Ανάληψη ευθύνης για τον Χηνοφώτη (11/7)

…είμαστε αυτοί οι ενοχλητικοί όπου ανάμεσα σε ανενόχλητους συνεχώς περπατάμε.

Είμαστε οι δολοπλόκοι συνωμότες όπου χαράζουμε ουλές στρατηγικής πάνω στους σκονισμένους χάρτες του πολέμου .Είμαστε αυτοί που αγαπάνε και έχουνε ανάγκη να αγαπάνε τις αξίες τους γιατί μια μέρα ίσως πεθάνουμε για αυτές.

Είμαστε τα αγριολούλουδα που εκρίνουν ένοχα αρώματα , τα αγριολούλουδα που με τα αγκάθια τους ματώνουν τα ίδια τα χέρια που τα μαζεύουν. Αγριολούλουδα που φύτρωσαν από το δημιουργικό τίποτα. Θα σφίξουμε συντροφικά το χέρι των αληθινών επαναστατών όλων των τάσεων και θα ευχηθούμε καλό δρόμο, και ίσως να ανταμώσουμε, γιατί πρέπει εμείς οι ίδιοι να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε. Το λόγω τώρα έχουν οι πράξεις…..


Για ακόμα μια φορά η επίθεση μας είχε σαν στόχο άνθρωπο του χώρου της αστυνομίας ,αλλά πιστεύοντας ότι το ζήτημα αυτό έχει αναλυθεί διεξοδικά από προηγούμενες προκηρύξεις μας θεωρούμε σκόπιμο να αναφερθούμε ,εν είδη πολιτικής ανασκόπησης, στα γεγονότα του Δεκέμβρη που μας πέρασε. Ύστερα από εφτά μήνες ,μπορούμε να εκτιμήσουμε την ιστορική παρακαταθήκη που άφησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη. Αυτές οι κοντά είκοσι μέρες που η θερμοκρασία στις πόλεις και την πρωτεύουσα της χώρας χτύπησε κόκκινο. Όταν πλήθος κόσμου χρησιμοποίησε μεθόδους συγκρουσιακής βίας ρημάζοντας τις νύχτες των μητροπόλεων, τα οικονομικά τους κέντρα, τους εμπορικούς δρόμους της κατανάλωσης και συγκρούστηκε με λύσσα με τις κατασταλτικές μονάδες. Είναι ανάγκη να ξεκαθαρίσουμε πως δεν μιλάμε για το σύνολο των ατόμων που συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις ή ταραχές. Κομματικές νεολαίες, αριστερά και ρεφορμιστικά σχήματα, καλλιτέχνες και συναυλιάκηδες, είναι σύνολα που τʼ αντιμαχόμαστε. Προσπάθησαν οι κήρυκες της λογικής ,των ειρηνικών κινητοποιήσεων(αυτοί οι σιχαμεροί διαμεσολαβητές, οι αιώνιοι συμβιβαστές), να προωθήσουν την ειρηνική πολιτική διαμαρτυρία. Το ξαναλέμε, με αυτούς, και τα κοπάδια τους δεν έχουμε (και ούτε θα θέλαμε εξάλλου) καμία σχέση. Εμείς μιλάμε μόνο για την ιστορική εμπειρία που αποκόμισε ο αναρχικός-αυτόνομος-επαναστατικός χώρος, για τους τσαμπουκαλεμένους μαθητές, τους νεαρούς μετανάστες, τις οργανωμένες ομάδες χουλιγκάνων, για παιδιά χωρίς κατηγοριοποίηση που με τρέλα κατέβηκαν στο δρόμο μαζί μας και συμμετείχαμε στις νυχτερινές συγκρούσεις.

Μιλάμε για τις «άλλες» χιλιάδες. Για τις χιλάδες που για είκοσι μέρες σʼ όλη την Ελλάδα ανέδειξαν με πλουραλισμό κινήσεων μια φοβερή κοινωνική κινητικότητα. Γιατί ήταν και αυτό χαρακτηριστικό της εξέγερσης, μια εμπειρία στροβιλισμού όπου είχε αντιστραφεί η γλώσσα και η συμπεριφορά των ανθρώπων και εμείς μέσα σε αυτούς να δημιουργούμε ρήγματα παντού.

Η εξέγερση είναι από τη φύση της κοινωνική. Είναι η συσσωρεμένη εκτόνωση βίας, θυμού, και πρόκληση ταραχής από μια μερίδα του κοινωνικού συνόλου, ετερόκλητη ως προς το εσωτερικό της με διατύπωση πολιτικών επαναστατικών ή ρεφορμιστικών αιτημάτων μόνο από οργανωμένες ομάδες και σχήματα αναρχικών-αντιεξουσιαστών ή αριστερών. Η κινητήρια δύναμη του εξεγερτικού εγχειρήματος σβήνει σταδιακά με τον χρόνο καθώς ο θυμός, εκδίκηση, η βία που διαχύθηκε σε δρόμους και πανεπιστήμια σταδιακά κορέστηκε και μειώθηκε η ένταση της στους χωροχρόνους της καθημερινότητας άρα και η εκρηκτική δυναμική της εξεγερτικής απόπειρας. Φυσικά αποφασίσαμε ως οργανωμένη ομάδα όταν υποχώρησαν τα παραπάνω και αναδείχθηκαν πιο μαζικά οι πρακτικές των καταλήψεων, της αντιπληροφόρησης, των πορειών στις γειτονιές η των συναυλιών από κομμάτια του αντιεξουσιαστικού χώρου να αποχωρήσουμε από το δρόμο. Και αφού υποχώρησε η εξέγερση, άλλοι απλά επέστρεψαν σε μια καθημερινότητα, πιο λίγοι στην νομότυπη καθημερινότητα, και οι πιο πολλοί «κλείστηκαν»στις υποκουλτούρες της μητρόπολης, ο καθένας στην παρέα του. Ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος παρέμεινε δραστήριος και ανέδειξε πολιτικά υποθέσεις όπως η κρατική καταστολή ,τους φυλακισμένους της εξέγερσης και ασχολήθηκε με την επίθεση με βιτριόλι στη Κ. Κούνεβα. Εμείς πάντως αν κάτι κρατάμε είναι πως ήταν ένας ελπιδοφόρος μήνας. Αυτή η έκρηξη, αυτός ο καταστροφικός αμοραλισμός της νεολαίας, το μίσος για τις συνθήκες ζωής και τα αδιέξοδά της έφτασε παντού. Αυτός ο ανεστραμμένος μηδενισμός αξιών έβαψε με μελανά χρώματα την κοινωνική ηθική και τις οθόνες των σπιτιών, φέρνοντας την ηχώ της σύγκρουσης παντού. Θα θυμόμαστε πάντα τις χιλιάδες κουκούλες, τις ανεξέλεγκτες φωτιές, τα βλέμματα που αντανακλούσαν πιο ζωντανά από ποτέ, αφού το μίσος και η θλίψη επηρέαζε τα πάντα. Και θα θυμόμαστε ακόμα πως ο άνεμος σφύριζε διαφορετικά πάνω από τα κτήρια της κυβέρνησης.

Ήταν η περίοδο που οι ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις επανεμφανίστηκαν με δυναμικές ενέργειες ωθημένες από την ίδια την δυναμική των γεγονότων . Ήταν τότε που οι γνωστοί πολιτικάντηδες και φίλοι των δημοσιογράφων αποκαλούμενοι ως «αντιεξουσιαστική κίνηση» νιώθοντας κάπως παράξενα που κάποιοι τους χάλασαν τη σούπα του εναλακτισμού και της απραξίας έβγαλαν την κατάπτυστη ανακοίνωση ότι «οι ριπές στα Εξάρχεια τραυμάτισαν το μαζικό κίνημα». Έναν ματατζή τραυμάτισαν εκτός άμα θεωρούν και τους μπάτσους εργαζόμενους και συνάμα κομμάτι των κοινωνικών αγώνων. Αλλά τι μπορούμε να πούμε για μια ομάδα που έχει σαν στόχο να καταλήξει κάποια στιγμή συνιστώσα του σύριζα παρά μόνο ότι είναι σε καλό δρόμο για να το καταφέρει. Εμείς θεωρούμε ότι οι επιθέσεις από επαναστατικές ομάδες ανεξάρτητα των μέσων που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη του στόχου αν πηγάζουν από παρόμοιες αντιλήψεις είναι κομμάτια του πολύμορφου αντάρτικου πόλης που μετά από τον Δεκέμβρη ανθεί σχεδόν σε κάθε πόλη της χώρας.

Από τον Δεκέμβρη και μετά η ένταση του αντάρτικου πόλης είναι τέτοια που επιστρέφει το δόγμα του τάξη και ασφάλεια στην πιο συντηρητική του εκδοχή. Νόμοι για καρτοκινητά και για κάμερες , συνεργασία με ξένες μυστικές υπηρεσίες και στροφή στη συντηρητική πολιτική. Ο νεοφιλευθερισμός μπαίνει στη μπάντα προκειμένου να ανασυγκροτηθεί εκ νέου και παραχωρεί τη θέση του στο συντηρητισμό. Η κυβέρνηση εν μέσω σκανδάλων ανακαλύπτει το μόνο τομέα που μπορεί να κάνει πολιτική ,αυτόν που ανταποκρίνεται στο μέσο μικροαστό: την ασφάλεια. Η επιστροφή των ακροδεξιών κατακαθιών κάθε είδους βρίσκουν στέγη στην μεγάλη αγκαλιά της τηλεπερσόνας του Καρατζαφέρη και του θεάτρου σκιών που έχει για κόμμα. Ξαφνικά όλοι μιλούν για την εσωτερική κατάσταση. Δύο θέματα κυριαρχούν στην επικαιρότητα: η τρομοκρατία και οι μετανάστες. Ξαφνικά το παλαιό εφετείο και οι καταληψίες του γίνονται επικίνδυνοι για τη σταθερότητα του έθνους, και οι δημοσιογράφοι ωρύονται για την εγκατάλειψη του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Επιτροπές κατοίκων ξεπηδούν με μπροστάρηδες σχεδόν πάντα τους οργανοπαίχτες της Χρυσής Αυγής. Οργανώνονται περιπολίες στην περιοχή του Αγ.Παντελεήμονα , πεζές η μηχανοκίνητες, χωρίζονται σε βάρδιες αποτελούμενες από πολίτες και μπάτσους όπου εισβάλουν και χτενίζουν ολόκληρες γειτονιές. Τα επεισόδια για το κοράνι δίνουν νέα τροφή για συνέχιση της παραφιλολογίας για εσωτερικούς εχθρούς και οι φυλλάδες γράφουν συνεχώς για εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρμεντ που σχολιάζουν ότι η Ελλάδα είναι πέρασμα «τρομοκρατών» στην Ευρώπη. Δε θυματοποιούμε τους μετανάστες ούτε και πιστεύουμε ότι είναι αναγκαστικά της «γης οι κολασμένοι». Είναι αλήθεια ότι πολλά κυκλώματα της μαφίας δεν είναι ντόπια όπως και το ότι η Ελλάδα είναι σα χώρα δεύτερης ευκαιρίας για τους μετανάστες. Οι περισσότεροι απλώς θέλουν να γίνουν νοικοκυραίοι στη θέση των ντόπιων και νομιμοποιηθούν στη χώρα. Διακρίνουμε όμως πως οι μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς δεν έχουν το κόμπλεξ των γονιών τους για τη χώρα που τους φιλοξενεί. Ο φόβος της γκετοποίησης και της δημιουργίας καταστάσεων Παρισινών προαστίων ωθεί τις αρχές σε μια στρατηγική της έντασης τόσο στο μεταναστευτικό όσο και ευρύτερα. Η επανεμφάνιση του παρακράτους που τόσο ολοφάνερα και χωρίς προσχήματα πλέον συνεργάζεται με την αστυνομία, οι επιθέσεις σε διάφορους πολιτικούς χώρους, προετοιμάζουν το έδαφος για μια κατάσταση σαν αυτής της Ιταλίας το ʼ70. Διακρίνουμε πολωτικές τάσεις μέσα στα κοινωνικά δρώμενα και διεργασίες που θα ξεκινήσουν όπως όλα δείχνουν ένα νέο κύκλο αίματος.

Η πρόσφατη εκκένωση του καταυλισμού των Αφγανών στην Πάτρα αποδεικνύει περίτρανα τις προθέσεις των αρχών. Η σφοδρότητα της εκκένωσης, ο εμπρησμός του καταυλισμού, η σύλληψη όλων σχεδόν των ενηλίκων και η απομάκρυνσή τους από τα ανήλικα παιδιά τους όπου παραδίδονται σε κλιμάκια κοινωνικών λειτουργών. σηματοδοτεί το πέρασμα σε μια άλλη σειρά πραγμάτων.

Τώρα είναι που η πόλωση στο κοινωνικό περιβάλλον αρχίζει να γίνεται ορατή και χωρίζονται στρατόπεδα. Η αδιαφορία αφήνει το πέπλο της και οι πολίτες οπλίζονται με λοστούς και περιπολούν στις γειτονιές για κακοποιούς και ύποπτους. Τώρα είναι που θεωρούμε πως η κοινωνική ειρήνη μπορεί να είναι πιο εύθραυστη από ποτέ. Προκρίνουμε λοιπόν την αναβάθμιση μας, αλλά και όλων των ομάδων που συμμετέχουν στο αντάρτικο πόλης. Μια αναβάθμιση επιχειρησιακή, περιεχομενική σε θέματα στοχοθεσίας, εμπλουτισμένη με όλα τα μέσα. Χωρίς φετιχισμούς και υπερβολές ενθουσιασμού(συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι δε ληστεύεις μια τράπεζα με μολότοφ ούτε και καταστρέφεις μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων με σφαίρες). Πρόταγμα μας είναι η συνεχιζόμενη εξέλιξη μέχρι να ξεπεράσουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς, να εξαντλήσουμε τα περιθώρια των αντοχών μας.

Γιατί για μας η επανάσταση δεν είναι θέμα ενός μονάχα μήνα του Δεκέμβρη ή του Γενάρη αλλά είναι μια αειθαλής κατάσταση που δοκιμάζει τα όρια όλων μας.

Ας εντάξουμε λοιπόν το σκοτεινό και μηδενιστικό μήνυμα του Δεκέμβρη στα οργανωμένα σχέδια μας για καταστροφή και ας μεθοδεύσουμε το χάος στην καρδιά των μητροπόλεων.

Ας φωλιάσει ο φόβος εκεί που δε γεννιούνται πλέον συνειδήσεις

κι

Ας τρυπώσει ο τρόμος εκεί που ήδη έχουν πεθάνει.


Έτσι λοιπόν στις 10 Ιούλη στις 03:22 εισβάλαμε στο πίσω μέρος της κατοικίας του Π. Χηνοφώτη , σταθήκαμε και ενεργοποιήσαμε τους δυο πυροκροτητές αποτελούμενους συνολικά από τέσσερα ρολόγια οι οποίοι συνδέονταν με χύτρα ταχύτητας η οποία περιείχε 4 κιλά εκρηκτικής ύλης. Στην συνέχεια με σχοινί κατεβάσαμε το μαύρο σακβουαγιάζ με τον μηχανισμό στον ακάλυπτο χώρο, 7 μέτρα πίσω από την πλάτη του εκπαιδευμένου ,λογικά, ειδικού φρουρού που «φύλασσε» τον πρώην υπουργό. Αφού τοποθετήθηκε ο μηχανισμός αποχωρήσαμε.

Ο Π. Χηνοφώτης ήταν υφυπουργός εσωτερικών την χρονική περίοδο που έλαβε χώρα η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Από την αρχή της καριέρας του σε αυτόν τον τομέα παρουσιάστηκε σαν ένας έμπειρος στρατιωτικός ο οποίος θα ήταν ικανός να εξαρθρώσει τις επαναστατικές ομάδες. Η τελική έκβαση της πολυσυζητημένης σταδιοδρομίας του ήταν να φύγει βράδυ όντας πλήρως αποτυχημένος ως προς τους στόχους του. Ότι ξεγράφτηκε από την θέση του υφυπουργού δεν σημαίνει ότι και εμείς θα ξεχνούσαμε το παρελθόν του. Ας γνωρίζουν οι θιασώτες της εξουσίας ότι θα πρέπει να φυλάγονται από ένστολα αρχίδια από την αρχή της καριέρας τους έως και το τέλος της «πολυτάραχης» ζωής τους εφόσον επέλεξαν αυτήν την κατεύθυνση. Το ζήτημα της προσωπικής απειλής έχει από καιρό τεθεί σε ισχύ και θα εξακολουθήσουμε να πράττουμε για αυτό με την ίδια ένταση και συχνότητα.


ΥΓ. Σίγουρα υπάρχουν λόγοι που το επιτελείο του Υπουργείου Εσωτερικών έδωσε την ηγεσία της Ε.Υ.Π. στον Παπαγγελόπουλο. Μετά τη διακυρηγμένη επιτυχία της Ε.Υ.Π. και της ΕΛ.ΑΣ στο οργανωμένο έγκλημα, οι διασυνδέσεις με την πολιτική ηγεσία που προέκυπταν σίγουρα χάλασαν το κλίμα ικανοποίησης που υπήρχε στα στελέχη του υπουργείου . Άνθρωπος με πείρα στο κουκούλωμα σκανδάλων ο Παπαγγελόπουλος μπλεγμένος με τις υποθέσεις των απαγωγών και υποκλοπών ανέλαβε τα ηνία της Ε.Υ.Π. έχοντας το θράσος να προαναγγείλει επιτυχίες κατά της «τρομοκρατίας» . Εμείς παρόλα αυτά κύριε Παπαγγελόπουλε θυμόμαστε ακόμα που μένετε και αν επιμένετε να μας ψάχνετε ίσως ξαναπεράσουμε από τα μέρη σας.


«Η εξέγερση μας έφτασε μέχρι εδώ, είχε την τύχη μια μικρής βάρκας που στασίασε και επέστρεψε ήδη στο πέτρινο λιμάνι. Και δεν έχουμε καν τον χρόνο να την κάνουμε πειρατική. Δώσε μας το χρόνο..

Δώσε μας το χρόνο…

Δεν πρόκειται για προσευχή αλλά για δίψα. Να μπορέσουμε να σβήσουμε τα ίχνη, να κρύψουμε σε ένα νησί έναν θησαυρό για τους νεότερους που θα έρθουν μετά από εμάς για να κάνουν τα ίδια, ανυπόταχτα ταξίδια.

Ζαν Μαρκ-Ρουαγιάν

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – Φράξια Μηδενιστών