυγόνων και την επίθεση των ΜΑΤ με γκλοπς κάποιοι/-ες αποκόπηκαν με αποτέλεσμα να προσαχθούν.
Η πορεία ολοκληρώθηκε στο περιβολάκι της Νίκαιας, όπως ήταν συμφωνημένο και δεδομένων των προσαγωγών ένα μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων προχωρήσαμε σε κατάληψη του Δημαρχείου Νίκαιας για την άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων και συντροφισσών μας. Ορισμένοι που αποχώρησαν με τα οχήματά τους σταματήθηκαν στη συμβολή της Πέτρου Ράλλη με τον Κηφισό από μηχανοκίνητες αστυνομικές δυνάμεις και προσήχθησαν επίσης. Συνολικά, οι προσαγωγές έφτασαν τις 11, σε 8 απʼ τους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Στους 3 αποδόθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα ενώ οι υπόλοιποι 5 διώκονται σε βαθμό κακουργήματος σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εφαρμογής της εν λόγω διάταξης που αποτελεί το νέο πολυδιαφημισμένο όπλο στη νομοθετική φαρέτρα του κράτους ενάντια στους αντιστεκόμενους. Ουσιαστικά, υιοθετείται η ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης απέναντι σʼόποιον επιλέγει να συμμετέχει σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, πράξεις αντίστασης και κοινωνικές συγκρούσεις από την στιγμή που η κατοχή μέσων αυτοπροστασίας (πχ. μαντήλι) απέναντι στην αστυνομική βία ποινικοποιείται και επιφέρει ακόμα και ποινή κάθειρξης. Ευρύτερα, εξυπηρετεί το νέο κρατικό δόγμα «δημοκρατία και πυγμή» -έτσι όπως ανακοινώθηκε από το νέο υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη κατά του κόσμου της εξέγερσης και κάθε εν δυνάμει αντιστεκόμενου- σε όλο του το μεγαλείο… Όπως στη συγκέντρωση εργατών και ανέργων της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος την Πέμπτη 15 Οκτώβρη έξω από το Υπουργείο Εργασίας στην οδό Πειραιώς και με την ευρύτερη κατασταλτική πολιτική που ασκείται απέναντι στις εργατικές κινητοποιήσεις.. Όπως στα κατεχόμενα εδώ και μέρες Εξάρχεια. Όπως στις πρόσφατες εισαγγελικές παραγγελίες κατά καταληψιών μαθητών. Η αστυνομική βαρβαρότητα δεν είναι παρά η κατασταλτική εκδοχή της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας: καταπίεση, εκμετάλλευση, υποταγή, θάνατος.
Η νέα πολιτική διαχείριση αυτό που ήρθε κυρίως να διαχειριστεί είναι την κοινωνική διάσταση της κρίσης των ημερών μας: τη διευρυμένη ανυπακοή και σύγκρουση με τις επιταγές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Καμιά ψευδαίσθηση λοιπόν. Καμιά αλλαγή δεν θα υπάρξει από καμιά νέα κυβέρνηση. Όπως πάντα άλλωστε. Η κρατική τρομοκρατία συνεχίζεται και μαζί ο αγώνας για κοινωνική και ατομική απελευθέρωση, για έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς εξουσία.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΙΔΙΩΝΥΜΑ ΘʼΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ
Το Σάββατο 17 Οκτώβρη, 400 διαδηλωτές και διαδηλώτριες πορευτήκαμε στους δρόμους της Νίκαιας σε μια πορεία οργής για την πρόσφατη δολοφονία του 25χρονου πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από βασανιστήρια στο Α.Τ. Νίκαιας, καλεσμένη από αναρχικές συλλογικότητες και τοπική συνέλευση από τις περιοχές.
Περάσαμε από κεντρικούς δρόμους της περιοχής, από το σπίτι του δολοφονημένου και κατευθυνθήκαμε προς το τμήμα. Οι μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ, Δέλτα και Ζήτα που «συνόδευαν» τη διαδήλωση, μπροστά, πίσω και σε παράλληλους δρόμους, υπέδειξαν την επίσημη τοποθέτηση του σοσιαλιστικού πια Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (Προστασίας του Πολίτη!): κάλυψη και στήριξη των βασανιστών φονιάδων, αστυνομική κατοχή της περιοχής για τον κόσμο του αγώνα και της αλληλεγγύης. Εξάλλου, ό,τι συνέβαινε θα συνεχιστεί: ξύλο, βασανιστήρια, εξευτελισμοί στα αστυνομικά τμήματα της επικράτειας.
Στη συγκέντρωση και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της πορείας η βροχή δυνατή. Όμως στο ύψος του Α.Τ. Νίκαιας δεν ήταν μόνο οι στάλες της βροχής. Η διμοιρία του αστυνομικού φράγματος, προστασίας του τμήματος δέχτηκε και μια βροχή από πέτρες. Η συντεταγμένη συνέχιση της πορείας και αποχώρηση από το σημείο αντιμετώπισε τη συνδυασμένη επίθεση δυνάμεων των ΜΑΤ στην πίσω πλευρά και στα πλάγια της πορείας. Οι περιφρουρήσεις κράτησαν ενώ κάτοικοι από τα πεζοδρόμια και τα μπαλκόνια αποδοκίμαζαν και έβριζαν τον αστυνομικό στρατό κατοχής. Όμως μέσα στο νέφος των δακρυγόνων και την επίθεση των ΜΑΤ με γκλοπς κάποιοι/-ες αποκόπηκαν με αποτέλεσμα να προσαχθούν.
Η πορεία ολοκληρώθηκε στο περιβολάκι της Νίκαιας, όπως ήταν συμφωνημένο και δεδομένων των προσαγωγών ένα μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων προχωρήσαμε σε κατάληψη του Δημαρχείου Νίκαιας για την άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων και συντροφισσών μας. Ορισμένοι που αποχώρησαν με τα οχήματά τους σταματήθηκαν στη συμβολή της Πέτρου Ράλλη με τον Κηφισό από μηχανοκίνητες αστυνομικές δυνάμεις και προσήχθησαν επίσης. Συνολικά, οι προσαγωγές έφτασαν τις 11, σε 8 απʼ τους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Στους 3 αποδόθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα ενώ οι υπόλοιποι 5 διώκονται σε βαθμό κακουργήματος σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας. Πρόκειται για την πρώτη απόπειρα εφαρμογής της εν λόγω διάταξης που αποτελεί το νέο πολυδιαφημισμένο όπλο στη νομοθετική φαρέτρα του κράτους ενάντια στους αντιστεκόμενους. Ουσιαστικά, υιοθετείται η ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης απέναντι σʼόποιον επιλέγει να συμμετέχει σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, πράξεις αντίστασης και κοινωνικές συγκρούσεις από την στιγμή που η κατοχή μέσων αυτοπροστασίας (πχ. μαντήλι) απέναντι στην αστυνομική βία ποινικοποιείται και επιφέρει ακόμα και ποινή κάθειρξης. Ευρύτερα, εξυπηρετεί το νέο κρατικό δόγμα «δημοκρατία και πυγμή» -έτσι όπως ανακοινώθηκε από το νέο υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη κατά του κόσμου της εξέγερσης και κάθε εν δυνάμει αντιστεκόμενου- σε όλο του το μεγαλείο… Όπως στη συγκέντρωση εργατών και ανέργων της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος την Πέμπτη 15 Οκτώβρη έξω από το Υπουργείο Εργασίας στην οδό Πειραιώς και με την ευρύτερη κατασταλτική πολιτική που ασκείται απέναντι στις εργατικές κινητοποιήσεις.. Όπως στα κατεχόμενα εδώ και μέρες Εξάρχεια. Όπως στις πρόσφατες εισαγγελικές παραγγελίες κατά καταληψιών μαθητών. Η αστυνομική βαρβαρότητα δεν είναι παρά η κατασταλτική εκδοχή της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας: καταπίεση, εκμετάλλευση, υποταγή, θάνατος.
Η νέα πολιτική διαχείριση αυτό που ήρθε κυρίως να διαχειριστεί είναι την κοινωνική διάσταση της κρίσης των ημερών μας: τη διευρυμένη ανυπακοή και σύγκρουση με τις επιταγές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Καμιά ψευδαίσθηση λοιπόν. Καμιά αλλαγή δεν θα υπάρξει από καμιά νέα κυβέρνηση. Όπως πάντα άλλωστε. Η κρατική τρομοκρατία συνεχίζεται και μαζί ο αγώνας για κοινωνική και ατομική απελευθέρωση, για έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς εξουσία.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΙΔΙΩΝΥΜΑ ΘʼΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ
20091019
Κατάληψη Δημαρχείου Νίκαιας (17/10)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΝΙΚΑΙΑΣ
400 διαδηλωτές και διαδηλώτριες πορευτήκαμε σήμερα17 Οκτώβρη στους δρόμους της Νίκαιας σε μια πορεία οργής για την πρόσφατη δολοφονία του 25χρονου πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από βασανιστήρια στο Α.Τ. Νίκαιας, καλεσμένη από αναρχικές συλλογικότητες και τοπική συνέλευση από τις περιοχές.
Περάσαμε από κεντρικούς δρόμους της περιοχής, από το σπίτι του δολοφονημένου και κατευθυνθήκαμε προς το τμήμα. Οι μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ, Δέλτα και Ζήτα που «συνόδευαν» τη διαδήλωση, μπροστά, πίσω και σε παράλληλους δρόμους, υπέδειξαν την επίσημη τοποθέτηση του σοσιαλιστικού πια Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (Προστασίας του Πολίτη!): κάλυψη και στήριξη των βασανιστών φονιάδων, αστυνομική κατοχή της περιοχής για τον κόσμο του αγώνα και της αλληλεγγύης. Εξάλλου, ότι συνέβαινε θα συνεχιστεί: ξύλο βασανιστήρια, εξευτελισμοί σε όλα τα αστυνομικά τμήματα της επικράτειας.
Στη συγκέντρωση και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της πορείας η βροχή δυνατή. Όμως στο ύψος του Α.Τ. Νίκαιας δεν ήταν μόνο οι στάλες της βροχής. Η διμοιρία του αστυνομικού φράγματος, προστασίας του τμήματος δέχτηκε και μια βροχή από πέτρες. Η συντεταγμένη συνέχιση της πορείας και αποχώρηση από το σημείο αντιμετώπισε τη συνδυασμένη επίθεση δυνάμεων των ΜΑΤ στην πίσω πλευρά και στα πλάγια της πορείας. Οι περιφρουρήσεις κράτησαν ενώ κάτοικοι από τα πεζοδρόμια και τα μπαλκόνια αποδοκίμαζαν ή έβριζαν τον αστυνομικό στρατό κατοχής. Όμως μέσα στο νέφος των δακρυγόνων και την επίθεση των ΜΑΤ με γκλοπς κάποιοι/-ες αποκόπηκαν με αποτέλεσμα να προσαχθούν.
Η πορεία ολοκληρώθηκε στο περιβολάκι της Νίκαιας, όπως ήταν συμφωνημένο και δεδομένων των προσαγωγών ένα μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων προχωρήσαμε σε κατάληψη του Δημαρχείου Νίκαιας για την άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων και συντροφισσών μας. Ορισμένοι που αποχώρησαν με τα οχήματά τους σταματήθηκαν στη συμβολή της Πέτρου Ράλλη με τον Κηφισό από μηχανοκίνητες αστυνομικές δυνάμεις και προσήχθησαν επίσης. Ο ακριβής αριθμός των προσαχθέντων παραμένει για την ώρα άγνωστος (παρότι μια σειρά ονομάτων είναι ήδη γνωστά) αλλά σίγουρα διψήφιος, ενώ έχει αρχίσει για κάποιους/-ες διαδικασία απόδοσης κατηγοριών. Το νέο κρατικό δόγμα «δημοκρατία και πυγμή» -έτσι όπως ανακοινώθηκε από το νέο υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη κατά του κόσμου της εξέγερσης και κάθε εν δυνάμει αντιστεκόμενου- σε όλο του το μεγαλείο… Όπως στη συγκέντρωση εργατών και ανέργων της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος προχθές Πέμπτη 15 Οκτώβρη έξω από το Υπουργείο Εργασίας στην οδό Πειραιώς. Όπως στα κατεχόμενα εδώ και μέρες Εξάρχεια. Όπως στις πρόσφατες εισαγγελικές παραγγελίες κατά καταληψιών μαθητών. Όπως επίσης προδιαγράφεται για τις κινητοποιήσεις των λιμενεργατών του Πειραιά ενάντια στην πώληση τμήματός του στην COSCO ή τους 1400 απειλούμενους με απόλυση εργάτες των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Η αστυνομική βαρβαρότητα δεν είναι παρά η κατασταλτική εκδοχή της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας: καταπίεση, εκμετάλλευση, υποταγή, θάνατος.
Η νέα πολιτική διαχείριση αυτό που ήρθε κυρίως να διαχειριστεί είναι την κοινωνική διάσταση της κρίσης των ημερών μας: τη διευρυμένη ανυπακοή και σύγκρουση με τις επιταγές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Καμιά ψευδαίσθηση λοιπόν. Καμιά αλλαγή δεν θα υπάρξει από καμιά νέα κυβέρνηση. Όπως πάντα άλλωστε. Η κρατική τρομοκρατία συνεχίζεται και μαζί ο αγώνας για κοινωνική και ατομική απελευθέρωση, για έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς εξουσία.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΑΧΘΕΝΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ
ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ
συνέλευση του κατειλημμένου δημαρχείου νίκαιας
400 διαδηλωτές και διαδηλώτριες πορευτήκαμε σήμερα17 Οκτώβρη στους δρόμους της Νίκαιας σε μια πορεία οργής για την πρόσφατη δολοφονία του 25χρονου πακιστανού μετανάστη Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από βασανιστήρια στο Α.Τ. Νίκαιας, καλεσμένη από αναρχικές συλλογικότητες και τοπική συνέλευση από τις περιοχές.
Περάσαμε από κεντρικούς δρόμους της περιοχής, από το σπίτι του δολοφονημένου και κατευθυνθήκαμε προς το τμήμα. Οι μεγάλες αστυνομικές δυνάμεις των ΜΑΤ, Δέλτα και Ζήτα που «συνόδευαν» τη διαδήλωση, μπροστά, πίσω και σε παράλληλους δρόμους, υπέδειξαν την επίσημη τοποθέτηση του σοσιαλιστικού πια Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (Προστασίας του Πολίτη!): κάλυψη και στήριξη των βασανιστών φονιάδων, αστυνομική κατοχή της περιοχής για τον κόσμο του αγώνα και της αλληλεγγύης. Εξάλλου, ότι συνέβαινε θα συνεχιστεί: ξύλο βασανιστήρια, εξευτελισμοί σε όλα τα αστυνομικά τμήματα της επικράτειας.
Στη συγκέντρωση και κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της πορείας η βροχή δυνατή. Όμως στο ύψος του Α.Τ. Νίκαιας δεν ήταν μόνο οι στάλες της βροχής. Η διμοιρία του αστυνομικού φράγματος, προστασίας του τμήματος δέχτηκε και μια βροχή από πέτρες. Η συντεταγμένη συνέχιση της πορείας και αποχώρηση από το σημείο αντιμετώπισε τη συνδυασμένη επίθεση δυνάμεων των ΜΑΤ στην πίσω πλευρά και στα πλάγια της πορείας. Οι περιφρουρήσεις κράτησαν ενώ κάτοικοι από τα πεζοδρόμια και τα μπαλκόνια αποδοκίμαζαν ή έβριζαν τον αστυνομικό στρατό κατοχής. Όμως μέσα στο νέφος των δακρυγόνων και την επίθεση των ΜΑΤ με γκλοπς κάποιοι/-ες αποκόπηκαν με αποτέλεσμα να προσαχθούν.
Η πορεία ολοκληρώθηκε στο περιβολάκι της Νίκαιας, όπως ήταν συμφωνημένο και δεδομένων των προσαγωγών ένα μεγάλο μέρος των συγκεντρωμένων προχωρήσαμε σε κατάληψη του Δημαρχείου Νίκαιας για την άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων και συντροφισσών μας. Ορισμένοι που αποχώρησαν με τα οχήματά τους σταματήθηκαν στη συμβολή της Πέτρου Ράλλη με τον Κηφισό από μηχανοκίνητες αστυνομικές δυνάμεις και προσήχθησαν επίσης. Ο ακριβής αριθμός των προσαχθέντων παραμένει για την ώρα άγνωστος (παρότι μια σειρά ονομάτων είναι ήδη γνωστά) αλλά σίγουρα διψήφιος, ενώ έχει αρχίσει για κάποιους/-ες διαδικασία απόδοσης κατηγοριών. Το νέο κρατικό δόγμα «δημοκρατία και πυγμή» -έτσι όπως ανακοινώθηκε από το νέο υπουργό Δημόσιας Τάξης Μιχάλη Χρυσοχοΐδη κατά του κόσμου της εξέγερσης και κάθε εν δυνάμει αντιστεκόμενου- σε όλο του το μεγαλείο… Όπως στη συγκέντρωση εργατών και ανέργων της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης του Περάματος προχθές Πέμπτη 15 Οκτώβρη έξω από το Υπουργείο Εργασίας στην οδό Πειραιώς. Όπως στα κατεχόμενα εδώ και μέρες Εξάρχεια. Όπως στις πρόσφατες εισαγγελικές παραγγελίες κατά καταληψιών μαθητών. Όπως επίσης προδιαγράφεται για τις κινητοποιήσεις των λιμενεργατών του Πειραιά ενάντια στην πώληση τμήματός του στην COSCO ή τους 1400 απειλούμενους με απόλυση εργάτες των ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Η αστυνομική βαρβαρότητα δεν είναι παρά η κατασταλτική εκδοχή της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας: καταπίεση, εκμετάλλευση, υποταγή, θάνατος.
Η νέα πολιτική διαχείριση αυτό που ήρθε κυρίως να διαχειριστεί είναι την κοινωνική διάσταση της κρίσης των ημερών μας: τη διευρυμένη ανυπακοή και σύγκρουση με τις επιταγές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Καμιά ψευδαίσθηση λοιπόν. Καμιά αλλαγή δεν θα υπάρξει από καμιά νέα κυβέρνηση. Όπως πάντα άλλωστε. Η κρατική τρομοκρατία συνεχίζεται και μαζί ο αγώνας για κοινωνική και ατομική απελευθέρωση, για έναν κόσμο ελεύθερο χωρίς εξουσία.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΑΧΘΕΝΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ
ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΑ ΤΟΥ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ
συνέλευση του κατειλημμένου δημαρχείου νίκαιας
Δυναμική πορεία στη Νίκαια (17/10)
Πορεία 400 ατόμων από το Περιβολάκι, πέρασε και από το σπίτι του του 25χρονου μετανάστη από το Πακιστάν Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, προς το ΑΤ Νίκαιας. Μόλις ο κύριος όγκος της πορείας πέρασε από το στενό στο οποίο βρίσκεται το τμήμα γίνεται επίθεση με πέτρες και μπογιές στη διμοιρία που φύλαγε το τμήμα. Οι μπάτσοι ρίχνουν δακρυγόνα, επιτήθονται από δύο σημεία στη πορεία. Αποτέλεσμα 3 προσαγωγές και 8 συλλήψεις. Η πορεία γυρνάει συγκροτημένα στο Περιβολάκι.
20091015
Επεισόδια με εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης (15/10)
Ένταση και επεισόδια επικράτησαν το πρωί της Πέμπτης έξω από το υπουργείο Εργασίας, στην οδό Πειραιώς, όταν αστυνομικές δυνάμεις και εργαζόμενοι της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης ήρθαν αντιμέτωποι σώμα με σώμα. Οι εργάτες προσπάθησαν να μπουν στο κτίριο την ώρα που αποχωρούσε ο υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος μόλις είχε συναντηθεί με αντιπροσωπεία τους. Οι αστυνομικοί έκαναν χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης, με αποτέλεσμα να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι, βάζοντας φωτιές σε κάδους.
www.ANT1online.gr
www.ANT1online.gr
Επίθεση στην εφημερίδα «Espresso» (15/10)
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, γύρω στις 12.30 χθες το μεσημέρι ομάδα αποτελούμενη από δεκαπέντε έως είκοσι άτομα νεαρής ηλικίας, μεταξύ των οποίων και κορίτσια, πέρασαν έξω από το σταθμό του ΗΣΑΠ στον Περισσό και κρατώντας βαριοπούλες, σπρέι και λοστούς κατευθύνθηκαν προς το κτίριο όπου στεγάζονται τα γραφεία του εκδοτικού συγκροτήματος Ημερήσιος Τύπος που εκδίδει την εφημερίδα «Espresso».
Με σκοπό να σκορπίσουν τον τρόμο οι δράστες, οι οποίοι είχαν καλυφθεί με μαύρες κουκούλες και μαντίλια για να μη φαίνεται το πρόσωπό τους, επιτέθηκαν κατά της πρόσοψης του θυρωρείου που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο. Συγκεκριμένα, δύο από αυτούς πλησίασαν στο κτίριο και έσπασαν με βαριοπούλες και άλλα αντικείμενα τα τζάμια, ενώ την ίδια ώρα τρεις κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο ισόγειο, όπου βρίσκονται τα γραφεία της εταιρείας Δάφνη-Επικοινωνία, τρομοκρατώντας του εργαζόμενους που κάθονταν εκείνη την ώρα στα γραφεία τους, αναποδογυρίζοντας γλάστρες, καταστρέφοντας υπολογιστές και γενικά σπάζοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Μεγάλης έκτασης ήταν όμως και οι ζημιές που προκλήθηκαν στα σταθμευμένα αυτοκίνητα των εργαζομένων, καθώς επίσης και στη μοτοσικλέτα του φωτορεπόρτερ της «Espresso» που ήταν παρκαρισμένη πολύ κοντά στην είσοδο. Θρυμματισμένα παρμπρίζ, σπασμένα φανάρια και ραγισμένα τζάμια ήταν ό,τι άφησαν πίσω τους οι κουκουλοφόροι, οι οποίοι δεν σεβάστηκαν τίποτα. Ούτε καν τα λευκά μαλλιά του φύλακα, ο οποίος όταν εκδηλώθηκε η επίθεση βρισκόταν μέσα στο θυρωρείο και μεταφέρθηκε από τους συναδέλφους του σε κατάσταση σοκ στο σπίτι του.
espressonews.gr
Με σκοπό να σκορπίσουν τον τρόμο οι δράστες, οι οποίοι είχαν καλυφθεί με μαύρες κουκούλες και μαντίλια για να μη φαίνεται το πρόσωπό τους, επιτέθηκαν κατά της πρόσοψης του θυρωρείου που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο. Συγκεκριμένα, δύο από αυτούς πλησίασαν στο κτίριο και έσπασαν με βαριοπούλες και άλλα αντικείμενα τα τζάμια, ενώ την ίδια ώρα τρεις κουκουλοφόροι εισέβαλαν στο ισόγειο, όπου βρίσκονται τα γραφεία της εταιρείας Δάφνη-Επικοινωνία, τρομοκρατώντας του εργαζόμενους που κάθονταν εκείνη την ώρα στα γραφεία τους, αναποδογυρίζοντας γλάστρες, καταστρέφοντας υπολογιστές και γενικά σπάζοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Μεγάλης έκτασης ήταν όμως και οι ζημιές που προκλήθηκαν στα σταθμευμένα αυτοκίνητα των εργαζομένων, καθώς επίσης και στη μοτοσικλέτα του φωτορεπόρτερ της «Espresso» που ήταν παρκαρισμένη πολύ κοντά στην είσοδο. Θρυμματισμένα παρμπρίζ, σπασμένα φανάρια και ραγισμένα τζάμια ήταν ό,τι άφησαν πίσω τους οι κουκουλοφόροι, οι οποίοι δεν σεβάστηκαν τίποτα. Ούτε καν τα λευκά μαλλιά του φύλακα, ο οποίος όταν εκδηλώθηκε η επίθεση βρισκόταν μέσα στο θυρωρείο και μεταφέρθηκε από τους συναδέλφους του σε κατάσταση σοκ στο σπίτι του.
espressonews.gr
Κατάληψη σε Λύκειο (15/10)
Μαθητές του Λυκείου Μελίκης Ημαθίας προχώρησαν σε κατάληψη του σχολείου τους.
[δεκάδες καταλήψεις έχουν ξεκινήσει με διάφορα αιτήματα. Επιλέχτηκε η αναφορά στη συγκεκριμένη επειδή είχε πολύ ωραίο πανώ]
Εμπρησμός σε φυλάκιο σχολείου στη Θεσ/νίκη (14/10)
Άγνωστος έχοντας καλύψει το πρόσωπό του, περιέλουσε χθες βράδυ με βενζίνη φυλάκιο μπροστά από το 1ο Γυμνάσιο Πυλαίας, στην προέκταση της οδού Εγνατίας, και στη συνέχεια έβαλε φωτιά. Εκείνη την ώρα μέσα στο φυλάκιο του σχολείου βρισκόταν μια φύλακας, η οποία κατάφερε να βγει και με τη χρήση πυροσβεστήρα να θέσει τη φωτιά υπό έλεγχο.
zougla.gr
zougla.gr
20091014
Ανάληψη ευθύνης για τον εμπρημό πολυτελών ΙΧ στη Θεσ/νίκη
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΤΩΝ ʽΚΑΨΕCAYENISTASʼ
Σε αναλογία με την εποχή μας, κατά την οποία η έλλειψη ουσιαστικής συλλογικοποίησης εννοεί την δημιουργία πάσης φύσεως συλλόγων,club και λεσχών αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τη λέσχη των “καψεcayenistas”. Και ενώ λόγου χάρη το club των motionistas χρησιμοποιεί το μπαλαμούτι της θετικής ενέργειας για να προσφέρει μια τονωτική ένεση στην καταναλωτική φρενίτιδα, η λέσχη των ʽκαψεcayenistas” κάνει χρήση της πιο απλής μορφής θερμικής ενέργειας, της φωτιάς για την καταστροφή πολυτελών αυτοκινήτων σε ένδειξη ταξικής εκδίκησης.
Σύμφωνα με το καταστατικό μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να γίνει μέλος της λέσχης από τη στιγμή που θα επιλέξει να πυρπολήσει πολυτελή αυτοκίνητα χωρίς επιπρόσθετους περιορισμούς ως προς τον τρόπο που θα δράσει. Η χρήση οποιουδήποτε μέσου όπως η βενζίνη, το ζιπέλαιο, τα κοκτέιλ μολότωφ , τα προσανάμματα τζακιού, οι ναυτικοί πυρσοί, τα φιαλίδια βουτανίου ή οτιδήποτε άλλο κατεβάζει η φαντασία του μέλους είναι αποδεκτή.
Σε αυτό το σημείο κρίνεται απαραίτητη μια σύντομη διευκρίνιση. Πιθανώς το όνομα της λέσχης να δημιουργήσει μια μικρή σύγχυση και να μην είναι λίγοι εκείνοι που θα θεωρήσουν ότι περιοριζόμαστε αποκλειστικά σε αυτοκίνητα μάρκας Porsche Cayene, αντιθέτως διαβεβαιώνουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει-όλα τα πολυτελή αυτοκίνητα είναι άξια εμπρησμού. Το όνομα επιλέχθηκε τιμητικά επειδή η ιδρυτική επιτροπή της λέσχης τρέφει μια έντονη εμπάθεια για τα cayenne. Θεωρούμε ότι τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα συνδυάζοντας το πρεστίζ που φέρει η εταιρία Porsche και τον επιβλητικό χαρακτήρα των τζιπ μεγάλου κυβισμού, έχουν εξελιχθεί σε επάξιο διάδοχο της «μερσέντας» στο συλλογικό φαντασιακό τόσο των πραγματικά όσο και των εν δυνάμει πλουσίων. Αφού όπως μας τραγουδούσε και ο Νικόλας Άσιμος –
“ το σύστημα έλεγαν οι αρχαίοι, και γιʼαυτό ήταν σπουδαίο,
είναι ένα βαρέλι γεμάτο σκόρδα και μέσα στο βαρέλι άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι, μια γη γεμάτη σκορδαλιά και το βαρέλι αυτό γυρίζει, γυρίζει, γυρίζει
και όλο και κάποιοι βγαίνουν στην επιφάνεια και γίνονται μετά Ωνάσηδες .
Ωνάσης σημαίνει να πας στα μπουζούκια
να τα σπας αγκαλιά με τον Τέλη το Σαββάλας
και να κάθεσαι μετά στο κολωνάκι, στις κοσμικές ταβέρνες
και να τρως λαϊκότατα σκορδαλιά.
Αυτό είναι και που το σώζει το σύστημα ποιος πρώτος θα προλάβει.
Έχει την εντύπωση, την αυταπάτη, το πιστεύει δηλαδή, πως θα προλάβει,
να βγει ο ίδιος μέσα απʼτο βαρέλι και να πέσει με τα μούτρα να φάει, να φάει, να φάει
γιʼαυτό βρωμάει ο χώρος μας σκατίλα, σκατίλα είναι η μυρωδιά του ανθρώπου αυτουνού που τρώει σκόρδα, πολλά σκόρδα, πάρα πολλά σκόρδα, όλα τα σκόρδα όλων των υπόλοιπων ανθρώπων.”
Θεωρώντας δεδομένη τη θέση που κατέχει το αυτοκίνητο στο πάνθεον των καταναλωτικών αγαθών, αντιλαμβανόμαστε ότι στην καταναλωτική-θεαματική κοινωνία, η κατοχή πολυτελούς αυτοκινήτου προσδίδει στον ιδιοκτήτη του, κοινωνική καταξίωση και εκφράζει το οικονομικό του status, λειτουργώντας ως μέσο ωμής επίδειξης πλούτου, χλιδής και ισχύος. Αφού λοιπόν το είδος του αυτοκινήτου αντανακλά τη θέση που κατέχει ο ιδιοκτήτης του στην πυραμίδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης δεν χρειάζεται να σπαταλήσουμε επιπλέον λόγια για να εντοπίσουμε σε ποια υποκατηγορία της ισχυρής τάξης ανήκει.
Μας είναι αδιάφορο αν είναι γόνος της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, που η απαρχή της δύναμης της χάνεται στο βάθος του χρόνου ή αν απλώς αποτελεί μια γνήσια έκφραση του καπιταλιστικού ονείρου που αναρριχήθηκε μέσα από το βαρέλι.
Εμείς καταστρέφουμε αυτοκίνητα ως απλή έκφραση ταξικού μίσους.
Εδώ κρίνεται απαραίτητη μια δεύτερη διευκρίνιση, αφού έχουμε ήδη αναφέρει τις φράσεις «ταξική εκδίκηση» και «ταξικό μίσος» . Δεν μιλάμε ούτε πράττουμε ως εκφραστές καμιάς ταξικής ανάλυσης που στις ονειρώξεις της φαντασιώνεται την «εργατική εξουσία» να ελέγχει τα μέσα παραγωγής αφού θα έχει αντικαταστήσει τη σημερινή άρχουσα τάξη στη διαχείριση της κοινωνικής μιζέριας και της καθημερινής αποχαύνωσης. Σίγουρα δεν ανήκουμε στο κομμάτι της εργατικής τάξης που αντιλαμβάνεται ως τιμή του τους όρους της εκμετάλλευσης και αισθάνεται περήφανο για τα μπράτσα, (αν και συχνότερα θα έπρεπε για τη σκολίωση), που απέκτησε μέσω της τίμιας και παληκαρήσιας δουλείας του. Ενδεικτική είναι η ευρεία απήχηση της αντίληψης που λακωνικά εκφράζεται από το λαϊκό δίστιχο “ μην βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες”. Παραβλέποντας για την ώρα το έμφυλο ζήτημα που προκύπτει από τον παραπάνω στίχο, εστιάζουμε στην τόσο χρήσιμη για τα αφεντικά, εργατίστικη ηθική που προωθεί ανάμεσα στο «προλεταριάτο».
Για να μην μακρηγορούμε το μίσος μας δεν πηγάζει από την αποδοχή της θέσης μας στην ταξική διαστρωμάτωση αλλά από την συνειδητοποίηση ότι αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας διαμορφώνουν το υπάρχον κοινωνικό και στηρίζουν τα προνόμια τους στη διαιώνιση του. Επειδή λοιπόν δεν μας αρέσει καθόλου ο τρόπος που δομείται ο χώρος τριγύρω μας, που διανέμεται ο χρόνος μας, που καθορίζονται οι σχέσεις μας και που γενικά βιάζεται η καθημερινότητα και η ψυχοσύνθεση μας, επιδιώκουμε την καταστροφή της τάξης εκείνης που είτε ορίζεται αστική, είτε άρχουσα ή ισχυρή, καθορίζει και επωφελείται από την συνθήκη αυτή. Γνωρίζοντας ότι ιστορικά ουδέποτε εγκατέλειψε τα συμφέροντα της αμαχητί και αναίμακτα, βουτάμε συνειδητά στα χαρακώματα του ταξικού πολέμου, αιχμάλωτος του οποίου είναι και ο σύντροφος Πόλυς Γεωργιάδης. Βρίσκεται ήδη πάνω από ένα χρόνο έγκλειστος στις φυλακές για την αξιοπρεπή του στάση και την έμπρακτη αλληλεγγύη που έδειξε στον πολυκυνηγημένο παράνομο Βασίλη Παλαιοκώστα . Εμπλέκεται έτσι σε μία υπόθεση με έντονη ταξική χροιά, αφού στόχος της απαγωγής ήταν ο μεγαλολήσταρχος Μυλωνάς εξέχων μέλος της μισητής τάξης των μεγαλοβιομηχάνων.
Τα σήματα καπνού που στέλναμε από τη νύχτα της Τετάρτης μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας λαμπαδιάζοντας μια ντουζίνα υπερπολυτελή αυτοκίνητα (τιμώντας βέβαια ιδιαίτερα την εταιρία Porsche), διαπερνούν τα κάγκελα που μας χωρίζουν και δίνουν το πολεμικό μας σινιάλο στο σύντροφο.
Με αγάπη για τους 3 προφυλακισμένους και τους 6 καταζητούμενους που κατηγορούνται για συμμετοχή στη συνομωσία των πυρήνων της φωτιάς
και τους 2 προφυλακισμένους για τη ληστεία στα Τρίκαλα
και με περίσσιο μίσος για τους εχθρούς μας.
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΤΩΝ ʽΚΑΨΕCAYENISTASʼ
Σε αναλογία με την εποχή μας, κατά την οποία η έλλειψη ουσιαστικής συλλογικοποίησης εννοεί την δημιουργία πάσης φύσεως συλλόγων,club και λεσχών αποφασίσαμε να ιδρύσουμε τη λέσχη των “καψεcayenistas”. Και ενώ λόγου χάρη το club των motionistas χρησιμοποιεί το μπαλαμούτι της θετικής ενέργειας για να προσφέρει μια τονωτική ένεση στην καταναλωτική φρενίτιδα, η λέσχη των ʽκαψεcayenistas” κάνει χρήση της πιο απλής μορφής θερμικής ενέργειας, της φωτιάς για την καταστροφή πολυτελών αυτοκινήτων σε ένδειξη ταξικής εκδίκησης.
Σύμφωνα με το καταστατικό μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να γίνει μέλος της λέσχης από τη στιγμή που θα επιλέξει να πυρπολήσει πολυτελή αυτοκίνητα χωρίς επιπρόσθετους περιορισμούς ως προς τον τρόπο που θα δράσει. Η χρήση οποιουδήποτε μέσου όπως η βενζίνη, το ζιπέλαιο, τα κοκτέιλ μολότωφ , τα προσανάμματα τζακιού, οι ναυτικοί πυρσοί, τα φιαλίδια βουτανίου ή οτιδήποτε άλλο κατεβάζει η φαντασία του μέλους είναι αποδεκτή.
Σε αυτό το σημείο κρίνεται απαραίτητη μια σύντομη διευκρίνιση. Πιθανώς το όνομα της λέσχης να δημιουργήσει μια μικρή σύγχυση και να μην είναι λίγοι εκείνοι που θα θεωρήσουν ότι περιοριζόμαστε αποκλειστικά σε αυτοκίνητα μάρκας Porsche Cayene, αντιθέτως διαβεβαιώνουμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει-όλα τα πολυτελή αυτοκίνητα είναι άξια εμπρησμού. Το όνομα επιλέχθηκε τιμητικά επειδή η ιδρυτική επιτροπή της λέσχης τρέφει μια έντονη εμπάθεια για τα cayenne. Θεωρούμε ότι τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα συνδυάζοντας το πρεστίζ που φέρει η εταιρία Porsche και τον επιβλητικό χαρακτήρα των τζιπ μεγάλου κυβισμού, έχουν εξελιχθεί σε επάξιο διάδοχο της «μερσέντας» στο συλλογικό φαντασιακό τόσο των πραγματικά όσο και των εν δυνάμει πλουσίων. Αφού όπως μας τραγουδούσε και ο Νικόλας Άσιμος –
“ το σύστημα έλεγαν οι αρχαίοι, και γιʼαυτό ήταν σπουδαίο,
είναι ένα βαρέλι γεμάτο σκόρδα και μέσα στο βαρέλι άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι, μια γη γεμάτη σκορδαλιά και το βαρέλι αυτό γυρίζει, γυρίζει, γυρίζει
και όλο και κάποιοι βγαίνουν στην επιφάνεια και γίνονται μετά Ωνάσηδες .
Ωνάσης σημαίνει να πας στα μπουζούκια
να τα σπας αγκαλιά με τον Τέλη το Σαββάλας
και να κάθεσαι μετά στο κολωνάκι, στις κοσμικές ταβέρνες
και να τρως λαϊκότατα σκορδαλιά.
Αυτό είναι και που το σώζει το σύστημα ποιος πρώτος θα προλάβει.
Έχει την εντύπωση, την αυταπάτη, το πιστεύει δηλαδή, πως θα προλάβει,
να βγει ο ίδιος μέσα απʼτο βαρέλι και να πέσει με τα μούτρα να φάει, να φάει, να φάει
γιʼαυτό βρωμάει ο χώρος μας σκατίλα, σκατίλα είναι η μυρωδιά του ανθρώπου αυτουνού που τρώει σκόρδα, πολλά σκόρδα, πάρα πολλά σκόρδα, όλα τα σκόρδα όλων των υπόλοιπων ανθρώπων.”
Θεωρώντας δεδομένη τη θέση που κατέχει το αυτοκίνητο στο πάνθεον των καταναλωτικών αγαθών, αντιλαμβανόμαστε ότι στην καταναλωτική-θεαματική κοινωνία, η κατοχή πολυτελούς αυτοκινήτου προσδίδει στον ιδιοκτήτη του, κοινωνική καταξίωση και εκφράζει το οικονομικό του status, λειτουργώντας ως μέσο ωμής επίδειξης πλούτου, χλιδής και ισχύος. Αφού λοιπόν το είδος του αυτοκινήτου αντανακλά τη θέση που κατέχει ο ιδιοκτήτης του στην πυραμίδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης δεν χρειάζεται να σπαταλήσουμε επιπλέον λόγια για να εντοπίσουμε σε ποια υποκατηγορία της ισχυρής τάξης ανήκει.
Μας είναι αδιάφορο αν είναι γόνος της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, που η απαρχή της δύναμης της χάνεται στο βάθος του χρόνου ή αν απλώς αποτελεί μια γνήσια έκφραση του καπιταλιστικού ονείρου που αναρριχήθηκε μέσα από το βαρέλι.
Εμείς καταστρέφουμε αυτοκίνητα ως απλή έκφραση ταξικού μίσους.
Εδώ κρίνεται απαραίτητη μια δεύτερη διευκρίνιση, αφού έχουμε ήδη αναφέρει τις φράσεις «ταξική εκδίκηση» και «ταξικό μίσος» . Δεν μιλάμε ούτε πράττουμε ως εκφραστές καμιάς ταξικής ανάλυσης που στις ονειρώξεις της φαντασιώνεται την «εργατική εξουσία» να ελέγχει τα μέσα παραγωγής αφού θα έχει αντικαταστήσει τη σημερινή άρχουσα τάξη στη διαχείριση της κοινωνικής μιζέριας και της καθημερινής αποχαύνωσης. Σίγουρα δεν ανήκουμε στο κομμάτι της εργατικής τάξης που αντιλαμβάνεται ως τιμή του τους όρους της εκμετάλλευσης και αισθάνεται περήφανο για τα μπράτσα, (αν και συχνότερα θα έπρεπε για τη σκολίωση), που απέκτησε μέσω της τίμιας και παληκαρήσιας δουλείας του. Ενδεικτική είναι η ευρεία απήχηση της αντίληψης που λακωνικά εκφράζεται από το λαϊκό δίστιχο “ μην βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες”. Παραβλέποντας για την ώρα το έμφυλο ζήτημα που προκύπτει από τον παραπάνω στίχο, εστιάζουμε στην τόσο χρήσιμη για τα αφεντικά, εργατίστικη ηθική που προωθεί ανάμεσα στο «προλεταριάτο».
Για να μην μακρηγορούμε το μίσος μας δεν πηγάζει από την αποδοχή της θέσης μας στην ταξική διαστρωμάτωση αλλά από την συνειδητοποίηση ότι αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας διαμορφώνουν το υπάρχον κοινωνικό και στηρίζουν τα προνόμια τους στη διαιώνιση του. Επειδή λοιπόν δεν μας αρέσει καθόλου ο τρόπος που δομείται ο χώρος τριγύρω μας, που διανέμεται ο χρόνος μας, που καθορίζονται οι σχέσεις μας και που γενικά βιάζεται η καθημερινότητα και η ψυχοσύνθεση μας, επιδιώκουμε την καταστροφή της τάξης εκείνης που είτε ορίζεται αστική, είτε άρχουσα ή ισχυρή, καθορίζει και επωφελείται από την συνθήκη αυτή. Γνωρίζοντας ότι ιστορικά ουδέποτε εγκατέλειψε τα συμφέροντα της αμαχητί και αναίμακτα, βουτάμε συνειδητά στα χαρακώματα του ταξικού πολέμου, αιχμάλωτος του οποίου είναι και ο σύντροφος Πόλυς Γεωργιάδης. Βρίσκεται ήδη πάνω από ένα χρόνο έγκλειστος στις φυλακές για την αξιοπρεπή του στάση και την έμπρακτη αλληλεγγύη που έδειξε στον πολυκυνηγημένο παράνομο Βασίλη Παλαιοκώστα . Εμπλέκεται έτσι σε μία υπόθεση με έντονη ταξική χροιά, αφού στόχος της απαγωγής ήταν ο μεγαλολήσταρχος Μυλωνάς εξέχων μέλος της μισητής τάξης των μεγαλοβιομηχάνων.
Τα σήματα καπνού που στέλναμε από τη νύχτα της Τετάρτης μέχρι τα ξημερώματα της Δευτέρας λαμπαδιάζοντας μια ντουζίνα υπερπολυτελή αυτοκίνητα (τιμώντας βέβαια ιδιαίτερα την εταιρία Porsche), διαπερνούν τα κάγκελα που μας χωρίζουν και δίνουν το πολεμικό μας σινιάλο στο σύντροφο.
Με αγάπη για τους 3 προφυλακισμένους και τους 6 καταζητούμενους που κατηγορούνται για συμμετοχή στη συνομωσία των πυρήνων της φωτιάς
και τους 2 προφυλακισμένους για τη ληστεία στα Τρίκαλα
και με περίσσιο μίσος για τους εχθρούς μας.
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΤΩΝ ʽΚΑΨΕCAYENISTASʼ
20091013
Απόπειρα εμπρησμού σε Εθνική Τράπεζα στη Θεσ/νίκη (12/10)
Αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός, αποτελούμενος από 4 γκαζάκια, εντοπίστηκε στο πίσω μέρος του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας, επί της οδού Χάλκης, στην περιοχή της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη. Ο μηχανισμός εξουδετερώθηκε από πυροτεχνουργούς, οι οποίοι τον μετέφεραν στα εργαστήριά τους για να τον εξετάσουν.
zougla.gr
zougla.gr
Εμπρησμός πολυτελών ΙΧ στη Θεσ/νίκη (12/10)
Φωτιές ξέσπασαν, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, σε 4 αυτοκίνητα, τα οποία ήταν σταθμευμένα στην περιοχή της Πυλαίας. Οι πυρκαγιές εκδηλώθηκαν λίγο μετά τις 02:15 και ήταν σχεδόν ταυτόχρονες σε 3 από τα αυτοκίνητα, τα οποία ήταν πολυτελείας, ενώ το 4ο ήταν παρκαρισμένο παραπλεύρως. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, η πρώτη φωτιά ξέσπασε σε 2 σταθμευμένα αυτοκίνητα, στην οδό Δημοκρίτου 2Α, η δεύτερη στην οδό Πτολεμαίου 34 και η 3η στην οδό Γλυνού 4, στον οικισμό των Κωνσταντινουπολιτών.
enet.gr
enet.gr
Ηλεκτρονικό σαμποτάζ στην ιστοσελίδα του Δήμου Ιλίου (11/10)
HACKED BY COLORS
Μέσα από τη "δημόσια διαβούλευση", τη "δίοδο" επικοινωνίας μεταξύ πολίτη και τοπικών αρχόντων θα θέλαμε και εμείς να πούμε την καλησπέρα μας στον Δήμαρχο. Δεν είναι που ψάχναμε για αφορμές για να χτυπήσουμε, άλλωστε ο κύριος Ζενέτος δίνει πολλές, είναι που μας φάνηκε γελοίο το "δημόσια διαβούλευση". Έτσι μέσα από τον "διάλογο" με τους πολίτες (αρχικά με το πολύ επιτυχημένο μπλογκ του (;)(!)(;) και τώρα με το πολύ επιτυχημένο forum -ήμαστε τα 4τα(!!!!) μέλη-) ο κύριος Ζενέτος έβγαλε τα συμπεράσματα του για τα προβλήματα των δημοτών.
Τα προβλήματα λοιπόν των δημοτών δεν είναι οι καμουφλαρισμένες και μη κεραίες κινητής τηλεφωνίας που μοιράζουν απλόχερα καρκίνο
δεν είναι ότι χρειάζεται να δουλεύουν σαν τα σκυλιά για να τα δίνουν στον κάθε λογής καργιόλη
δεν είναι τα κωλομάγαζα που έχουν πλημμηρύσει κάθε πεζόδρομο και πλατεία με τραπέζια
δεν είναι που τα παιδιά τους θα παίζουν μέσα στο τσιμέντο (βέβαια λίγο πιο πέρα στους Αγίους Αναργύρους θα έχουν προαστιακό και γιατί όχι και ένα MALL, πάνω από τα πτώματα 800 πεύκων)
Το πρόβλημα που κατάλαβε ο κύριος Ζενέτος ότι έχει ο κόσμος
είναι οι μικροπωλητές μετανάστες στην πλατεία γι' αυτό ξαμόλησε τα κοπρόσκυλα τους δημοτόμπατσους να τους κυνηγάνε
είναι η αστυνόμευση, γι' αυτό φαίνεται να μην τον ενοχλούν οι καουμπόηδες δολοφόνοι που κυκλοφορούν ανα τριάδες στην γειτονιά, κάνουν ελέγχους στην πλατεία και κόβουν βόλτες με τα περιπολικά πιο πολύ από ποτέ
είναι η «ρύπανση τις αφίσας», το μόνο μέσω έκφρασης, η μόνη φωνή για κάποιους. Γι' αυτό άλλωστε σπατάλησε και εκατομμύρια για αγορά μηχανήματος που θα κάνει αυτή τη δουλειά, τη στιγμή μάλιστα που στη γειτονιά αυτή υπάρχουν άστεγοι και αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να πάνε σε αυτούς. Βέβαια μέσα από αυτή τη δημαρχιακή βίλα είναι δύσκολο να δεις τους άστεγους της γειτονιάς σου
Και μιας και μιλάμε για ρύπανση. Το αστείο είναι ότι δεν τον ενόχλησαν οι αυτοσχέδιες χωματερές που είχε φτιάξει στο Πάρκο Τρίτση, δεν τον ενοχλεί η λίμνη που έχει γίνει σαν βόθρος, δεν τον ενοχλούν οι επιχειρηματίες που πάνε να εμπορευματοποιήσουν έναν από τους τελευταίους χώρους πρασίνου αλλά τον ενόχλησε το σπορείο του αγρού. Ενός χώρου που έχει καταληφθεί στο Πάρκο Τρίτση και σπέρνει, κάνει εκδηλώσεις, προβολές, γεωργικές εργασίες και κάθε λογής δρώμενα. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση,αυτοoργανωμένα και συλλογικά. (Για περισσότερα για τον αγρό μπορείτε να βρείτε εδώ: http://eleftherosagros.blogspot.com/) Γι' αυτό πριν λίγες μέρες έστειλε μπουλντόζα για να γκρεμίσει αυτό το αυτοσχέδιο σπορείο με την συναίνεση φυσικά του φορέα διαχείρισης του Πάρκου.
Τα χαιρετίσματα μας λοιπόν δήμαρχε και θα βρεθούμε απέναντι σου και στον δρόμο.
Υ.Γ: Χαιρετίσματα στον "αντιεξουσιαστή της εξουσίας", σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του, Γιωργάκη ο οποίος έκανε πραγματικότητα την πράσινη ανάπτυξη. Γέμισε με τα τσογλάνια των ΜΑΤ τα Εξάρχεια εδώ και 3 μέρες.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΔΗΜΑΡΧΑΙΟΙ ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟ
Αναρχική ομάδα "τα χρώματα"
Μέσα από τη "δημόσια διαβούλευση", τη "δίοδο" επικοινωνίας μεταξύ πολίτη και τοπικών αρχόντων θα θέλαμε και εμείς να πούμε την καλησπέρα μας στον Δήμαρχο. Δεν είναι που ψάχναμε για αφορμές για να χτυπήσουμε, άλλωστε ο κύριος Ζενέτος δίνει πολλές, είναι που μας φάνηκε γελοίο το "δημόσια διαβούλευση". Έτσι μέσα από τον "διάλογο" με τους πολίτες (αρχικά με το πολύ επιτυχημένο μπλογκ του (;)(!)(;) και τώρα με το πολύ επιτυχημένο forum -ήμαστε τα 4τα(!!!!) μέλη-) ο κύριος Ζενέτος έβγαλε τα συμπεράσματα του για τα προβλήματα των δημοτών.
Τα προβλήματα λοιπόν των δημοτών δεν είναι οι καμουφλαρισμένες και μη κεραίες κινητής τηλεφωνίας που μοιράζουν απλόχερα καρκίνο
δεν είναι ότι χρειάζεται να δουλεύουν σαν τα σκυλιά για να τα δίνουν στον κάθε λογής καργιόλη
δεν είναι τα κωλομάγαζα που έχουν πλημμηρύσει κάθε πεζόδρομο και πλατεία με τραπέζια
δεν είναι που τα παιδιά τους θα παίζουν μέσα στο τσιμέντο (βέβαια λίγο πιο πέρα στους Αγίους Αναργύρους θα έχουν προαστιακό και γιατί όχι και ένα MALL, πάνω από τα πτώματα 800 πεύκων)
Το πρόβλημα που κατάλαβε ο κύριος Ζενέτος ότι έχει ο κόσμος
είναι οι μικροπωλητές μετανάστες στην πλατεία γι' αυτό ξαμόλησε τα κοπρόσκυλα τους δημοτόμπατσους να τους κυνηγάνε
είναι η αστυνόμευση, γι' αυτό φαίνεται να μην τον ενοχλούν οι καουμπόηδες δολοφόνοι που κυκλοφορούν ανα τριάδες στην γειτονιά, κάνουν ελέγχους στην πλατεία και κόβουν βόλτες με τα περιπολικά πιο πολύ από ποτέ
είναι η «ρύπανση τις αφίσας», το μόνο μέσω έκφρασης, η μόνη φωνή για κάποιους. Γι' αυτό άλλωστε σπατάλησε και εκατομμύρια για αγορά μηχανήματος που θα κάνει αυτή τη δουλειά, τη στιγμή μάλιστα που στη γειτονιά αυτή υπάρχουν άστεγοι και αυτά τα χρήματα θα μπορούσαν να πάνε σε αυτούς. Βέβαια μέσα από αυτή τη δημαρχιακή βίλα είναι δύσκολο να δεις τους άστεγους της γειτονιάς σου
Και μιας και μιλάμε για ρύπανση. Το αστείο είναι ότι δεν τον ενόχλησαν οι αυτοσχέδιες χωματερές που είχε φτιάξει στο Πάρκο Τρίτση, δεν τον ενοχλεί η λίμνη που έχει γίνει σαν βόθρος, δεν τον ενοχλούν οι επιχειρηματίες που πάνε να εμπορευματοποιήσουν έναν από τους τελευταίους χώρους πρασίνου αλλά τον ενόχλησε το σπορείο του αγρού. Ενός χώρου που έχει καταληφθεί στο Πάρκο Τρίτση και σπέρνει, κάνει εκδηλώσεις, προβολές, γεωργικές εργασίες και κάθε λογής δρώμενα. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση,αυτοoργανωμένα και συλλογικά. (Για περισσότερα για τον αγρό μπορείτε να βρείτε εδώ: http://eleftherosagros.blogspot.com/) Γι' αυτό πριν λίγες μέρες έστειλε μπουλντόζα για να γκρεμίσει αυτό το αυτοσχέδιο σπορείο με την συναίνεση φυσικά του φορέα διαχείρισης του Πάρκου.
Τα χαιρετίσματα μας λοιπόν δήμαρχε και θα βρεθούμε απέναντι σου και στον δρόμο.
Υ.Γ: Χαιρετίσματα στον "αντιεξουσιαστή της εξουσίας", σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του, Γιωργάκη ο οποίος έκανε πραγματικότητα την πράσινη ανάπτυξη. Γέμισε με τα τσογλάνια των ΜΑΤ τα Εξάρχεια εδώ και 3 μέρες.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΔΗΜΑΡΧΑΙΟΙ ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΕΜΑΛΑ ΣΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟ
Αναρχική ομάδα "τα χρώματα"
Επίθεση σε γραφείο βουλευτή της ΝΔ στη Κοζάνη (8/10)
Στο πλαίσιο του διαρκούς οινωνικού πολέμου έχουμε διαλέξει να είμαστε με το στρατόπεδο της αντίστασης, της επανάστασης, ενάντια σε κάθε εξουσία. Με ειρηνικές διαδηλώσεις και καθιστικές διαμαρτυρίες τίποτα δεν αλλάζει. Μόνη λύση η ολομέτωπη επίθεση σε κράτος και κεφάλαιο... Ετσι λοιπόν, αποφασίσαμε να χτυπήσουμε το πολιτικό γραφείο του βο(υ)λευτή της Ν.Δ. Γιώργο Κασαπιδη την Παρασκευή 08/10/09 στην Κοζανη, εννιά ακριβώς μήνες από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα στα Εξάρχεια. Τα κομματόσκυλα που ήταν μέσα αντιλήφθηκαν έστω και για λίγο πώς είναι να πνίγεσαι από καπνούς και δακρυγόνα
Λευτεριά στο σύντροφους συντροφους Μασουρα, Χατζιμιχελακη, Γιοσπα
Βία στη βία της εξουσίας.
μαυραμαντατα
Λευτεριά στο σύντροφους συντροφους Μασουρα, Χατζιμιχελακη, Γιοσπα
Βία στη βία της εξουσίας.
μαυραμαντατα
20091009
Τρικάκια από την επίθεση στο κέντρο της Αθήνας (8/10)
*επιτεθήκαμε σήμερα σε στόχους της κυριαρχίας επιζητώντας να σπάσουμε την εκστρατεία παραπληροφόρησης συκοφάντησης και στοχοποίησης των συντρόφων μας Π.Μασούρα, Ε.Γιόσπα και Χ.Χατζημιχελάκη.
*οι κονδυλοφόροι της εξουσίας, οι μπάτσοι και τα αφεντικά τους να γνωρίζουν ότι οι σύντροφοι δεν είναι μόνοι τους. Επίθεση Επίθεση Επίθεση
*οι κονδυλοφόροι της εξουσίας, οι μπάτσοι και τα αφεντικά τους να γνωρίζουν ότι οι σύντροφοι δεν είναι μόνοι τους. Επίθεση Επίθεση Επίθεση
20091008
Επίθεση στο κέντρο της Αθήνας (8/10)
Oι επιθέσεις ξεκίνησαν στις 13.00 και στο στόχαστρο των κουκουλοφόρων βρέθηκαν το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Ακαδημίας και ένα τζιπ που ήταν σταθμευμένο στον ίδιο δρόμο. Παράλληλα, άλλα άτομα επιτέθηκαν στην Αlpha Βank και στη Εurobank στην οδό Σόλωνος, σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην οδό Ανδρέα Μεταξά, καθώς και στο εστιατόριο Goody΄s στην οδό Σόλωνος 100. Ακόμη προκάλεσαν ζημιές στο βιβλιοπωλείο του βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Αδ. Γεωργιάδη και στο κατάστημα της εταιρείας Νάκας που βρίσκονται στην ίδια περιοχή. Κατά την αποχώρησή τους πέταξαν φυλλάδια με συνθήματα συμπαράστασης στους ομοϊδεάτες τους που κατηγορούνται για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς».
tovima.gr
tovima.gr
Εμπρησμός πολυτελών τζιπ στη Θεσ/νίκη (8/10)
Στις φλόγες τυλίχθηκαν δύο αυτοκίνητα πολυτελείας, μάρκας Hummer το ένα και Porsche Gayenne το άλλο τα ξημερώματα στη Θεσσαλονίκη. Ειδικότερα, στις 2:15 τα ξημερώματα φωτιά εκδηλώθηκε σε αυτοκίνητο μάρκας Hummer που ήταν παρκαρισμένο στη συμβολή των οδών Σταματέλου και Φίλη στημ Κάτω Τούμπα. Το όχημα υπέστη εκτεταμένες ζημίες όπως και ένα ακόμη Ι.Χ. που ήταν παρκαρισμένο δίπλα του. Περίπου την ίδια ώρα πυρκαγιά εκδηλώθηκε σε αυτοκίνητο μάρκας Porsche Cayenne, το οποίο παρκαρισμένο επί της οδού Σταγειρίτη 7, στην ίδια περιοχή. Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, πρόκειται για εμπρησμούς.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Εμπρησμός ΙΧ στα Εξάρχεια (6/10)
Στις φλόγες παραδόθηκε λίγα λεπτά μετά τις 23:00 χθες το βράδυ, ένα αυτοκίνητο, το οποίο βρισκόταν σταθμευμένο επί της οδού Κωλέττη, στην περιοχή των Εξαρχείων.Tο αυτοκίνητο υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές.
zougla.gr
zougla.gr
Βανδαλισμοι σε τοπική της ΝΔ στη Θεσ/νίκη (6/10)
Την τζαμαρία της τοπικής οργάνωσης της ΝΔ έσπασε άγνωστος τα ξημερώματα στην οδό Κομποθέκλας, στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με την αστυνομία άγνωστος δράστης πέταξε στην τζαμαρία μία πέτρα ή ένα κομμάτι μάρμαρο με το γνωστό αποτέλεσμα.
enet.gr
enet.gr
20091005
Ανάληψη ευθύνης για την επίθεση στη προεκλογική συγκέντρωση (2/10)
ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ... ΑΝ ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΕΤΕ...
Στους δύσκολους καιρούς ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τη μάχη, μπορεί τα σκυλιά να αλυχτούσαν τριγύρω μας αλλά οι καυτές ανάσες τους ποτέ δεν μας άγγιξαν, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας, σιγουρέψαμε τις αποφάσεις μας, τσεκάραμε τα όπλα μας, ρωτήσαμε το μίσος μας και είπαμε: "πάμε ξανά...αυτή τη φορά ως το τέλος..."
Μετά την επίθεση μας στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και την αναγγελία εθνικών εκλογών, δύο πυρήνες μας σε συνεργασία με τους συντρόφους της Φράξιας Μηδενιστών επέλεξαν κι αποφάσισαν να χτυπήσουν σπίτια και γραφεία πολιτικών προσώπων, ενεργοποιώντας γι'άλλη μια φορά την στρατηγική της κοινωνικής πρόκλησης. Η αρχή για το μπαράζ των βομβιστικών επιθέσεων αποφασίστηκε να ξεκινήσει από το σπίτι της υποψήφιας του ΠΑΣΟΚ, Λούκα Κατσέλη, στο Κολωνάκι όπως και έγινε. Η απόφαση των υποδομών μας ήταν να κορυφωθεί και να ολοκληρωθεί η επιχείρηση μέσα στις επόμενες δύο μέρες. Όμως την ίδια μέρα της επίθεσης, παρακολουθήσαμε έκπληκτοι τους δημοσιογράφους να εκστασιάζονται και να αναγγέλλουν εξάρθρωση της οργάνωσης μας, εισβολή σε γιάφκα στο Χαλάνδρι, πολυήμερες παρακολουθήσεις, επιτυχία της ΕΥΠ, εντοπισμός και ταυτοποίηση αποτυπωμάτων από προηγούμενες επιθέσεις μας, σενάρια για την λογική των συγκοινωνούντων δοχείων...
Και όλα αυτά ενώ την ίδια μέρα είχαμε πραγματοποιήσει ανενόχλητοι την επίθεση μας στο Κολωνάκι κάτω απ' την μύτη της αστυνομίας και είχαμε επιστρέψει αλώβητοι. Τα γεγονότα μόνο γέλιο και σαρκασμό θα μπορούσαν να προκαλέσουν, αν δεν συνοδεύονταν με διώξεις ατόμων που φωτογραφίζονταν ως μέλη της οργάνωσης μας με συμμετοχή στον επιχειρησιακό βραχίονα. Ένα τέλειο σκηνικό για να ικανοποιηθεί το κανιβαλικό ένστικτο, δημοσιογράφων και κοινωνίας που εδώ και μήνες επιζητούν διακαώς συλλήψεις τρομοκρατών. Προεκλογικό τρικ…εσωτερικά παιχνίδια των μπάτσων...τεχνάσματα εκφοβισμού...δεν γνωρίζουμε κι ούτε θα μπούμε στην λογική τους.
Όμως αυτά που ακούστηκαν μας σφηνώθηκαν για τα καλά στο μυαλό και η μόνη λέξη που ξεστομίσαμε δίχως δεύτερη σκέψη ήταν "ΕΚΔΙΚΗΣΗ".
Εκδίκηση για την φιέστα που έστησαν πάνω στις υποτιθέμενες συλλήψεις μας, με αφορμή τα 20 χρόνια από την εκτέλεση του γλοιώδη Π.Μπακογιάννη, με πρωταγωνιστή την χοντρή τσατσά,τον Καραμανλή, που εκφώνησε αλαζονικά τον πανηγυρικό του ενάντια στον επαναστατικό τερορισμό.
Εκδίκηση για τα σκουλήκια τους δημοσιογράφους που πουλούσαν πνεύμα μιλώντας για "τρομοκράτες της κατσαρόλας και του playstation", για αρχηγούς και πιτσιρικάδες υποτακτικούς. Εκδίκηση όμως και για τους ευαίσθητους μέντορες της προοδευτικής δημοσιογραφίας που έκαναν λόγο για καλά παιδιά της διπλανής πόρτας με ανησυχίες. Εκδικήση για την πουτάνα την κοινωνία που χαμογελούσε χαιρέκακα θεωρώντας πως μας ξεφορτώθηκε για να κοιμάται ήσυχη χωρίς ενοχές κι ανασφάλειες. Εκδίκηση για τα τσουτσέκια τους μπάτσους που το παίζουν μάγκες, με αλεξίσφαιρα και προτεταμένα τα αυτόματα, υπό το καθεστώς μιας ανάπηρης και στημένης νίκης, αλλά όταν επιτιθόμασταν τη νύχτα στα τμήματα για να τους κάψουμε, κλαψούριζαν κι έτρεχαν να κρυφτούν κάτω από τα γραφεία τους.
Εκδίκηση για τους καργιόληδες τους εισαγγελείς κι ανακριτές που πιστεύουν οτί μπορούν να τυλίξουν το μίσος και την συνείδηση μας, το συναίσθημα και τη λογική μας μέσα στα χαρτιά μιας δικογραφίας και να μας φοβίσουν.
Εκδίκηση για όλα αυτά που ζούμε, αυτά που χάνουμε, για όλα αυτά που ούτως ή άλλως θα κάναμε έχοντας διαλέξει το νέο αντάρτικο πόλης ως όρο ζωής.
Σήμερα οι διώκτες μας, όπως και εμείς, ξέρουμε πολύ καλά την αλήθεια. Ξέρουμε πως η παράσταση τους δεν πείθει μυαλά που είναι ικανά να σκεφτούν, ούτε φοβίζει ανθρώπους που διάλεξαν για πατρίδα το μέρος εκείνο που τολμούν οι λίγοι.
Για τους υπόλοιπους μας είναι αδιάφορο.
Άλλωστε πριν μερικούς μήνες και συγκεκριμένα τον Μαϊο,όταν τοποθετήσαμε εκρηκτικούς μηχανισμούς στα Α.Τ. Σταυρούπολης και Πεντέλης, είχαμε γράψει:"το αποτέλεσμα (είναι) ακόμα πιο φτωχό και γραφικό. Οι περισσότεροι συλληφθέντες "διώκονται για τις ιδέες τους" ή περνούσαν τυχαία από το σκηνικό της επίθεσης. Εμείς δεν πιστεύουμε πως μια σύλληψη πρέπει να'ναι οσιομαρτυρική...ούτε ότι ένας κατηγορούμενος πρέπει να θυσιαστεί για το καλό της υπόθεσης. Αλλά σίγουρα πρέπει να γνωρίζουμε πως οι επιλογές μας έχουν κι ευθύνες. Όσο πιο πολύ τις σκεφτόμαστε τόσο πιο σίγουροι είμαστε άρα και πιο απαιτητικοί από τον εαυτό μας και τους συντρόφους μας."
Με αυτό τον τρόπο θέλουμε να κάνουμε κατανοητό πως είμαστε άνθρωποι που τιμάμε τα λόγια μας ως συμβόλαιο ζωής. Γι'αυτό το λόγο θα είμασταν τουλάχιστον λιγόψυχοι και ασυνεπείς με τον εαυτό μας εάν απαρνούμασταν τις θέσεις και τις αρχές μας σε περίπτωση σύλληψης, λέγοντας πως αποκηρύσσουμε και καταδικάζουμε οποιαδήποτε βίαιη ενέργεια, ή αν δηλώναμε πως δεν γνωρίζουμε την οργάνωση την οποία συμμετέχουμε, όπως διέρρευσε από τους δημοσιογράφους ότι δήλωσαν δύο απο τους συλληφθέντες. Πράγμα λογικό για τα παιδιά αφού δεν είχαν καμία σχέση μαζί μας.
Επίσης είμαστε περήφανοι για τις επιλογές και τις πράξεις μας κι έχουμε τα κότσια, το προνόμιο και τη τιμή να κοιτάμε κατάματα τον εαυτό μας στον καθρέφτη δίχως να κρυβόμαστε από ντροπή. Έτσι αντίστοιχα δεν θα κρύβαμε τα πρόσωπα μας σε περίπτωση σύλληψης, όπως τα άλλα δύο νεαρά άτομα που κατηγορήθηκαν ως μέλη της οργάνωσης. Στην τελική αν κάποιος πρέπει να κρύψει το πρόσωπο του από ντροπή αυτή είναι η κοινωνία για την κατάντια της.
Όσο αναφορά το ακλόνητο στοιχείο που "δένει" την υπόθεση δηλαδή η ύπαρξη,ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού τοποθετημένου σε χύτρα, που βρέθηκε(;) στο σπίτι στο Χαλάνδρι, εμείς δεν θα κάνουμε τους ντετέκτιβ ούτε καν θα αναφέρουμε τις εκτιμήσεις μας για τα πως και τα γιατί.
Σίγουρα όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι, οι αυτοσχέδιοι μηχανισμοί δεν αποτελούν κάποιο είδος πατέντας, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για απλά πυκλώματα πυράκτωσης, επιτραπέζια ρολόγια και χύτρες, δηλαδή υλικά που κυκλοφορούν ευρέως στο εμπόριο και δεν αποτελούν κάποιο αποκλειστικό copyright μιας οργάνωσης,ή modus operandi όπως αναφέρουν οι διωκτικές αρχές. Τέλος, η συγκεκριμένη μεθοδολογία χρησιμοποίησης της κατσαρόλας ως σκεύους ενίσχυσης του ωστικού κύματος χρησιμοποιείται από τον 19ο αιώνα από τους γάλλους τεροριστές και μηδενιστές(Ανρί,Ραβασόλ,Βαγιάν...) μέχρι και σήμερα στην Ιταλία απ'την αναρχική οργάνωση F.A.I. αλλά και στην Ελλάδα από εμάς και από την οργάνωση με την ονομασία ΕΝ.Ε.ΔΡΑ.
Πως μπορεί δηλαδή η πιθανή ανεύρεση ενός εκρηκτικού μηχανισμού διαχρονικής και διεθνούς εμβέλειας και τεχνοτροπίας να θεωρείται σύμβολο-σφραγίδα μιας συγκεκριμένης ομάδας όπως η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς;
Κάτι βρωμάει στην υπόθεση κι αυτό δεν θα το βρούμε εμείς. Το ίδιο ας αναρωτηθούν όλοι όσοι πίστεψαν, ότι κρυβόμασταν στην Πολυτεχνειούπολη, ενώ την ίδια ώρα που τα κτήρια της ήταν περικυκλωμένα από ασφαλίτες και δημοσιογράφους εμείς τοποθετήσαμε την βόμβα στο πεδίο του Άρεως στην συγκέντρωση του χοντρού. Τό άσυλο που για εμάς είναι αδιάφορο, για την αστυνομία πάντα αποτελούσε διακαή πόθο .Εμείς δεν θα ασχοληθούμε άλλο μ'αυτά, αναζητούμε ήδη καινούργιους στόχους.
Τέλος για να προνοούμε για το μέλλον, ώστε να καθορίζουμε το παρόν μας με νηφαλιότητα και διαύγεια ξεκαθαρίζουμε πως η θέση αιχμαλωσίας για κάποιον από εμάς δεν σημαίνει θέση αδυναμίας. Έχουμε έναν αξιακό κώδικα που θα τιμήσουμε μέχρι το τέλος και μια μνήμη που δεν θα την λερώσουμε με τα σκουπίδια της ανάκλησης,της ασυνέπειας και της λήθης. Με απλά λόγια οι ύαινες της αλληλεγγύης να κρατήσουν τα νύχια τους μακριά από εμάς,οι καλοθελητές,οι προσωπικότητες, οι "παλιοί", αυτοί που "ξέρουν", οι μητέρες-τερέζες και όλο το σκυλολόι τους να ασχοληθούν με πιο εύκολα και πρόθυμα θύματα, γιατί εμείς δεν είμαστε εύκολη λεία για τα δόντια τους και θα τους τα σπάσουμε. Ακόμα και στη χειρότερη στιγμή ένας επαναστάτης πρέπει να ξέρει να τιμάει τους συντρόφους και τους φίλους του με τρόπο μοναδικό και να περιφρονεί τους αχυράνθρωπους ενός πρόστυχου ενδιαφέροντος και δήθεν ανθρωπισμού που καρατομεί την επαναστατική συνείδηση και πρακτική,οδηγώντας την στην γκιλοτίνα του συμβιβασμού. Γιαυτό καλούμε τους νέους συντρόφους να απορρίψουν την νοοτροπία των καφενείων που μετατρέπονται σε press room ανακοίνωσης δελτίων τύπου απο τους ειδήμονες της αλληλεγγύης και να ανανεώσουν συνομωτικά τις συναντήσεις τους, εκεί που τα σχέδια και οι καθαρές κουβέντες αντικαθιστούν τα κουτσομπολιά
Ο φόβος και η αμηχανία να δώσουν τη θέση τους στην τόλμη και την αποφασιστικότητα, ο θυμός να γεννήσει θύελλες οργής και ο καθένας ας ρωτήσει τη καρδιά του "αν όχι τώρα... πότε; αν όχι εμείς... ποιοι;"
Έπειτα από τα τελευταία γεγονότα με πρωτοβουλία των συντρόφων που είχαν χτυπήσει τη Κατσέλη προτάθηκε μια αναδιάρθρωση του σχεδίου δράσης. Επειδή πιστεύουμε πως αυτή η αιχμάλωτη καθημερινότητα που μας περιβάλλει, δεν είναι αποτέλεσμα ενός συμπαγούς ενιαίου διευθυντηρίου εντολών το οποίο καθοδηγεί τους θεσμούς, αλλά ένα κοινωνικό εργοστάσιο συμπεριφορών, κουλτούρας, παραδόσεων, συνηθειών, θέλουμε να χτυπήσουμε διάχυτα κάθε τομέα αυτού του εργοστασίου που φτάνει στο αποκορύφωμα της παραγωγής όλων αυτών που εχθρευόμαστε. Τώρα η αρχική πλέον πρόταση ,για τα σπίτια 5-6 πολιτικών μας έμοιαζε φτωχή.
Δεν είχε την δυναμική που θέλαμε να αναδείξουμε μέσα στο διάχυτο κοινωνικό περίβλημα για να διακόψουμε το ενορχηστρωμένο ρέκβιεμ της παραίτησης του.
Θέλαμε να κάνουμε κάτι που να διαρρηγνύει εμφανώς τα υποτιθέμενα όρια και το άλλοθι της αθωότητας της κοινωνίας που την απαλλάσσει από τις ευθύνες της, αποδίδοντας της πάντα τον ρόλο του αιώνιου θύματος. Όμως τα θύματα δεν ζητωκραυγάζουν για τους δολοφόνους τους, δεν καταδίδουν όσους εναντιώθηκαν στους τυράννους τους, δεν υποστηρίζουν τους καταπιεστές τους, δεν αποχαυνώνονται μέσα στα κάλπικα κελιά τους, γιατί τα θύματα απλά δεν έχουν επιλογές.
Οι άνθρωποι όμως στην σημερινή κοινωνία έχουν επιλογές γι'αυτό έχουν και ευθύνες. Μπορεί όλοι να ζούμε, εμείς και η κοινωνία, τα ίδια σκατά όμως μην ξεχνάμε πως και στα σωφρονιστικά ιδρύματα φυλακισμένοι και δεσμοφύλακες ζούνε την ίδια φυλακή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι μαζί και σύμμαχοι.
Έτσι νιώθουμε και εμείς με αυτή την κοινωνία του φανταχτερού τίποτα και την θρασύδειλης μαγκιάς. Γι'αυτό δεν χρειάστηκε πολύ για να γεννηθεί η ιδέα. Επιλέξαμε να χτυπήσουμε μια προεκλογική συγκέντρωση, εκεί που το σιχαμένο πλήθος των σκουπιδιών με πόδια τρέχει να κατακλύσει τους δρόμους για να ζητωκραυγάσει τους ηγέτες του.Η προτίμηση της συγκέντρωσης της Νέας Δημοκρατίας έγινε καθαρά για λόγους αισθητικής. Μας ήταν ανυπόφορο το θέαμα του χοντρομαλάκα Καραμανλή να κορδώνεται για μια ανύπαρκτη επιτυχία στο μέτωπο ενάντια στην επαναστατικό τερορισμό. Γι'αυτό θέλαμε να του υπενθυμίσουμε πως οι μεγαλοστομίες δεν βγήκαν σε κανέναν για καλό. Επίσης θέλαμε να κόψουμε τον βήχα στις ρόμπες της Αντιτρομοκρατικής που επιζητούν ρεβάνς για το νοκ-αουτ που έστειλε η οργάνωση "Σέχτα Επαναστατών" τον δικό τους και στήνει σικέ ματς στις πλάτες ατόμων που δεν έχουν καμία σχέση με το νέο αντάρτικο πόλης. Τέλος να περάσουμε ένα μήνυμα σε όλους.
Από εδώ και πέρα η θέση της αδιαφορίας έχει καταργηθεί.Ο επαναστατικός τερορισμός και εμείς ως Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς περνάμε το κατώφλι της κοινωνικής απειλής και της μηδενιστικής επίθεσης. Όσο οι πολλοί θα κρύβονται πίσω από την ψυχολογία του όχλου για να αποκρύψουν την προσωπική τους ευθύνη ,όσο θα ορίζονται μέσα απ'τις ψευδαισθήσεις τους,όσο ο κυρίαρχος,ο αδικημένος,ο φτωχός,ο παραπλανημένος λαός,αλλά πάντα λαός και όχι εαυτός τους,τότε θα παραμένουν απέναντι παραταγμένοι ως εχθροί μας. Καμία ανοχή στις δικαιολογίες. Είναι δύσκολο να ξυπνάς σ'ένα κόσμο ανάξιο να ξυπνήσεις ως άνθρωπος, ανάμεσα σε αποβλακωμένα χαμόγελα, κουρασμένα σώματα, κάλπικες χειρονομίες, απαθή βλέμματα και την απουσία να βασιλεύει και να κυβερνά. Ξεφορτωθήκαμε από τις αποσκευές μας οτιδήποτε μας κρατάει πίσω. Ψόφιες σχέσεις,υποτονικές καταστάσεις,καθωσπρεπισμούς,συμβάσεις,μόνιμες επαναλήψεις και ξεχυνόμαστε σε μια άγρια περιπλάνηση με τα πνευμόνια μας να πάλλονται στους ξέφρενους ρυθμούς της πιο ανείπωτης ανταρσίας..
Θα παίξουμε ρώσικη ρουλέτα με το ρεβόλβερ της ζωής στα χέρια μας αντί να σβήσουμε αργά και υπομονετικά μακριά από αυτά που αναζητήσαμε. Ξέρουμε πως δεν είμαστε μόνοι. Γνωρίζουμε πως τα νέα συντρόφια της φωτιάς είναι μαζί μας και είμαστε μαζί τους.Το νέο αντάρτικο πόλης πέρα από κάθε προσδοκία πρόσθεσε την δικιά του ξυραφιά στο πρόσωπο αυτού του κόσμου.Οι νέες ομάδες μπορεί να συκοφαντήθηκαν,να αντιμετωπίστηκαν με απαξίωση απ'τους δήθεν και τις παλιές μούρες,να γνώρισαν την καχυποψία και τις όψιμες συμβουλές των πεφωτισμένων,όμως κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν και να γράψουν την δική τους ιστορία.
Στέλνουμε την αγάπη μας και τον σεβασμό μας σε όλους τους νέους αντάρτες.Τους καλούμε να συμμετάσχουν μαζί σε μια μάχη μέχρις εσχάτων απέναντι στις μικρές και μεγάλες,στις ορατές και αόρατες φυλακές της ζωής μας.Όσο για τους υπόλοιπους που μας βαραίνουν με τις κουραστικές δικαιολογίες και την δήθεν εμπειρία τους,αδιαφορούμε να τους ακούσουμε .Οι επαναστατικές εχθροπραξίες δεν πρόκειται να σταματήσουν απλώς και μόνο για να καθησυχαστούν οι άμορφες μάζες των σκουληκιασμένων ψηφοφόρων. Αυτοί οι οπαδοί των κομμάτων, σαν φανατικοί ποδοσφαιρικών ομάδων τριγυρνούν από συγκέντρωση σε συγκέντρωση, από πόλη σε πόλη, κουβαλώντας το ζωντανό τους πτώμα ωρυόμενοι συνθήματα κομματικού περιεχομένου. Παραμορφωμένα πρόσωπα, αλλοιωμένα από τα ουρλιαχτά τύπου " είσαι είσαι ο πρωθυπουργός" παρελαύνουν στα κανάλια ως η βάση του εκλογικού σώματος των ψηφοφόρων, ως η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Δάκρυα συγκίνησης και παράλυση κατατρέχει το πλήθος όταν εμφανίζεται ο αρχηγός για το μονόπρακτο των δυο ωρών.
Αυτή η ηλίθια μάζα που θυμίζει ταινία με ζωντανούς νεκρούς , δε μπορεί παρά να είναι στόχος. Δε μας συγκινεί ο αριθμός του πλήθους η παρουσία νέων και γέρων ανθρώπων, ανδρών ή γυναικών. Πρόκειται για τη στιγμή όπου η παθητική αδράνεια του κόσμου μετατρέπεται σε ιαχές και ζητωκραυγές για τη δημοκρατία.
Πήραμε λοιπόν την απόφαση να τοποθετήσουμε μια βόμβα μεσα στα μούτρα τους, να στείλουμε ενα μήνυμα στην τελευταία ομιλία του πρωθυπουργού, να προκαλέσουμε πανικό στις αρχές προκειμένου να εκκενώσουν το χώρο. Τρομοκρατημένοι ψηφοφόροι να τρέχουν για να κρυφτούν ενώ οι πυροτεχνουργοί θα επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου για την εξουδετέρωση της βόμβας. Κατηφορίζοντας την Σολωμού ενσωματωθήκαμε στην ανόητη γαλανόλευκη μάζα και περνώντας δίπλα απο ασφαλίτες και ματάδες, οι οποίοι μάλιστα μας ευχήθηκαν με την νίκη ,θεωρώντας μας κομμάτι του πλήθους προσεγγίσαμε το σημείο που είχαμε αποφασίσει να τοποθετήσουμε τον μηχανισμό. Είδαμε τους 3 ασφαλίτες και τους 2 ματάδες που βρισκόντουσαν στην
3 Σεπτεμβρίου και Γκυιλφόρδου καθώς και τον ασφαλίτη ο οποίος ήταν στην συμβολή της Πατησίων και της Γκυιλφόρδου .Χωρίς να μας επηρεάζουν στο ελάχιστο κατευθυνθήκαμε στο στενό, αφήσαμε τον μηχανισμό και φύγαμε ανενόχλητοι. Μετά απο μισή ώρα και 50 μέτρα από την εξέδρα που μίλαγε ο χοντρομαλάκας εξερράγη στέλνωντας του και ένα μήνυμα σε σχέση με όλα αυτα που λεεί για συλλήψεις, εξαρθρώσεις και λογική της μηδενικής ανοχής.
Τώρα είναι η ώρα που ο καθένας πρέπει να κοιτάξει μέσα του και να συνεχίσει ή να διακόψει οριστικά τις αποφάσεις του. Πρέπει να τους δείξουμε συλλογικά και
ατομικά πως δε μασάμε.
Θα μείνουμε μέχρι το τέλος.
Αν αυτοί λυσσάνε μια φορά να μας βρούνε εμείς ας λυσσάξουμε εκατό να τους επιτεθούμε πρώτοι
Σ΄αυτόν τον πόλεμο χαμένος είναι όποιος πάει σπίτι του. Καμία οπισθοχώρηση, καμία αναβολή.
Τώρα το μίσος πρέπει να δώσει τη θέση του στη στρατηγική, στα έξυπνα σχέδια, στην αμείλικτη αποφασιστικότητα.
Ας απελευθερώσουμε όλοι μας τα καταστροφικά μας ένστιχτα.
Ας ξαναξεκινήσει ένας καινούργιος γύρος αντάρτικου πιο σκληρός πιο καταστροφικός απο ποτέ.
Ας γίνουν όλα τα σπίτια γιάφκες κι όλες οι γιάφκες μια φωτιά που θα τους κάψει ζωντανούς.
Ας τους δείξουμε ότι το νέο αντάρτικο πόλης δεν ήταν ούτε φούσκα, ούτε εφηβικό ξέσπασμα, ούτε καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Είναι η υλοποίηση και το ζωντάνεμα των επιθετικών επιθυμιών μας, των αρνήσεων μας, της ύπαρξής μας που επιτίθεται στο υπάρχον.
Θα μας βρίσκεται παντού μπροστά σας... και θα δούμε ποιος έχει στριμώξει ποιον
Υ.Γ. Χαιρετίζουμε τον αναρχικό Χρήστο Στρατηγόπουλο και τον σύντροφο Αλφρέντο Μπονάνο που παρά το μεγάλο της ηλικίας του συνεχίζει να διατηρεί τις αρνήσεις του ακέραιες ,και να ακολουθεί το δρόμο που διάλεξε.
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς- Φράξια Μηδενιστών
Στους δύσκολους καιρούς ποτέ δεν εγκαταλείψαμε τη μάχη, μπορεί τα σκυλιά να αλυχτούσαν τριγύρω μας αλλά οι καυτές ανάσες τους ποτέ δεν μας άγγιξαν, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας, σιγουρέψαμε τις αποφάσεις μας, τσεκάραμε τα όπλα μας, ρωτήσαμε το μίσος μας και είπαμε: "πάμε ξανά...αυτή τη φορά ως το τέλος..."
Μετά την επίθεση μας στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης και την αναγγελία εθνικών εκλογών, δύο πυρήνες μας σε συνεργασία με τους συντρόφους της Φράξιας Μηδενιστών επέλεξαν κι αποφάσισαν να χτυπήσουν σπίτια και γραφεία πολιτικών προσώπων, ενεργοποιώντας γι'άλλη μια φορά την στρατηγική της κοινωνικής πρόκλησης. Η αρχή για το μπαράζ των βομβιστικών επιθέσεων αποφασίστηκε να ξεκινήσει από το σπίτι της υποψήφιας του ΠΑΣΟΚ, Λούκα Κατσέλη, στο Κολωνάκι όπως και έγινε. Η απόφαση των υποδομών μας ήταν να κορυφωθεί και να ολοκληρωθεί η επιχείρηση μέσα στις επόμενες δύο μέρες. Όμως την ίδια μέρα της επίθεσης, παρακολουθήσαμε έκπληκτοι τους δημοσιογράφους να εκστασιάζονται και να αναγγέλλουν εξάρθρωση της οργάνωσης μας, εισβολή σε γιάφκα στο Χαλάνδρι, πολυήμερες παρακολουθήσεις, επιτυχία της ΕΥΠ, εντοπισμός και ταυτοποίηση αποτυπωμάτων από προηγούμενες επιθέσεις μας, σενάρια για την λογική των συγκοινωνούντων δοχείων...
Και όλα αυτά ενώ την ίδια μέρα είχαμε πραγματοποιήσει ανενόχλητοι την επίθεση μας στο Κολωνάκι κάτω απ' την μύτη της αστυνομίας και είχαμε επιστρέψει αλώβητοι. Τα γεγονότα μόνο γέλιο και σαρκασμό θα μπορούσαν να προκαλέσουν, αν δεν συνοδεύονταν με διώξεις ατόμων που φωτογραφίζονταν ως μέλη της οργάνωσης μας με συμμετοχή στον επιχειρησιακό βραχίονα. Ένα τέλειο σκηνικό για να ικανοποιηθεί το κανιβαλικό ένστικτο, δημοσιογράφων και κοινωνίας που εδώ και μήνες επιζητούν διακαώς συλλήψεις τρομοκρατών. Προεκλογικό τρικ…εσωτερικά παιχνίδια των μπάτσων...τεχνάσματα εκφοβισμού...δεν γνωρίζουμε κι ούτε θα μπούμε στην λογική τους.
Όμως αυτά που ακούστηκαν μας σφηνώθηκαν για τα καλά στο μυαλό και η μόνη λέξη που ξεστομίσαμε δίχως δεύτερη σκέψη ήταν "ΕΚΔΙΚΗΣΗ".
Εκδίκηση για την φιέστα που έστησαν πάνω στις υποτιθέμενες συλλήψεις μας, με αφορμή τα 20 χρόνια από την εκτέλεση του γλοιώδη Π.Μπακογιάννη, με πρωταγωνιστή την χοντρή τσατσά,τον Καραμανλή, που εκφώνησε αλαζονικά τον πανηγυρικό του ενάντια στον επαναστατικό τερορισμό.
Εκδίκηση για τα σκουλήκια τους δημοσιογράφους που πουλούσαν πνεύμα μιλώντας για "τρομοκράτες της κατσαρόλας και του playstation", για αρχηγούς και πιτσιρικάδες υποτακτικούς. Εκδίκηση όμως και για τους ευαίσθητους μέντορες της προοδευτικής δημοσιογραφίας που έκαναν λόγο για καλά παιδιά της διπλανής πόρτας με ανησυχίες. Εκδικήση για την πουτάνα την κοινωνία που χαμογελούσε χαιρέκακα θεωρώντας πως μας ξεφορτώθηκε για να κοιμάται ήσυχη χωρίς ενοχές κι ανασφάλειες. Εκδίκηση για τα τσουτσέκια τους μπάτσους που το παίζουν μάγκες, με αλεξίσφαιρα και προτεταμένα τα αυτόματα, υπό το καθεστώς μιας ανάπηρης και στημένης νίκης, αλλά όταν επιτιθόμασταν τη νύχτα στα τμήματα για να τους κάψουμε, κλαψούριζαν κι έτρεχαν να κρυφτούν κάτω από τα γραφεία τους.
Εκδίκηση για τους καργιόληδες τους εισαγγελείς κι ανακριτές που πιστεύουν οτί μπορούν να τυλίξουν το μίσος και την συνείδηση μας, το συναίσθημα και τη λογική μας μέσα στα χαρτιά μιας δικογραφίας και να μας φοβίσουν.
Εκδίκηση για όλα αυτά που ζούμε, αυτά που χάνουμε, για όλα αυτά που ούτως ή άλλως θα κάναμε έχοντας διαλέξει το νέο αντάρτικο πόλης ως όρο ζωής.
Σήμερα οι διώκτες μας, όπως και εμείς, ξέρουμε πολύ καλά την αλήθεια. Ξέρουμε πως η παράσταση τους δεν πείθει μυαλά που είναι ικανά να σκεφτούν, ούτε φοβίζει ανθρώπους που διάλεξαν για πατρίδα το μέρος εκείνο που τολμούν οι λίγοι.
Για τους υπόλοιπους μας είναι αδιάφορο.
Άλλωστε πριν μερικούς μήνες και συγκεκριμένα τον Μαϊο,όταν τοποθετήσαμε εκρηκτικούς μηχανισμούς στα Α.Τ. Σταυρούπολης και Πεντέλης, είχαμε γράψει:"το αποτέλεσμα (είναι) ακόμα πιο φτωχό και γραφικό. Οι περισσότεροι συλληφθέντες "διώκονται για τις ιδέες τους" ή περνούσαν τυχαία από το σκηνικό της επίθεσης. Εμείς δεν πιστεύουμε πως μια σύλληψη πρέπει να'ναι οσιομαρτυρική...ούτε ότι ένας κατηγορούμενος πρέπει να θυσιαστεί για το καλό της υπόθεσης. Αλλά σίγουρα πρέπει να γνωρίζουμε πως οι επιλογές μας έχουν κι ευθύνες. Όσο πιο πολύ τις σκεφτόμαστε τόσο πιο σίγουροι είμαστε άρα και πιο απαιτητικοί από τον εαυτό μας και τους συντρόφους μας."
Με αυτό τον τρόπο θέλουμε να κάνουμε κατανοητό πως είμαστε άνθρωποι που τιμάμε τα λόγια μας ως συμβόλαιο ζωής. Γι'αυτό το λόγο θα είμασταν τουλάχιστον λιγόψυχοι και ασυνεπείς με τον εαυτό μας εάν απαρνούμασταν τις θέσεις και τις αρχές μας σε περίπτωση σύλληψης, λέγοντας πως αποκηρύσσουμε και καταδικάζουμε οποιαδήποτε βίαιη ενέργεια, ή αν δηλώναμε πως δεν γνωρίζουμε την οργάνωση την οποία συμμετέχουμε, όπως διέρρευσε από τους δημοσιογράφους ότι δήλωσαν δύο απο τους συλληφθέντες. Πράγμα λογικό για τα παιδιά αφού δεν είχαν καμία σχέση μαζί μας.
Επίσης είμαστε περήφανοι για τις επιλογές και τις πράξεις μας κι έχουμε τα κότσια, το προνόμιο και τη τιμή να κοιτάμε κατάματα τον εαυτό μας στον καθρέφτη δίχως να κρυβόμαστε από ντροπή. Έτσι αντίστοιχα δεν θα κρύβαμε τα πρόσωπα μας σε περίπτωση σύλληψης, όπως τα άλλα δύο νεαρά άτομα που κατηγορήθηκαν ως μέλη της οργάνωσης. Στην τελική αν κάποιος πρέπει να κρύψει το πρόσωπο του από ντροπή αυτή είναι η κοινωνία για την κατάντια της.
Όσο αναφορά το ακλόνητο στοιχείο που "δένει" την υπόθεση δηλαδή η ύπαρξη,ωρολογιακού εκρηκτικού μηχανισμού τοποθετημένου σε χύτρα, που βρέθηκε(;) στο σπίτι στο Χαλάνδρι, εμείς δεν θα κάνουμε τους ντετέκτιβ ούτε καν θα αναφέρουμε τις εκτιμήσεις μας για τα πως και τα γιατί.
Σίγουρα όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι, οι αυτοσχέδιοι μηχανισμοί δεν αποτελούν κάποιο είδος πατέντας, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για απλά πυκλώματα πυράκτωσης, επιτραπέζια ρολόγια και χύτρες, δηλαδή υλικά που κυκλοφορούν ευρέως στο εμπόριο και δεν αποτελούν κάποιο αποκλειστικό copyright μιας οργάνωσης,ή modus operandi όπως αναφέρουν οι διωκτικές αρχές. Τέλος, η συγκεκριμένη μεθοδολογία χρησιμοποίησης της κατσαρόλας ως σκεύους ενίσχυσης του ωστικού κύματος χρησιμοποιείται από τον 19ο αιώνα από τους γάλλους τεροριστές και μηδενιστές(Ανρί,Ραβασόλ,Βαγιάν...) μέχρι και σήμερα στην Ιταλία απ'την αναρχική οργάνωση F.A.I. αλλά και στην Ελλάδα από εμάς και από την οργάνωση με την ονομασία ΕΝ.Ε.ΔΡΑ.
Πως μπορεί δηλαδή η πιθανή ανεύρεση ενός εκρηκτικού μηχανισμού διαχρονικής και διεθνούς εμβέλειας και τεχνοτροπίας να θεωρείται σύμβολο-σφραγίδα μιας συγκεκριμένης ομάδας όπως η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς;
Κάτι βρωμάει στην υπόθεση κι αυτό δεν θα το βρούμε εμείς. Το ίδιο ας αναρωτηθούν όλοι όσοι πίστεψαν, ότι κρυβόμασταν στην Πολυτεχνειούπολη, ενώ την ίδια ώρα που τα κτήρια της ήταν περικυκλωμένα από ασφαλίτες και δημοσιογράφους εμείς τοποθετήσαμε την βόμβα στο πεδίο του Άρεως στην συγκέντρωση του χοντρού. Τό άσυλο που για εμάς είναι αδιάφορο, για την αστυνομία πάντα αποτελούσε διακαή πόθο .Εμείς δεν θα ασχοληθούμε άλλο μ'αυτά, αναζητούμε ήδη καινούργιους στόχους.
Τέλος για να προνοούμε για το μέλλον, ώστε να καθορίζουμε το παρόν μας με νηφαλιότητα και διαύγεια ξεκαθαρίζουμε πως η θέση αιχμαλωσίας για κάποιον από εμάς δεν σημαίνει θέση αδυναμίας. Έχουμε έναν αξιακό κώδικα που θα τιμήσουμε μέχρι το τέλος και μια μνήμη που δεν θα την λερώσουμε με τα σκουπίδια της ανάκλησης,της ασυνέπειας και της λήθης. Με απλά λόγια οι ύαινες της αλληλεγγύης να κρατήσουν τα νύχια τους μακριά από εμάς,οι καλοθελητές,οι προσωπικότητες, οι "παλιοί", αυτοί που "ξέρουν", οι μητέρες-τερέζες και όλο το σκυλολόι τους να ασχοληθούν με πιο εύκολα και πρόθυμα θύματα, γιατί εμείς δεν είμαστε εύκολη λεία για τα δόντια τους και θα τους τα σπάσουμε. Ακόμα και στη χειρότερη στιγμή ένας επαναστάτης πρέπει να ξέρει να τιμάει τους συντρόφους και τους φίλους του με τρόπο μοναδικό και να περιφρονεί τους αχυράνθρωπους ενός πρόστυχου ενδιαφέροντος και δήθεν ανθρωπισμού που καρατομεί την επαναστατική συνείδηση και πρακτική,οδηγώντας την στην γκιλοτίνα του συμβιβασμού. Γιαυτό καλούμε τους νέους συντρόφους να απορρίψουν την νοοτροπία των καφενείων που μετατρέπονται σε press room ανακοίνωσης δελτίων τύπου απο τους ειδήμονες της αλληλεγγύης και να ανανεώσουν συνομωτικά τις συναντήσεις τους, εκεί που τα σχέδια και οι καθαρές κουβέντες αντικαθιστούν τα κουτσομπολιά
Ο φόβος και η αμηχανία να δώσουν τη θέση τους στην τόλμη και την αποφασιστικότητα, ο θυμός να γεννήσει θύελλες οργής και ο καθένας ας ρωτήσει τη καρδιά του "αν όχι τώρα... πότε; αν όχι εμείς... ποιοι;"
Έπειτα από τα τελευταία γεγονότα με πρωτοβουλία των συντρόφων που είχαν χτυπήσει τη Κατσέλη προτάθηκε μια αναδιάρθρωση του σχεδίου δράσης. Επειδή πιστεύουμε πως αυτή η αιχμάλωτη καθημερινότητα που μας περιβάλλει, δεν είναι αποτέλεσμα ενός συμπαγούς ενιαίου διευθυντηρίου εντολών το οποίο καθοδηγεί τους θεσμούς, αλλά ένα κοινωνικό εργοστάσιο συμπεριφορών, κουλτούρας, παραδόσεων, συνηθειών, θέλουμε να χτυπήσουμε διάχυτα κάθε τομέα αυτού του εργοστασίου που φτάνει στο αποκορύφωμα της παραγωγής όλων αυτών που εχθρευόμαστε. Τώρα η αρχική πλέον πρόταση ,για τα σπίτια 5-6 πολιτικών μας έμοιαζε φτωχή.
Δεν είχε την δυναμική που θέλαμε να αναδείξουμε μέσα στο διάχυτο κοινωνικό περίβλημα για να διακόψουμε το ενορχηστρωμένο ρέκβιεμ της παραίτησης του.
Θέλαμε να κάνουμε κάτι που να διαρρηγνύει εμφανώς τα υποτιθέμενα όρια και το άλλοθι της αθωότητας της κοινωνίας που την απαλλάσσει από τις ευθύνες της, αποδίδοντας της πάντα τον ρόλο του αιώνιου θύματος. Όμως τα θύματα δεν ζητωκραυγάζουν για τους δολοφόνους τους, δεν καταδίδουν όσους εναντιώθηκαν στους τυράννους τους, δεν υποστηρίζουν τους καταπιεστές τους, δεν αποχαυνώνονται μέσα στα κάλπικα κελιά τους, γιατί τα θύματα απλά δεν έχουν επιλογές.
Οι άνθρωποι όμως στην σημερινή κοινωνία έχουν επιλογές γι'αυτό έχουν και ευθύνες. Μπορεί όλοι να ζούμε, εμείς και η κοινωνία, τα ίδια σκατά όμως μην ξεχνάμε πως και στα σωφρονιστικά ιδρύματα φυλακισμένοι και δεσμοφύλακες ζούνε την ίδια φυλακή, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι μαζί και σύμμαχοι.
Έτσι νιώθουμε και εμείς με αυτή την κοινωνία του φανταχτερού τίποτα και την θρασύδειλης μαγκιάς. Γι'αυτό δεν χρειάστηκε πολύ για να γεννηθεί η ιδέα. Επιλέξαμε να χτυπήσουμε μια προεκλογική συγκέντρωση, εκεί που το σιχαμένο πλήθος των σκουπιδιών με πόδια τρέχει να κατακλύσει τους δρόμους για να ζητωκραυγάσει τους ηγέτες του.Η προτίμηση της συγκέντρωσης της Νέας Δημοκρατίας έγινε καθαρά για λόγους αισθητικής. Μας ήταν ανυπόφορο το θέαμα του χοντρομαλάκα Καραμανλή να κορδώνεται για μια ανύπαρκτη επιτυχία στο μέτωπο ενάντια στην επαναστατικό τερορισμό. Γι'αυτό θέλαμε να του υπενθυμίσουμε πως οι μεγαλοστομίες δεν βγήκαν σε κανέναν για καλό. Επίσης θέλαμε να κόψουμε τον βήχα στις ρόμπες της Αντιτρομοκρατικής που επιζητούν ρεβάνς για το νοκ-αουτ που έστειλε η οργάνωση "Σέχτα Επαναστατών" τον δικό τους και στήνει σικέ ματς στις πλάτες ατόμων που δεν έχουν καμία σχέση με το νέο αντάρτικο πόλης. Τέλος να περάσουμε ένα μήνυμα σε όλους.
Από εδώ και πέρα η θέση της αδιαφορίας έχει καταργηθεί.Ο επαναστατικός τερορισμός και εμείς ως Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς περνάμε το κατώφλι της κοινωνικής απειλής και της μηδενιστικής επίθεσης. Όσο οι πολλοί θα κρύβονται πίσω από την ψυχολογία του όχλου για να αποκρύψουν την προσωπική τους ευθύνη ,όσο θα ορίζονται μέσα απ'τις ψευδαισθήσεις τους,όσο ο κυρίαρχος,ο αδικημένος,ο φτωχός,ο παραπλανημένος λαός,αλλά πάντα λαός και όχι εαυτός τους,τότε θα παραμένουν απέναντι παραταγμένοι ως εχθροί μας. Καμία ανοχή στις δικαιολογίες. Είναι δύσκολο να ξυπνάς σ'ένα κόσμο ανάξιο να ξυπνήσεις ως άνθρωπος, ανάμεσα σε αποβλακωμένα χαμόγελα, κουρασμένα σώματα, κάλπικες χειρονομίες, απαθή βλέμματα και την απουσία να βασιλεύει και να κυβερνά. Ξεφορτωθήκαμε από τις αποσκευές μας οτιδήποτε μας κρατάει πίσω. Ψόφιες σχέσεις,υποτονικές καταστάσεις,καθωσπρεπισμούς,συμβάσεις,μόνιμες επαναλήψεις και ξεχυνόμαστε σε μια άγρια περιπλάνηση με τα πνευμόνια μας να πάλλονται στους ξέφρενους ρυθμούς της πιο ανείπωτης ανταρσίας..
Θα παίξουμε ρώσικη ρουλέτα με το ρεβόλβερ της ζωής στα χέρια μας αντί να σβήσουμε αργά και υπομονετικά μακριά από αυτά που αναζητήσαμε. Ξέρουμε πως δεν είμαστε μόνοι. Γνωρίζουμε πως τα νέα συντρόφια της φωτιάς είναι μαζί μας και είμαστε μαζί τους.Το νέο αντάρτικο πόλης πέρα από κάθε προσδοκία πρόσθεσε την δικιά του ξυραφιά στο πρόσωπο αυτού του κόσμου.Οι νέες ομάδες μπορεί να συκοφαντήθηκαν,να αντιμετωπίστηκαν με απαξίωση απ'τους δήθεν και τις παλιές μούρες,να γνώρισαν την καχυποψία και τις όψιμες συμβουλές των πεφωτισμένων,όμως κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν και να γράψουν την δική τους ιστορία.
Στέλνουμε την αγάπη μας και τον σεβασμό μας σε όλους τους νέους αντάρτες.Τους καλούμε να συμμετάσχουν μαζί σε μια μάχη μέχρις εσχάτων απέναντι στις μικρές και μεγάλες,στις ορατές και αόρατες φυλακές της ζωής μας.Όσο για τους υπόλοιπους που μας βαραίνουν με τις κουραστικές δικαιολογίες και την δήθεν εμπειρία τους,αδιαφορούμε να τους ακούσουμε .Οι επαναστατικές εχθροπραξίες δεν πρόκειται να σταματήσουν απλώς και μόνο για να καθησυχαστούν οι άμορφες μάζες των σκουληκιασμένων ψηφοφόρων. Αυτοί οι οπαδοί των κομμάτων, σαν φανατικοί ποδοσφαιρικών ομάδων τριγυρνούν από συγκέντρωση σε συγκέντρωση, από πόλη σε πόλη, κουβαλώντας το ζωντανό τους πτώμα ωρυόμενοι συνθήματα κομματικού περιεχομένου. Παραμορφωμένα πρόσωπα, αλλοιωμένα από τα ουρλιαχτά τύπου " είσαι είσαι ο πρωθυπουργός" παρελαύνουν στα κανάλια ως η βάση του εκλογικού σώματος των ψηφοφόρων, ως η πεμπτουσία της δημοκρατίας. Δάκρυα συγκίνησης και παράλυση κατατρέχει το πλήθος όταν εμφανίζεται ο αρχηγός για το μονόπρακτο των δυο ωρών.
Αυτή η ηλίθια μάζα που θυμίζει ταινία με ζωντανούς νεκρούς , δε μπορεί παρά να είναι στόχος. Δε μας συγκινεί ο αριθμός του πλήθους η παρουσία νέων και γέρων ανθρώπων, ανδρών ή γυναικών. Πρόκειται για τη στιγμή όπου η παθητική αδράνεια του κόσμου μετατρέπεται σε ιαχές και ζητωκραυγές για τη δημοκρατία.
Πήραμε λοιπόν την απόφαση να τοποθετήσουμε μια βόμβα μεσα στα μούτρα τους, να στείλουμε ενα μήνυμα στην τελευταία ομιλία του πρωθυπουργού, να προκαλέσουμε πανικό στις αρχές προκειμένου να εκκενώσουν το χώρο. Τρομοκρατημένοι ψηφοφόροι να τρέχουν για να κρυφτούν ενώ οι πυροτεχνουργοί θα επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου για την εξουδετέρωση της βόμβας. Κατηφορίζοντας την Σολωμού ενσωματωθήκαμε στην ανόητη γαλανόλευκη μάζα και περνώντας δίπλα απο ασφαλίτες και ματάδες, οι οποίοι μάλιστα μας ευχήθηκαν με την νίκη ,θεωρώντας μας κομμάτι του πλήθους προσεγγίσαμε το σημείο που είχαμε αποφασίσει να τοποθετήσουμε τον μηχανισμό. Είδαμε τους 3 ασφαλίτες και τους 2 ματάδες που βρισκόντουσαν στην
3 Σεπτεμβρίου και Γκυιλφόρδου καθώς και τον ασφαλίτη ο οποίος ήταν στην συμβολή της Πατησίων και της Γκυιλφόρδου .Χωρίς να μας επηρεάζουν στο ελάχιστο κατευθυνθήκαμε στο στενό, αφήσαμε τον μηχανισμό και φύγαμε ανενόχλητοι. Μετά απο μισή ώρα και 50 μέτρα από την εξέδρα που μίλαγε ο χοντρομαλάκας εξερράγη στέλνωντας του και ένα μήνυμα σε σχέση με όλα αυτα που λεεί για συλλήψεις, εξαρθρώσεις και λογική της μηδενικής ανοχής.
Τώρα είναι η ώρα που ο καθένας πρέπει να κοιτάξει μέσα του και να συνεχίσει ή να διακόψει οριστικά τις αποφάσεις του. Πρέπει να τους δείξουμε συλλογικά και
ατομικά πως δε μασάμε.
Θα μείνουμε μέχρι το τέλος.
Αν αυτοί λυσσάνε μια φορά να μας βρούνε εμείς ας λυσσάξουμε εκατό να τους επιτεθούμε πρώτοι
Σ΄αυτόν τον πόλεμο χαμένος είναι όποιος πάει σπίτι του. Καμία οπισθοχώρηση, καμία αναβολή.
Τώρα το μίσος πρέπει να δώσει τη θέση του στη στρατηγική, στα έξυπνα σχέδια, στην αμείλικτη αποφασιστικότητα.
Ας απελευθερώσουμε όλοι μας τα καταστροφικά μας ένστιχτα.
Ας ξαναξεκινήσει ένας καινούργιος γύρος αντάρτικου πιο σκληρός πιο καταστροφικός απο ποτέ.
Ας γίνουν όλα τα σπίτια γιάφκες κι όλες οι γιάφκες μια φωτιά που θα τους κάψει ζωντανούς.
Ας τους δείξουμε ότι το νέο αντάρτικο πόλης δεν ήταν ούτε φούσκα, ούτε εφηβικό ξέσπασμα, ούτε καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Είναι η υλοποίηση και το ζωντάνεμα των επιθετικών επιθυμιών μας, των αρνήσεων μας, της ύπαρξής μας που επιτίθεται στο υπάρχον.
Θα μας βρίσκεται παντού μπροστά σας... και θα δούμε ποιος έχει στριμώξει ποιον
Υ.Γ. Χαιρετίζουμε τον αναρχικό Χρήστο Στρατηγόπουλο και τον σύντροφο Αλφρέντο Μπονάνο που παρά το μεγάλο της ηλικίας του συνεχίζει να διατηρεί τις αρνήσεις του ακέραιες ,και να ακολουθεί το δρόμο που διάλεξε.
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς- Φράξια Μηδενιστών
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)