Ανάληψη ευθύνης για τα δύο νεοαναγειρόμενα αστυνομικά τμήματα (19/5)

«Είμαστε περικυκλωμένοι από εχθρούς. Η αλλοτρίωση βρίσκεται παντού. Στον τρόπο που οι άνθρωποι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους μέσα απ’ το καινούργιο αυτοκίνητο τους ,το στερεοφωνικό τους ,το υποθηκευμένο νέο τους διαμέρισμα ,τη χαρά των μικροηλεκτρικών συσκευών με δόσεις ,τον εξοπλισμό της κουζίνας τους. Η τέλεια αποξένωση. Γι’αυτό τουλάχιστον ας γνωρίσουμε καλά τους συντρόφους μας. Κι αυτό εν τέλει προϋποθέτει την τολμηρή εκείνη συνάντηση με τον εαυτό μας..»


Όταν πριν λίγες βδομάδες σύντροφοι από κοντινή αντάρτικη ομάδα μας προσκάλεσαν να συμμετάσχουμε στη « Σύμπραξη Εμπρηστών» και να πραγματοποιήσουμε, σε συνεργασία, με άλλες ομάδες, ένα σλάλομ πύρινων νυχτεργασιών, αποδεχτήκαμε με συνοπτικές διαδικασίες την πρόσκληση και την τιμή που μας έκαναν. Εδώ θέλουμε να διευκρινίσουμε πως οι «συνοπτικές διαδικασίες» συμφωνίας για τη συμμετοχή στην πρώτη απόπειρα της Σύμπραξης Εμπρηστών μπορεί να μην προήλθαν από την κοινή γνωριμία των συντρόφων που στελεχώνουν αυτή την ευρύτερη πειραματική πλατφόρμα αλλά επενδύθηκε απ’ την αμοιβαία εκτίμηση του επαναστατικού προσανατολισμού που έχει εκφραστεί μέσα απ’ τις προκυρήξεις τους.
Πιστεύουμε πως το νέο αντάρτικο πόλης συγκροτείται μέσα από σταθερά και υπεύθυνα σχήματα με σαφή χαρακτηριστικά. Ποτέ δεν μας άρεσαν οι αόριστες επικλήσεις ενότητας που συσπειρώνονται γύρω απ’ την «κοινή υπόθεση»,που τελικά είναι τόσο «κοινή» όσο και η «κοινή γνώμη»,αλλά σίγουρα καθόλου συλλογική. Η επίκληση των αριθμών και οι διευρυμένες συνεργασίες-συνελεύσεις με μοναδικό χαρακτηριστικό το άλφα σε κύκλο ή την αλληλεγγύη σ’ένα κρατούμενο, το μόνο που καταφέρνουν είναι να υποβιβάζουν την συνείδηση και την επαναστατική πρακτική σε μια μαθηματικο-πολιτικάντικη έννοια. Επίσης εκεί μέσα αναπτύσσεται το πιο γόνιμο έδαφος που πάνω του ανθίζουν οι λυκοφιλίες και τα πισώπλατα «συντροφικά» μαχαιρώματα. Άλλωστε όπως έχει πει ένας σύντροφος με περίσσιο κυνισμό και περισσότερη ευστοχία:«Ξέρετε ποιοι στις μέρες μας έχουν συκοφαντήσει περισσότερο τους αναρχικούς; Οι ίδιοι οι Αναρχικοί.»
Γι’αυτό και δεν μας καλύπτουν πλέον ξεπερασμένα σύμβολα που παραμένουν κενά νοήματος, αφηρημένες έννοιες όπως η «κοινωνία» που θα έπρεπε να δουλέψουμε μαζί της για την απελευθέρωση μας, ούτε καν οι μαυροκόκκινες σημαίες, αλλά ούτε και μια φωτιά που τελικά μπορεί να μιλάει τη γλώσσα της εμπρηστικής αντιπολίτευσης και της κοινωνικής αντιβίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που σε εμπρηστικές αλλά και σε ένοπλες επιθέσεις οι δράστες που αναλαμβάνουν την ευθύνη αυτοπαρουσιάζονται ως αμυνόμενοι ,που επειδή δέχονται την καταστολή, αναγκάζονται να αμυνθούν βίαια. Όμως οι θεωρίες της αμυντικής αντιβίας ουσιαστικά είναι οι θεωρίες της ήττας και της θυματοποίησης. Όπως επίσης και οι πρακτικές τους είναι προβλέψιμες γιατί είναι αναγκασμένες απλώς να απαντήσουν στις προκλήσεις της εποχής, ενώ αντίθετα το νέο αντάρτικο πόλης επιδιώκει να ορίζει το χώρο και το χρόνο της δικιάς του πρόκλησης. Η επαναστατική δράση δεν χρειάζεται να βρίσκει καταφύγιο ούτε στις μάζες ούτε στο «δίκιο των λαών».Υπάρχει ως αυτόνομος αξιακός κώδικας, ανεξάρτητα από την μειοψηφικότητα της και έχει ως αρχή μια πραγματική τάση προς την ανατροπή του υπάρχοντος. Η αφετηρία είναι η ατομική απόφαση του κάθε συντρόφου να περάσει ολόψυχα στην όχθη του επαναστατικού τερορισμού.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να μην απομονωθούμε αριθμητικά απ’ τις αυταπάτες των κοινωνικών αντιστάσεων, αλλά να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό κοινωνικό ιστό ανάμεσα στους συντρόφους του νέου αντάρτικου πόλης. Ανάμεσα σε αυτούς που έχουν ξεκινήσει αλλά και με όσους σύντομα θα συναντήσουμε. Σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να συμβάλλει σίγουρα η «Σύμπραξη Εμπρηστών».Εδώ όμως θα πρέπει όλοι οι σύντροφοι που συμμετέχουμε στους αντάρτικους σχηματισμούς(σ’ αυτούς που υπάρχουν και σ’αυτούς που θα σχηματιστούν) να γνωρίζουμε ότι η παγίδα της αλλοτρίωσης υπάρχει για όλους μας. Όσο και να αποστρεφόμαστε αυτόν τον κόσμο, ταυτόχρονα είμαστε παιδιά του πολιτισμού του. Ιστορικά αρκετές οργανωμένες ομάδες του αντάρτικου πόλης αυτοπαγιδεύονταν στο φαινόμενο του «ένοπλου διευθυντισμού».Δηλαδή αλλοτριώνονταν από τον αρχικό σκοπό τους για τη διάχυση της επαναστατικής συνείδησης και πρακτικής και γινόντουσαν οι ίδιες αυτοσκοπός με βασική τους επιδίωξη τη διατήρηση του ονόματος τους στην πρώτη θέση της λίστας της αντιτρομοκρατικής της εκάστοτε χώρας. Κυνηγοί πρωτοσέλιδων ή έστω οχτάστηλων. Μια διαχρονική αλήθεια που τη συναντάμε διαχρονικά όταν το μέσο γίνεται αυτοσκοπός.
Στην Ελλάδα μια τέτοια κλασσική περίπτωση αποτελούν αρκετές καταλήψεις ,με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι οποίες εξαντλούνται στην υπεράσπιση των κτιρίων τους ενάντια στην καταστολή και τη δημιουργία "ουτοπικών νησίδων ελευθερίας". Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο μέσα στην ίδια την επαναστατική διαδικασία, με καλή διαλεκτική ,γερή κουβέντα και ισχυρές δόσεις αυτοκριτικής του κάθε συντρόφου ατομικά αλλά και συλλογικά στον πυρήνα δράσης του. Για εμάς είναι πολύ σημαντικό, ιδίως σε καιρούς που η βία επιταχύνεται, να γινόμαστε όλο και πιο συγκεκριμένοι σε επίπεδο άποψης αλλά και πρακτικής .Γιατί όσοι πιστεύουν πως οι πράξεις μιλάνε από μόνες τους ανάλογα με τα λίτρα βενζίνης ή τα κιλά εκρηκτικών που θα χρησιμοποιηθούν έχουν διαλέξει από τώρα τη θέση του θεατή ή έστω του κομπάρσου. Όμως σίγουρα δεν θα γίνουν ποτέ υποκινητές αναταραχών γιατί απλά θα τις ακολουθούν. Συνήθως είναι οι ίδιοι ,που επειδή αρνούνται να σκεφτούν, ζητωκραυγάζουν και εκστασιάζονται με το φετιχισμό των όπλων, γοητεύονται από ένοπλες οργανώσεις, μόνο και μόνο, επειδή είναι ένοπλες χωρίς καν να ασχοληθούν με το τι γράφουν στις προκυρήξεις τους, και φτάνουν στο σημείο να υποστηρίζουν ισλαμιστές εξτρεμιστές που αυτοανατινάζονται σε αποστολές αυτοκτονίας. Μια τόσο φτωχή θεώρηση, που κυβερνά σήμερα ένα μέρος των εσωτερικών τάξεων του αναρχικού χώρου, εκτός από το να αναπολεί τις ένδοξες μέρες του Δεκέμβρη, δεν έχει το κουράγιο να διεισδύσει στο βάθος και κλείνει τα μάτια στο πραγματικό πρόβλημα. Έτσι εφησυχάζει την προσωπική συνείδηση με ένα είδος επιμόρφωσης, στη γραφικότητα μιας περιστασιακής μολότοφ σε κανένα πάρτι, και διαμορφώνει ένα ακατάβλητο "πιστεύω" για κάθε κίνδυνο: τη σιγουριά οτι καθένας για την πάρτη του (σε βάρος των υπολοίπων) θα τη γλυτώσει, ακολουθώντας το γνωστό ρητό "του γρήγορου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ" .Το αποτέλεσμα ακόμα πιο φτωχό και γραφικό. Οι περισσότεροι συλληφθέντες "διώκονται για τις ιδέες τους" ή περνούσαν τυχαία απο το σκηνικό της επίθεσης. Εμείς δεν πιστεύουμε πως μια σύλληψη πρέπει να είναι οσιομαρτυρική και να θεωρείται απαραίτητη συνεισφορά, που πρέπει να πληρωθεί για να έρθει η ώρα της Επανάστασης. Ούτε οτι ένας κατηγορούμενος πρέπει να "θυσιαστεί" για το καλό της υπόθεσης .
Αλλά σίγουρα πρέπει να γνωρίζουμε πως οι επιλογές μας έχουν και ευθύνες. Όσο πιο πολύ τις σκεφτόμαστε τόσο πιο σίγουροι είμαστε άρα και πιο απαιτητικοί απ' τον εαυτό μας και απ' τους συντρόφους μας.
Άλλωστε εμπνεόμαστε κριτικά απο ιστορικές εμπειρίες που τα ίχνη τους χάνονται 2 δεκαετίες πρίν, αλλά μπορούν άνετα να επανασυνδεθούν. Τα παραδείγματα της άρνησης παρουσίας στο δικαστήριο και της μη αναγνώρισης των δικαστών αποτελούν μια καλή παρακαταθήκη που λειτούργησε ιδιαίτερα στην Ιταλία απο τους συντρόφους εκεί.
Αυτά είναι μερικά απο τα θέματα που αξίζει να καταπιαστεί το νέο αντάρτικο πόλης , ως μια νέα προοπτική άρνησης αυτού του κόσμου, για να ξεφύγει απο τις επαναλαμβανόμενες συζητήσεις, επιπέδου καφενείου και να διευρύνει την οπτική του.
Η άρνηση ενός κομματιού της επιθετικής-συγκρουσιακής τάσης του χώρου να εμβαθύνει στη μελέτη ορισμένων θεωρητικών και πρακτικών εργαλείων, το εξαντλεί σε γραφικότητα και επαναληψιμότητα γύρω απο τα Εξάρχεια και τα πανεπιστήμια.
Το νέο αντάρτικο πόλης επιδιώκει να διαμορφώσει μια νέα κουλτούρα. Πιστεύουμε οτι όλα είναι δυνατά. Μπορούμε να εμβαθύνουμε σε όλους τους τομείς στην ιστορία, τη φιλοσοφία, την επιστήμη, την οικονομία, την κρατική διοίκηση, τη διαφήμιση, το θέαμα, την τεχνολογία... Να ασχοληθούμε με τους νέους τομείς του σύγχρονου αόρατου κοινωνικού εργοστασίου που διαχειρίζεται το κράτος , να διαβάσουμε πίσω απο τις γραμμές, να κατανοήσουμε τις νέες αρχές της διοίκησης του κόσμου, να αποδαιμονοποιήσουμε τις έννοιες της οικονομίας και του κεφαλαίου και να της αντικρίσουμε ως αυτό που είναι δηλαδή ρευστά κοινωνικά συστήματα , ώστε να τις χτυπήσουμε πιο εύστοχα.
Παράλληλα να εξελιχθούμε στον πρακτικό υλικοτεχνικό τομέα, να ξεσκονίσουμε παλιά βιβλία χημείας, να κλέψουμε πληροφορίες απο το internet, να πειραματιστούμε , να αποκτήσουμε πρόσβαση σε πρώτες ύλες, να αναπτύξουμε ένα δίκτυο πληροφοριών, να γίνουμε πιο επικίνδυνοι. Τότε αυτό που έγραψαν κάποιοι αναρχικοί για το "επιπόλαιο πέρασμα απ' τα νεράτζια στην πέτρα, στο μπουκάλι, στα γκαζάκια, στα εκρηκτικά και στα όπλα" δεν είναι κάτι διαφορετικό απο την αλλαγή μιας σελίδας απο το ίδιο βιβλίο, αυτό της Επανάστασης. Απο ότι φαίνεται κάποιοι επιμένουν να συλλαβίζουν την πρώτη γραμμή ξανά και ξανά εδώ και χρόνια. Αναζητούμε το καινούργιο γνωρίζοντας πως μόνο έτσι ο επαναστατικός τερρορισμός ,με ότι μέσα κι αν χρησιμοποιεί, μπορεί να γίνει αυτό που είναι στην πραγματικότητα .Ένας παράγοντας κοινωνικής απορρύθμισης και συστημικής αστάθειας χωρίς ποτέ να είναι σίγουρο το τι θα μπορούσε να επέλθει.
Για αυτό προσπαθούμε να δυναμιτίσουμε την κατάσταση και να πλήξουμε την ομαλότητα. Για να γίνει αυτό πρέπει να είμαστε πιο εφευρετικοί και να οπλίσουμε την φαντασία μας.
Σε τελευταία ανάλυση και με όλο κυριολεκτικά το σεβασμό στα σπασίματα και τα καψίματα τραπεζών που έχουν γίνει (και έχουμε συμμετάσχει και εμείς) εκείνο που θα άξιζε να σπαστεί και να καεί δυο φορές περισσότερο είναι ο εχθρός πίσω απο τις γραμμές. Ότι συντηρεί τον επίσημο κοινωνικό ιστό και τα χαμόγελα του.
Στα πλαίσια αυτά και ως μια μικρή συνεισφορά στην πρόταση της Σύμπραξης Εμπρηστών συμμετείχαμε στην επιχείρηση ασφάλεια.
Επειδή όπως και το κράτος εξαγγέλει πως η καλύτερη καταστολή είναι η προληπτική ετσι και εμείς θεωρούμε πως επίσης η καλύτερη επίθεση είναι η προληπτική επίθεση. Αξιοποιώντας ένα καλο δίκτυο πληροφοριών που έχουμε δημιουργήσει εντοπίσαμε 2 υπο ανέγερση αστυνομικά τμήματα στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη. Στα πλαίσια μιας δοκιμαστικής περιόδου που έχουμε ανοίξει με σκοπό την εξέλιξη και την επεξεργασία των μέσων που χρησιμοποιούμε για να επιτύχουμε τους σκοπούς μας, τώρα πειραματιστήκαμε και με εκρηκτικούς μηχανισμούς στο χτύπημα αυτών των δυο στόχων.
Στην Αθήνα λόγω του οτι στο ίδιο κτίριο με το αστυνομικό τμήμα στεγαζόταν επίσης μια οικογένεια χρησιμοποιήσαμε μικρης ισχύος μηχανισμό αποτελούμενος απο 2kg μπαρούτι συμπιεσμένα σε χαλκοσωλήνα, τον τοποθετήσαμε στην μπροστινή πρόσοψη και πήραμε προειδοποιητικό τηλεφώνημα για να μην υπάρξει κάποιος τραυματισμός. Στην Θεσσαλονική λόγω της εξάλειψης κάθε πιθανότητας τραυματισμού τοποθετήσαμε 2 εκρηκτικούς μηχανισμούς με 3kg (ένας σε χαρτόκουτο μαζί με εμπρηστικό και άλλος σε σωλήνα PVC ) και άλλον ένα ωρολογιακό μηχανισμό μαζί με 2 δεκάκιλες γκαζοφιάλες που διοχέτευαν το αέριο με σωλήνα που είχαμε προσαρμόσει μέσα στο κτίριο απο την χαραμάδα στην υπόγεια γκαραζόπορτα. Τα δημοσιεύματα για την πιθανότητα ύπαρξης θυμάτων σε περίπτωση έκρηξης των γκαζοφιάλων είναι απόλυτα ψευδή αφου γνωρίζαμε πως και οι 2 είχαν ασφάλεια που δεν επιτρέπει την αναρρόφηση ωστε να υπάρξει έκρηξη.
Την ενέργεια αυτή την αφιερώνουμε στην συντρόφισσα Ζοέ η οποια τραυματίστηκε θανάσιμα καθώς και στον σύντροφο Μικαέλ ο οποίος είναι βαρύτατα τραυματισμένος απο τη νύχτα της 1ης Μαίου στο Champery στα σύνορα της Γαλλίας με την Ελβετία μετά απο ατύχημα κατά την κατασκευή εκρηκτικού μηχανισμού.
Ακόμα την αφιερώνουμε στον χιλιανό σύντροφο Mauricio Morales Duarte ο οποίος πέθανε προσπαθώντας να τοποθετήσει εκρηκτικό μηχανισμό σε στρατόπεδο των ΜΑΤ στις 22 Μαίου στο Σαντιάγκο της Χιλής.

ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ -ΦΡΑΞΙΑ ΜΗΔΕΝΙΣΤΩΝ

ΣΥΜΠΡΑΞΗ ΕΜΠΡΗΣΤΩΝ-ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ