απαλλοτρίωση σούπερ μάρκετ και διανομή αγαθών στο περιστέρι
σήμερα το μεσημέρι ομάδα συντρόφων και συντροφισσών απαλλοτρίωσε το σούπερ μάρκετ dia στην οδό αγίου Φανουρίου στο περιστέρι και στη συνέχεια διένειμε αγαθά πρώτης ανάγκης και φυλλάδιο σε παρακείμενη λαϊκή υπό τις επευφημίες των περαστικών
όλα είναι κλεμμένα όλα μας ανήκουν!
πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών!
να απαλλοτριώσουμε τους αστούς!
για τον Κομμουνισμό και την Αναρχία!
50-60 περίπου μαθητές από τα γυμνάσια και λύκεια της Φιλοθέης και του Παλαιού Ψυχικού επιτέθηκαν στο Κολλέγιο Αθηνών γύρω στις 15.00 χθες.
[Η περιγραφή που ακολουθεί βασίζεται στις μαρτυρίες τεσσάρων ατόμων που ήταν αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων.]
Φιλοθέη, Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009. 50-60 περίπου μαθητές από τα γυμνάσια και λύκεια της Φιλοθέης και του Παλαιού Ψυχικού επιτέθηκαν στο Κολλέγιο Αθηνών γύρω στις 15.00 χθες. Έδωσαν έτσι ένα διαφορετικό νόημα και μια «ποιοτική αναβάθμιση» στον καθιερωμένο νεραντζοπόλεμο που διαμείβεται μεταξύ μαθητών των γύρω περιοχών κάθε χρόνο την Παρασκευή πριν από την Καθαρή Δευτέρα. Φέτος, αντί για νεράντζια, μπουγέλωμα και χαβαλέ οι εξοργισμένοι νεαροί συγκεντρώθηκαν έξω από το Κολλέγιο και αφού έσπασαν την πίσω πόρτα, γέμισαν το κουβούκλιο του φύλακα και τους γύρω τοίχους με «αλφάδια» και αντιεξουσιαστικά συνθήματα πριν το διαλύσουν τελείως και πλακώσουν τον φύλακα που προσπάθησε να τους σταματήσει. Στη συνέχεια, έριξαν πυροτεχνήματα, μπουγέλωσαν με μάνικες το προαύλιο του κολλεγίου, πέταξαν νεράντζια στα σταθμευμένα πούλμαν που μεταφέρουν τους μαθητές και προσπάθησαν να κάνουν ντου και να εισβάλουν στα κτίρια. Την εισβολή στον χώρο του κολλεγίου απέτρεψε η δυναμική εμφάνιση των μπάτσων. Στην αρχή έφτασαν επιτόπου δύο περιπολικά και αμέσως μετά δεκάδες Ζητάδες, ασφαλίτες και Οπκίτες με πλήρη εξοπλισμό και μάσκες. Ας μην ξεχνάμε ότι η περιοχή είναι προπύργιο της άρχουσας τάξης, στο δε Κολλέγιο φοιτούν οι γόνοι πολλών εγχώριων και αλλοδαπών «προσωπικοτήτων»... Η κινητοποίηση των μπάτσων ήταν ακαριαία και όπως πάντα ακραία. Προσπάθησαν να διαλύσουν τους συγκεντρωμένους και μαχητικούς νεαρούς κυνηγώντας τους στα γύρω στενά. Κάποια από τα παιδιά φοβήθηκαν και έφυγαν, έμειναν ωστόσο γύρω στα 20-25 άτομα τα οποία ανασυντάχτηκαν και επιτέθηκαν στους μπάτσους με νεράντζια. Οι μπάτσοι συνέλαβαν ένα κορίτσι 12 ετών (!!!), ένα παιδί που δεν συμμετείχε στα γεγονότα και απλώς παρακολουθούσε γιατί τόλμησε να διαμαρτυρηθεί όταν οι μπάτσοι προσπάθησαν να συλλάβουν έναν άλλον πιτσιρικά. Επειδή τους ζήτησε το λόγο, τον έπιασαν και του ζήτησαν τα στοιχεία του, εκείνος τους έδειξε ταυτότητα και όταν του είπαν ότι θα τον συλλάβουν εκείνος τους ξέφυγε και άρχισε να τρέχει. Τον κυνήγησαν έξι μπάτσοι, ασφαλίτες και Οπκίτες και ο νεαρός θα τους ξεγλίστραγε αν δεν τον έριχνε κάτω με μια γροθιά στο πρόσωπο ένας ασφαλίτης που ήταν κρυμμένος λίγο πιο κάτω. Έπεσαν πάνω του, του φόρεσαν χειροπέδες και τον οδήγησαν σε ένα χρυσαφί τζιπ με φιμέ τζάμια. Τη μικρή την είχαν χώσει σε ένα περιπολικό, τον άλλο νεαρό τον είχαν πάει ήδη στο ΑΤ (αργότερα τον άφησαν ελεύθερο). Τα παιδιά που είχαν απομείνει συγκεντρώθηκαν και άρχισαν να ουρλιάζουν στους μπάτσους να αφήσουν τους φίλους τους που δεν είχαν κάνει κάτι για να συλληφθούν. Οι μπάτσοι προπηλάκισαν τους εξαγριωμένους νεαρούς και ένας «νευρικός» με κτηνώδη διάπλαση κινήθηκε σηκώνοντας το χέρι του απειλητικά προς μια κοπελίτσα που ούρλιαζε να αφήσουν τον αδερφό της. Ο αξιωματικός ζήτησε αυτοσυγκράτηση και οι μπάτσοι έμειναν πολιορκημένοι από τα παιδιά που τους έβριζαν και τους έφτυναν. Οι φραστικοί διαπληκτισμοί συνεχίστηκαν και η κατάσταση δεν εκτονώθηκε παρά μόνο όταν, με την παρέμβαση κάποιων από το εκπαιδευτικό προσωπικό του Κολεγίου, αλλά και της μητέρας ενός εκ των συλληφθέντων, η οποία απαίτησε να αφεθούν αμέσως ελεύθερα τα παιδιά και ζητούσε να μάθει τα στοιχεία όσων μπάτσων απειλούσαν και εξύβριζαν, τους άφησαν ελεύθερους.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
| |
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα ¨μεμονωμένα¨ αυτά περιστατικά, γίνονται κανόνας στο Πα.Μακ., κάτι που επιβεβαιώνει και η δομή και λειτουργία του νέου υπερπολυτελούς Αμφιθεάτρου 14. Για όσους δε γνωρίζουν, στο συγκεκριμένο αμφιθέατρο είναι εγκατεστημένο ένα ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο σχεδιάστηκε έτσι ώστε όταν ο καθηγητής κλειδώνει την πόρτα την ώρα του μαθήματος, ο φοιτητής να υποχρεούται να χτυπήσει το κουδούνι(!!!) και ο πρώτος αποφασίζει αν θα έχεις το δικαίωμα να μπεις ή όχι στο ¨τσιφλίκι¨ του.
Φυσικά, κανένας υγιώς σκεπτόμενος φοιτητής δε θα μπορούσε να συμφωνήσει με μια τόσο αρρωστημένη κατάσταση που παραπέμπει σε νοοτροπίες άλλων εποχών και καθεστώτων. Η απαξίωση όμως του φοιτητικού συλλόγου από τις καθεστωτικές παρατάξεις (κοινώς κομματόσκυλα) αλλά και η έλλειψη συντονισμένης συλλογικής συζήτησης και δράσης, βοήθησε τα ανδρείκελα της πρυτανείας να υλοποιήσουν τα αντιδραστικά τους σχέδια και να περάσουν το θέμα στα ψιλά. Πανεπιστημιακό άσυλο, ακαδημαϊκές ελευθερίες, φοιτητικά δικαιώματα και ανθρώπινη αξιοπρέπεια καταπατούνται συνεχώς και χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Υπενθυμίζουμε απλά την έλλειψη δωρεάν σίτισης στο Πανεπιστήμιό μας, το μπάχαλο που δημιουργήθηκε με τα ¨δωρεάν¨ συγγράμματα λόγω της εφαρμογής του Νόμου-Πλαίσιο, την κάμερα (που κατέβηκε φυσικά) στο Πα.Μακ. κ.α.
Αποφασίσαμε να απαντήσουμε στην τρομοκρατία χτυπώντας με σαμποτάζ του συστήματος ελέγχου και εκβιασμού του Αμφιθεάτρου 14. Η δράση μας αυτή στρέφεται όχι μόνο ενάντια στην καθηγητική αυθαιρεσία, αλλά και ενάντια σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό που καταπιέζει καθημερινά τις ζωές και την ελευθερία μας σε εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους όπως το Πανεπιστήμιο. Το κουδούνι ήταν μόνο η αρχή…..
ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ – ΚΑΘΗΓΗΤΑΔΕΣ – ΨΕΥΤΟΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ……………
…………..ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΞΕΙ
Δυο εμπρηστικές επιθέσεις σημειώθηκαν τα ξημερώματα στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Στις 02:30 άγνωστοι έβαλαν φωτιά σε ΑΤΜ της Εθνικής Τράπεζας το οποίο βρισκόταν στη συμβολή των οδών Εγνατίας και 3ης Σεπτεμβρίου.
Περίπου μισή ώρα αργότερα 3 σταθμευμένα αυτοκίνητα και μια μοτοσυκλέτα καταστράφηκαν ολοσχερώς από πυρκαγιά που προκλήθηκε σε πυλωτή πολυκατοικίας στην οδό Μηχαϊλίδου 13.
Tο μεσημέρι μετά την κηδεία του άτυχου νέου ομάδα τριακοσίων περίπου ατόμων από τον καταυλισμό επιτέθηκε με πέτρες το δημαρχείο θεωρώντας υπεύθυνο το δήμο Τυρνάβου για το θάνατο του 27χρονου τσιγγάνου από ηλεκτροπληξία. H ΔΕΗ αρνείται επίμονα να δώσει ρεύμα στους κατοίκους του καταυλισμού. Οι κάτοικοι του καταυλισμού αυτού μη έχοντας άλλη λύση έπαιρναν ρεύμα από το δίκτυο της ΔΕΗ με αυτοσχέδια καλώδια που βέβαια δεν πληρούν τις προδιαγραφές ασφαλείας. Η ΔΕΗ αρνείται επίμονα να τους ηλεκτροδοτήσει νόμιμα και πετάει το μπαλάκι στην τοπική αυτοδιοίκηση καθώς ο συγκεκριμένος καταυλισμός δεν είναι ενταγμένος στο σχέδιο πόλης
Εμπρησμός υποκαταστήματος της «Εθνικής Χρηματηστηριακής» στη συμβολή των οδών Ακαδημίας και Ζ.Πηγής λίγο μετά τις 8:30 το βράδυ. Επιτόπου έσπευσαν 9 οχήματα της Πυροσβεστικής.
Aπόπειρα εμπρησμού σε γνωστό πολυκατάστημα μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας σημειώθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Συγκεκριμένα, γύρω στις 5 το πρωί άγνωστοι δράστες έσπασαν βιτρίνα του καταστήματος από την πλευρά της οδού Δαιδάλου, χρησιμοποιώντας βαριοπούλα και άνοιξαν μεγάλη τρύπα.
Στο εσωτερικό της βιτρίνας άδειασαν δύο μπιτόνια βενζίνα, η ποσότητα της οποίας υπολογίζεται σε 9 λίτρα. Παράλληλα, πέταξαν μέσα αυτοσχέδιο εμπρηστικό μηχανισμό, αλλά περισσότερο για λόγους απειρίας δεν σημειώθηκε ανάφλεξη. Το σπάσιμο της τζαμαρίας προκάλεσε την ενεργοποίηση του συναγερμού, οπότε και στο σημείο έσπευσαν εργαζόμενοι εταιρείας Security, με την οποία είναι συμβεβλημένο το πολυκατάστημα. Αμέσως ειδοποιήθηκαν Πυροσβεστική και Αστυνομία, που απέκλεισαν το χώρο.
Προανάκριση διενεργεί η Πυροσβεστική Υπηρεσία Ηρακλείου, ενώ με την υπόθεση ασχολείται και η Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Ηρακλείου.
Αναρχικοί και αντιεξουσιαστές επιτήθενται σε 2 εταιρείες που αναλαμβάνουν εργολαβίες στο χώρο του καθαρισμού. Το μεσημέρι στην "Οικολογική" στον Πειραιά, και το απόγευμα στην "Αριάνθη" στην περιοχή του Αγίου Νικολάου.
Ο Γ. Πανούσης τραυματίστηκε όταν ομάδα αγνώστων εισέβαλε στο κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, «Κωστής Παλαμάς», την ώρα που ήταν σε εξέλιξη συνέδριο εγκληματολογίας με ομιλητή τον καθηγητή. Οι εισβολείς απέκλεισαν μία από τις εξόδους της αίθουσας, με αποτέλεσμα οι σύνεδροι να έχουν στη διάθεσή τους μόνο ένα ασανσέρ για να βγουν. Μετά το επεισόδιο, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου έλαβε τις πρώτες βοήθειες. Ο καθηγητής πήρε εξιτήριο αργά το μεσημέρι. Πριν την εισβολή τους στο κτίριο, τα 80-100 άτομα που συμμετείχαν σε αυτή προκάλεσαν φθορές σε κτίρια επί της οδού Ακαδημίας και στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων. Σοβαρές είναι και οι ζημιές που προκλήθηκαν στο κτίριο του πανεπιστημίου.
Συνδιοργανωτές του επεισοδιακού, όπως εξελίχθηκε, συνεδρίου ήταν η «Επάνοδος», το «Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών» της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Τμήμα Κοινωνιολογίας-Τομέας Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, η Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το «Ελληνικό Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη».
Την Τετάρτη 19/2/2009 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση σε συνέδριο που διοργανώθηκε για τις φυλακές με μπογιές, αυγά, γιαούρτια, τρικάκια και κείμενα. Για να ξεκαθαρίσουμε με την σκοπιμη παραφιλολογια και θυματοποίηση απο την πλευρά του κομματικού και ειδησεογραφικού κατεστημένου. Στόχος της παρέμβασής μας στο συνέδριο που διοργάνωσε η Επανοδος, «θυγατρική» του υπουργείου δικαιοσύνης, δεν ήταν ο καθηγητής Γ. Πανούσης αλλά ο συρφετός του δικαστικού συστήματος και άλλων πολιτικών εκπροσώπων. Υποκριτικά, ενώ δεν έχει ικανοποιηθεί σχεδόν κανένα αίτημα από των αγώνα των κρατουμένων τον περασμένο Νοέμβρη για τις άθλιες συνθήκες του λεγόμενου σωφρονιστικού συστήματος και τον εκδικητικό δικαστικό αυταρχισμό και ενώ δεκάδες αιχμάλωτοι της εξέγερσης παραμένουν στα μπουντρούμια προφυλακισμένοι με συνοπτικές διαδικασίες, αυτοί ασχολούνται με την δήθεν επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη των αποφυλακιζόμενων.
Έτσι σαν μοναδική και ενδεχομένως «άτυχη στιγμή» της παρέμβασής μας θεωρούμε ότι διέφυγαν της προσοχής μας ορισμένα πρόσωπα που αποτελούν το βαθύ κράτος του σωφρονισμού (σαν τον αρεοπαγίτη Β. Μαρκή). Ακολουθεί το κείμενο που πετάχτηκε κατά την περέμβαση:
ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΡΝΙΑ;
10000 κρατούμενοι μαζί με δεκάδες άλλες χιλιάδες υπόδικων ή σε αναστολή μαζί με τις οικογένειές τους δεν είναι άλλο παρά η καύσιμη ύλη όχι μόνο για την κρατική καταστολή και τα ιδεολογήματά της αλλά και για ένα τεράστιο στρατό παρασίτων που μέσω αυτών κατακτούν το ψωμί τους, κατακτούν το κοινωνικό τους κύρος, φτιάχνουν την καριέρα τους, υπάρχουν ως σημαίνοντα γρανάζια μια δολοφονικής μηχανής. Μπάτσοι, δικαστές, δικηγόροι, δεσμοφύλακες, πολιτικό προσωπικό υπουργείων, ψυχίάτροι, κοινωνικοί λειτουργοί. Από δίπλα η έκκλησία, οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακαδημαικοί, και τον τελευταίο καιρό ΜΚΟ, επιχειρηματίες και καριερίστες του ανθρωπισμού. Πόσοι και πόσοι δεν είναι που πρέπει να ευλογούν τον καθημερινό πόνο και τον εξευτελισμό των φυλακισμένων γιατί σε αυτόν τον πόνο και τον εξευτελισμό είναι που οφείλουν τα προνόμιά τους.
Και ξαφνικά όλοι αυτοί αποφασίζουν να συναντηθούν. Να γεμίσουν τα media με διαφημίσεις για κρατούμενους που «ξανακυλάνε». Να κάνουν συνέδριο με θέμα το πώς θα «επανενταχθούν» τα πεπλανημένα κατοικίδια των «σωφρονιστικών ιδρυμάτων».
Προς τι αυτή η σύναξη των ορνίων; Αρχιφύλακες και διευθυντές ιδρυμάτων, αυτοί που διατάζουν τους ξυλοδαρμούς και τα πειθαρχεία μαζί με καλοπληρωμένους εθελοντές των ΜΚΟ. Ρουφιάνες κοινωνικοί λειτουργοί μαζί με τον Βγενόπουλο και το Λάτση. Παπάδες πλάι σε καλοθρεμμένους πανεπιστημιακούς «δάσκαλους». Δικηγόροι που ρουφάνε το αίμα του φυλακισμένου μαζί με τα καθάρματα της δικαστικής έδρας…
Τι άλλο μπορεί να θέλουν όλοι αυτοί παρά να στήσουν μια ακόμα μπίζνα, έναν ακόμα μηχανισμό εκμετάλλευσης ελέγχου και βίας απέναντι σε όσους δεν κατάφεραν να αποφύγουν την τσιμπίδα του νόμου. Μιλάνε για επανένταξη. Και εμείς βλέπουμε την συνέχιση της κράτησης με άλλα μέσα. Βλέπουμε μια εύπλαστη εφεδρεία εργατικού δυναμικού για τα αφεντικά. Βλέπουμε το πόδι των κρατικών - κοινωνικών λειτουργών να περνάει το κατώφλι των σπιτιών. Βλέπουμε τη θεσμοθέτηση μιας νέας φυλακής, διάχυτης, μιας εξάρτησης ύπουλης και βαθύτατα κατασταλτικής.
Ίσως να είμαστε κακεντρεχείς εξτρεμιστές που βλέπουμε τους νόμους να γράφονται από δημοκρατικά εκλεγμένες κλίκες εξουσίας για να εξυπηρετήσουν τα προνόμιά του κεφαλαίου. Ίσως είμαστε καχύποπτοι αναρχικοί με την «ηθική κρίση» των δικαστών που καταστρέφουν ζωές με τα κέφια τους, που ακυρώνουν συντονισμένα κάθε κατάκτηση των κρατουμένων. Ίσως να μην είμαστε αρκετά ευαίσθητοι για να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο που κρύβεται βαθιά, κάτω από το τομάρι του κάθε βασανιστή δεσμοφύλακα. Ίσως.
Ίσως όμως και όλοι αυτοί να ετοιμάζονται να στήσουν μια μεγάλη δουλειά με κονδύλια της Ε.Ε. Ίσως η Ευρωπαική Ένωση να θεωρεί ότι στην κρίση που έρχεται καλό θα ήταν όχι μόνο να μαζέψει μερικά «επικίνδυνα στοιχεία» αλλά και να τα κάνει όμηρους και γιαυτό είναι πρόθυμη να πληρώσει λιγότερα από όσα θα πλήρωνε για να γεμίσει τον τόπο νέες φυλακές. Ίσως το κράτος να άρχισε να σκέφτεται σοβαρά το πώς θα αφήνει λιγότερες αποδείξεις για τα εγκλήματά του…
Θα πει κανείς, πως μέσα σε όλο αυτό το συρφετό υπάρχουν και άνθρωποι με καλές προθέσεις μα «πρότερο έντιμο βίο». Άνθρωποι που θέλουν όσο γίνεται να απαλύνουν τον πόνο του συνάθρωπου, αφού δεν βλέπουν εφικτή την μεγάλη ανατροπή που θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα του. Όπως και στα ποινικά δικαστήρια έτσι και στον κοινωνικό πόλεμο ούτε η βλακεία ούτε η άγνοια αποτελούν ελαφρυντικό. Γιατί όχι μόνο είδαμε που κατέληξαν εδώ και δεκαετίες όλα τα «φρέσκα μήλα» που έπεσαν στο βαρέλι με τα σάπια. Βλέπουμε και τη μανιώδη αναζήτηση άλλοθι των κατασταλτικών μηχανισμών, βλέπουμε τη λύσσα τους να βρουν κάποιους, τον οποιονδήποτε, δεν γυαλίζει το μάτι του για κονόμα και εξουσία για να τον βγάλουν μπροστά σαν ανθρώπινη ασπίδα. Δυσκολευόμαστε, ειδικά αυτούς τους καιρούς να πιστέψουμε ότι υπάρχει τόσο μεγάλη άγνοια και βλακεία. Είμαστε δυστυχώς υποχρεωμένοι να τους αγνοήσουμε διαβλέποντας με λύπη την επερχόμενη διαφθορά ή άτακτη φυγή τους.
Οι κρατούμενοι, οι φυλακές η ποινική και πολιτική «δικαιοσύνη» είναι ανοιχτά μέτωπα ενός πολέμου που δεν άρχισε η κοινωνία αλλά που η κοινωνία, η καταπιεζόμενη και εκμεταλλευόμενη κοινωνία θα τελειώσει. Ως τότε μόνο οι αγώνες των κρατουμένων και η κοινωνική αλληλεγγύη σε αυτούς μπορεί να εξασφαλίσει τις όποιες μικρές και πρόσκαιρες βελτιώσεις στην καθημερινότητα της φυλακής.
Αυτοί οι αγώνες, αυτή η αλληλεγγύη είναι εδώ. Με τι πρόσφατες εξεγέρσεις με όλο το κύμα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε. Είναι εδώ με τους αγώνες που έρχονται μέσα κι έξω από τις φυλακές. Η κάθε πλευρά συγκεντρώνει τις δυνάμεις της…
ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΤΩΝ ΟΡΝΙΩΝ ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΕΙ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ- ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Στο στόχαστρο αγνώστων μπήκαν δεκαπέντε λεπτά πριν τα μεσάνυχτα, τρία αυτοκίνητα της ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης ''Group 4 Security'', στα Χανιά.
Οι δράστες τοποθέτησαν τρεις αυτοσχέδιους μηχανισμούς, αποτελούμενους από γκαζάκια, σε ισάριθμα θωρακισμένα αυτοκίνητα, που ήταν σταθμευμένα σε μη περιφραγμένο χώρο που ανήκει στην εταιρεία σεκιούριτι και το οποίο βρίσκεται σε παράλληλο δρόμο της επαρχιακής οδού Χανίων - Σούδας.
Τα δύο οχήματα κάηκαν ολοσχερώς από την πυρκαγιά, ενώ το τρίτο υπέστη υλικές ζημιές.
Προανάκριση για το συμβάν ενεργούν το Τμήμα Ασφαλείας Χανίων και η Πυροσβεστική Υπηρεσία.
zougla.gr
ανάληψη ευθύνης από meil που έφτασε στο blog:
Φωτιά στον κόσμο της ασφάλειας και του χρήματος
Την Τρίτη 17/2, αργά το βράδυ, επιτεθήκαμε στις εγκαταστάσεις της “Group-4 Security“ στα Χανιά και πυρπολήσαμε 3 θωρακισμένα οχήματα χρηματαποστολών που ήταν σταθμευμένα στον προαύλιο χώρο. Τα γραφεία εκείνη την ώρα φυλάσσονταν από ιδιωτικό φρουρό (και ας λένε το αντίθετο μμε και αστυνομία, για προφανείς λόγους) και έτσι αποφασίσαμε να ασχοληθούμε μόνο με τα μισά παρκαρισμένα οχήματα.
Η συγκεκριμένη εταιρία διαθέτει τον πιο μεγάλο και καλοοργανωμένο μισθοφορικό στρατό, πανελλαδικά και παγκοσμίως, από τις δεκάδες ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης που υπάρχουν και που έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια και στα Χανιά. Δουλειά τους είναι να προστατεύουν τις σημαντικότερες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και πρόσωπα που αποτελούν εν δυνάμει «στόχους», καθώς και να μεταφέρουν με ασφάλεια τα πλούτη των τραπεζών.
Η εικόνα του επαγγελματία σεκιουριτά, εξοπλισμένου με τα πιο σύγχρονα μέσα και με όλο και αυξανόμενες εξουσίες, που περιπολεί στους δρόμους και σε κοιτάζει καχύποπτα (πάντα σε ανοιχτή γραμμή με την κρατική αστυνομία), που παραμονεύει πίσω από φιμέ τζάμια και σε παίρνει μάτι μέσα από οθόνες και κάμερες παρακολούθησης, που καθημερινά μεταφέρει προκλητικά τα χρήματα των τραπεζών με το αλεξίσφαιρο γιλέκο και με το δάκτυλο στο αυτόματο, πέραν του αντικειμενικού της σκοπού – δηλαδή τη διατήρηση και τη φύλαξη της ιδιοκτησίας και του πλούτου των κατέχοντων εις βάρος των μη έχοντων – έχει και ένα βαθύτερο στόχο: την διάχυση του αισθήματος της ασφάλειας στον κοινωνικό ιστό και την ενδυνάμωση του κοινωνικού ελέγχου, της επιτήρησης και της καταστολής. Για μας καμιά δουλειά δεν είναι τιμή, αλλά κάποιες είναι πραγματικά για φτύσιμο. Το επάγγελμα του σεκιουριτά είναι βρώμικο, όπως και τα λεφτά που προστατεύει. Συνειδητά ή ασυνείδητα, για το μισθό ή για το γόητρο της στολής, οι εταιρίες φύλαξης και οι σεκιουριτάδες τους είναι φρουροί της τάξης και της εύρυθμης λειτουργίας του συστήματος και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Καμιά όμως εταιρία αστυνόμευσης και κανείς ένστολος μισθοφόρος δε μπορεί να προστατευτεί από τις οργισμένες επιθέσεις εξεγερμένων ανθρώπων (πόσο μάλλον να προστατεύσουν άλλους), κάτι που έχει αποδειχτεί πάμπολλες φορές στο παρελθόν, κάτι που βεβαιώσαμε και εμείς προχθές. Μέσα σε μια κοινωνία που έχει αναχθεί η ρουφιανιά σε αξία, κάθε επίθεση στον κόσμο της ασφάλειας, αποτελεί κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στην τάξη ενός κόσμου που βρωμάει εκμετάλλευση και καταπίεση. Σε αυτό τον αγώνα, βίαιο και ανυποχώρητο, υπάρχουν και «απώλειες», όπως οι φυλακισμένοι σύντροφοι της εξέγερσης του Δεκέμβρη και ο Νικολάου, στους οποίους αφιερώνουμε την ενέργειά μας αυτή. Επίσης, δεν ξεχνάμε τους αμετανόητους συντρόφους Δημητράκη, Βούτση και Γεωργιάδη, φυλακισμένοι για πράξεις άρνησης του εργασιακού καταναγκασμού, για ένα παραπάνω λόγο: όπως μια τράπεζα, έτσι και ένα όχημα χρηματαποστολής, είτε απαλλοτριώνεται από το περιεχόμενό του το πρωί είτε καταστρέφεται το βράδυ. Τέλος, κλείνουμε συνομωτικά το μάτι σε όσους, σε πείσμα των καιρών, πυρπολούν τις ήσυχες μέρες και νύχτες σε όλη την επικράτεια.
Ανυπότακτοι Πυρήνες ενάντια στον έλεγχο και την αστυνόμευση
Αυτοσχέδιο ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό, πολύ μεγάλης ισχύος, εξουδετέρωσαν πυροτεχνουργοί του Τμήματος Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών (ΤΕΕΜ) της Αστυνομίας έξω από τα γραφεία της τράπεζας Citibank στη διασταύρωση των οδών Αχαΐας και Τροιζηνίας στην Κηφισιά.
Όπως ανακοινώθηκε από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής, πρόκειται για παγιδευμένο αυτοκίνητο με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών, το οποίο άφησαν άγνωστοι στον περίβολο του κτιρίου γύρω στις 4:30 τα ξημερώματα. Ο εκρηκτικός μηχανισμός αποτελείτο από πέντε φιάλες προπανίου -οικιακής χρήσης- πλήρεις εκρητικής ύλης (ΑNFO), ηλεκτρικούς πυροκροτητές, μπαταρίες και δύο μηχανικά ρολόγια.
Τέσσερις άγνωστοι, εκ των οποίων οι τρεις φορούσαν κράνη μοτοσυκλέτας και ο ένας κουκούλα, στις 19:15 χθες βράδυ πυροβόλησαν 14 φορές κατά αυτοκινήτων του τηλεοπτικού σταθμού ALTER, στην οδό Λεονάρδου, και πέταξαν έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό, ο οποίος δεν εξερράγη.
Όπως αποδείχτηκε, ο μηχανισμός αποτελείτο από ποσότητα πυρίτιδας μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί από μπύρα και βραδύκαυστο φυτίλι.
Zougla.gr
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ
Στην ελληνική κοινωνία των δεκαετιών 1980-90 οι θεσμοί που οργάνωναν και ακόμα οργανώνουν τη δημόσια σφαίρα έπασχαν από αξιοπιστία. Τα πολιτικά κόμματα εξουσίας ταλανίζονταν από σκάνδαλα, οι δικαστικοί φορείς από διαφθορά, το εκπαιδευτικό σύστημα από αναχρονισμό και η αστυνομία από βιαιότητα και αυθαιρεσίες. Ήταν εποχές έντονων κοινωνικών συγκρούσεων και πολιτικής αμφισβήτησης. Απέναντι στην συνεχιζόμενη κοινωνική αστάθεια, ο καλύτερος σύμμαχος των κρατούντων ήταν η δημιουργία ενός φαινομενικού αντιπάλου.
Ήταν αυτός που θα αφουγκραζόταν και θα «ικανοποι ούσε» την κοινωνική κριτική και αμφισβήτηση, μετατρέποντας την σε ακίνδυνη εικόνα και θέαμα, με δόση καταγγελίας. Είναι ο αντίπαλος στα χαρτιά, όμως στην πραγματικότητα είναι ο σύμμαχος του κατεστημένου. Αναφερόμαστε στη 4η εξουσία της δημοσιογραφίας. Η δημοσιογραφία που αποκαλύπτει σκάνδαλα, ξεμπροστιάζει διεφθαρμένους πολιτικούς, καταγγέλει τους μπάτσους που αυθαιρετούν, δίνει λόγο στον πολίτη να μίλησει για τα καθημερινά προβλήματα του, δικάζει, ερευνά εγκλήματα, ψυχαγωγεί, διασκεδάζει, δίνει συμβουλές καταναλωτικής συμπεριφοράς, διαφημίζει και ξαναδιαφη μίζει, κάνει ανθρωπιστικούς εράνους και πάνω απ΄όλα ενημερώνει. Για να γίνει αυτό η δημοσιογραφία έδωσε τα πειστήρεια της στο λαό. Για να την εμπιστευτούν έπρεπε να πείσει.
Από τις πορείες του 90΄ που διαδηλωτές και δημοσιογράφοι πορεύονταν μαζί στα ίδια μπλόκ μέχρι τη φυλάκιση 8 εκδοτών για τη δημοσίευση προκύρηξης της Ε.Ο. 17Ν,η « μαχόμενη» και «ανεξάρτητη» δημοσιογραφία πέτυχε αυτό που ήθελε. Κέρδισε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας ότι είναι δίπλα της κι απέναντι στην εξουσία κι αναρριχήθηκε στην πρώτη θέση. Στην ουσία; Η δημοσιογραφία δεν είναι μετάδοση γεγονότων. Είναι η αναπαράσταση γεγονότων. Είναι ο σχολιασμός, η κρίση, η εκτίμηση και τα συμπεράσματα σ΄ένα φασιστικό μονόλογο. Όσο και να ρωτήσεις την οθόνη δεν θα σου απαντήσει. Όπως σε κάθε παράσταση έτσι και δώ έχουμε σεναριογράφους, σκηνοθέτες, ηθοποιούς και θεατές.
Όμως πέρα από τα ιδεολογήματα, τα media αποτέλουν μια ιδιαίτερα κερδοφόρα επιχείρηση. Εκδότες διαχειρίζονται πολιτικά συμφέροντα, όπως και πληροφορίες γι΄αυτό στους διαδρόμους τηλεοπτικών σταθμών κι εφημερίδων βαλίτσες με εκατομμύρια αλλάζουν χέρια όπως οι ιδεολογίες.
Με την επέλαση των ιδιωτικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών τη δεκαετία του 90΄ οι Έλληνες δεν ήταν μόνο οι οικονομικοί πρωτευουσιάνοι των Βαλκανίων αλλά αποκτούσαν και την φινέτσα του ευρωπαϊκού σύγχρονου life-style με τα αντίστοιχα πρότυπα και εικόνες. Ακολούθησε ο μικροαστισμός, ιδανική συνταγή για τον εξελισσόμενο καπιταλισμό. Δοξάστηκε το αγορασμένο σπίτι επί πιστώσει, το σπόρ αμάξι, η πετυχημένη επαγγελματική καριέρα, η γκλάμουρ διασκέδαση, το όνειρο του κάθε μαλάκα νέο-έλληνα μικροαστού. Η τηλεόραση όμως δεν επιβλήθηκε μόνο από την εξουσία. Η σχέση Μedia και τηλευπηκόοων δεν ήταν απλώς σχέση πομπού-δέκτη αλλά κι αντίστροφη.
Οι τηλευπήκοοι αποζητούσαν περισσότερη αδρεναλίνη, ίντριγκες, δακρύβρεχτες ιστορίες και τα media έδωσαν reality-show, ηλίθια τηλεπαιχνίδια και χαζές σαπουνόπερες σαν εικονικά συμπληρώματα ζωής. Την ίδια στιγμή τα media μιλούσαν για ξενόφερτη εγκληματικότητα και ο κόσμος κοίταζε επιφυλακτικά τους μετανάστες γύρω του. Τα media διαμορφώνουν καθημερινά τις ζωές μας. Το χρόνο που απομένει από τη δουλειά, το σχολείο, από τις θεσμοποιημένες δραστηριότητες και υποχρεώσεις μας, προσπαθούν να τον διαμορφώσουν κατάλληλα για να είμαστε ελέγξιμοι και φρόνιμοι. Χειραγωγούν τα μυαλά μας καθημερινά για να γεμίζουμε τη ρεζέρβα του πειθαρχημένου χρόνου μας, με αξίες και λειτουργίες που τροφοδοτούν το σύστημα. Δημιουργούν πρότυπα συμπεριφοράς, προβάλλουν ψεύτικες εικόνες, διαμορφώνουν το δόγμα «κοίτα την πάρτη σου και πάτα πάνω στους άλλους για να πετύχεις» και καθορίζουν την οπτική μας για τον κόσμο. Τα media δεν λένε μόνο ψέμματα. Κάνουν κάτι χειρότερο, κατασκευάζουν αλήθειες.
Όπως έλεγε και ο υπουργός προπαγάνδας των ναζι, Γκέμπελς «Λέγε, λέγε κάτι θα μείνει». Μας εμφυτεύουν τις κρίσεις τους, αργά και μεθοδικά και λειτουργούν σαν μηχανές παραγωγής φόβου καθώς διαμορφώνουν μονίμως συνθήκες έκτακτης ανάγκης. Διοικούν τις εντολές του φόβου,«κλειδώσου στο σπίτι, υπάρχει εγκληματικότητα»,«πρόσεχε τι τρώς, υπάρχουν διατροφικά σκάνδαλα»,«πρόσεχε το παιδί σου, υπάρχει η μάστιγα των ναρκωτικών». Οι πληροφορίες τους παρουσιαζονται σαν αλήθειες, ενώ αποσυνδέουν κάθε γεγονός από το κοινωνικό του περιβάλλον, τις αιτίες που συμβάλλουν στην τέλεση του, το περιέχομενο του όπως και το νόημα του και το υποβιβάζουν στο κώδικα των συμβάντων. Έτσι ο λοιμός σε μια αφρικανική χώρα συμβαίνει παράλληλα με την τελευταία επίδειξη μόδας του Versage.
Έτσι λοιπόν το απόγευμα της Τρίτης, 17/2 στις 7:15, λίγο πριν το κεντρικό δελτίο ειδήσεων αρχίσει, χτυπήσαμε το τηλεοπτικό σταθμό του Αlter. Πυροβολήσαμε επιλεκτικά τα βαν του καναλιού στις θέσεις του οδηγού και του συνοδηγού. Χτυπώντας το συγκεκριμένο κανάλι στέλνουμε ένα τελεσίγραφο σε όλους τους δημοσιογράφους. Ο καιρός που είσασταν στο «απυροβόλητο» τελείωσε. Δεν αναφερόμαστε στους τεχνικούς του καναλιού. Όχι γιατί τους συμπαθούμε, αλλά αφού είναι τόσο ελεεινοί και τιποτένιοι που για λίγα φράγκα ξεπουλάνε τη συνείδηση τους και γίνονται τα τσιράκια των αρχιρου φιάνων, προτιμάμε να τους χρησιμοποιούμε σαν σάκους του μπόξ σε καμιά πορεία. Δε θα συνέβαινε βέβαια το ίδιο αν αντικρίζαμε κάποιο γνωστό δημοσιογράφο. Να είναι σίγουροι πως μια από τις σφαίρες μας θα έβρισκε το κεφάλι του. Ας το γνωρίζουν πια οι εντολοδόχοι του συστήματος, ότι καμία πρόφαση δεν τους εξασφαλίζει την ασφάλεια τους. Ας μάθουν οι γυμνοσάλιαγκες της μηντιακής δημοσιογραφίας ότι εκτός από τα σάλια που αφήνουν πίσω τους για να κολακεύουν τους καθεστωτικούς προϊσταμένους τους και τα συμφέροντα των χορηγών τους, σύντομα θ΄αφήσουν κι αίμα. Αυτή η ένοπλη επίθεση όπως και η προηγούμενη, τις θεωρούμε κινήσεις ήπιας έντασης, προλογίζοντας αυτό που θα επακολουθήσει.
Ήδη το σχέδιο της μόνιμης απειλής αρχίζει ν΄αποδίδει. Μια μέρα μετά την ένοπλη επίθεση μας στο Α.Τ. Κορυδαλλού, ο φρουρός του σπιτιού του αμερικάνου πρέσβη πυροβόλησε τον ένοπλο σεκιουριτά, τραυματίζοντας τον, υπο το φόβο της «τρομοκρατικής» απειλής, δυστυχώς όχι θανάσιμα. Επίσης ένας καθεστωτικος φρουρός των ΜΑΤ αυτοκτονώντας, επιβεβαίωσε τα σενάρια ότι η ζωή ενός μπάτσου κοστίζει όσο και μια σφαίρα. Κύριοι δημοσιογράφοι, αυτή τη φορά ήρθαμε σην πόρτα σας, την επόμενη φορά όμως θα μας βρείτε στα σπίτια σας.
Υ.Γ1: Όσον αφορά τον τεχνικό που συναντήσαμε την ώρα που κατευθυνόμασταν στο μέρος της επίθεσης πρέπει να καταλάβει αύτος όσο και άτομα που στο μέλλον θα παρεμβάλλονται σε κάποια επίθεση μας χωρίς να είναι στόχοι μας πως όταν κάποιος με όπλο στο χέρι τους λέει να φύγουν το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να απομακρύνονται αμέσως και να μην «παίζουν» τον αυτόπτη μάρτυρα που κοιτάει, γιατι αυτό ίσως να αποβεί προβληματικό για τους ίδιους κάποια άλλη φορά.
Υ.Γ2: Πριν λίγες μέρες ο Βασίλης Τζωρτάτος αντί να ντρέπεται που συνεργάζεται με την αστυνομία αποσκοπώντας σε ευνοικότερη μεταχείρηση έδωσε συνέντεξη στην Ελευθεροτυπία μιλώντας για πράκτορες και ΚΥΠατζίδες που διαβρώνουν τις ένοπλες οργανώσεις. Είναι γνωστό το πόσο αχρείος ήταν αλλά η υπομονή έχει και τα όρια της. Η επιλογή του μέρους που αφέθηκε η προκύρηξη έχει να κάνει με την υπόθεση του Σοριν Ματέι. Η πρώτη υπόθεση τηλεδιαχείρισης από τα media με τελική έκβαση τον θάνατο μιας κοπέλας και την δολοφονία του Ματέι στο νοσοκομείο από τους μπάτσους.
ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ
Αναστάτωση προκλήθηκε χτες στο 20ό Λύκειο Θεσσαλονίκης, όπου μαθητές της γ τάξης κλείδωσαν 31 καθηγητές τους και τη διευθύντρια του σχολείου μέσα σε γραφείο για δύο διδακτικές ώρες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ποινές που επιβλήθηκαν σε τέσσερις συμμαθητές τους.
Κλίμα αναβρασμού επικρατεί το τελευταίο τριήμερο στο 20ό Λύκειο Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται στην οδό Κλεάνθους 30, στην περιοχή της Κ. Τούμπας. O σύλλογος διδασκόντων αποφάσισε να τιμωρήσει τέσσερις μαθητές διότι εξύβρισαν τη διευθύντρια του σχολείου, όπως ανέφεραν στελέχη της εκπαίδευσης. Προχτές, μετά τη λήξη των μαθημάτων, οι καθηγητές συνεδρίασαν και έλαβαν απόφαση για αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος για τους δύο μαθητές, ενώ οι άλλοι δύο τιμωρήθηκαν με πενθήμερη και διήμερη αποβολή.
Απο zougla:
Άγνωστοι έβαλαν φωτιά σε ένα ΙΧ αυτοκίνητο στην οδό Βεροίας 3-8 στην περιοχή του Αιγάλεω στις 04:30 τα ξημερώματα.
Οι εμπρηστές φεύγοντας από το σημείο δεν δίστασαν να βάλουν φωτιά και σε τρεις κάδους που βρίσκονταν στους γύρω δρόμους.
Στον τόπο του συμβάντος έφτασαν από την πρώτη στιγμή δυο οχήματα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με 6 άτομα προσωπικό και απέτρεψαν την εξάπλωση της φωτιάς.
Εμπρησμός αυτοκινήτου της Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων καθώς και τουριστικού γραφείου στην περιοχή της Αγίας Μαρίνας.
Επιλέξαμε και πήραμε την πρωτοβουλία να καταλάβουμε το «κέντρο πολιτισμού», στην αλάνα της Τούμπας, προκειμένου να το μετατρέψουμε σε ένα κοινωνικό εργαστήρι για τις επόμενες ημέρες. Έναν τόπο συνάντησης, των κατοίκων εκείνων που θέλουν να δραστηριοποιηθούν σε μια διαδικασία αγώνα και γενικότερα να ανταλλάξουν σκέψεις, προβληματισμούς και απόψεις γύρω από σημαντικές πτυχές της ζωής και της καθημερινότητάς τους.
Αφετηρία και σημείο έμπνευσης για αυτή την κίνησή μας αποτέλεσε η εξέγερση του Δεκέμβρη. Μια εξέγερση που κανείς δε θα μπορούσε να προβλέψει. Από την αρχή ξεκινούν καταλήψεις σε δημαρχεία σε όλη τη χώρα καθώς ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια συνειδητοποιούν ότι οι κρατικοί θεσμοί είναι μέρος τους προβλήματος και όχι μέρος της λύσης. Το να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας δεν είναι απλά ένα σύνθημα αλλά μεταμορφώνεται σε πράξη από χιλιάδες ανθρώπους. Ο Δεκέμβρης, ανοίγει μια χαραμάδα, η οποία φωτίζει όλες τις δυνατότητες μιας κοινωνίας που μέχρι πρόσφατα φάνταζε ακινητοποιημένη από την ίδια της την ηττοπάθεια, επιβεβαιώνοντας ότι έχουμε τη δύναμη να αγωνιστούμε για ότι μας αφορά, χωρίς να περιμένουμε λύσεις από την εξουσία.
Φυσικά και δε θα ζητούσαμε από κανέναν επαγγελματία πολιτικό να μας παραχωρήσει κάτι που ανήκει σε όλους. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο κρίσης, όπου το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας έχει αντιληφθεί, ότι οι «ειδικοί της αντιπροσώπευσης» μόνο σαπίλα και παρακμή εκφράζουν.
Τα δημόσια κτίρια πρέπει να αποτελέσουν βήμα, για εκείνα τα κοινωνικά κομμάτια, τα οποία έχουν να πούνε κάτι πέρα από την ιδιώτευση και την κομματική μιζέρια. Από χώρους «αποστειρωμένης» πολιτικής και πολιτιστικής κατανάλωσης, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τόπους πραγματικής επικοινωνίας και συνδιαμόρφωσης χωρίς ιεραρχίες και ειδικούς.
Υπάρχουν διάφορα πεδία στα οποία μπορούμε να κινηθούμε συλλογικά. Από τοπικά οικολογικά ζητήματα μέχρι κινήσεις σχετικά με τις εργασιακές σχέσεις σε μια περίοδο όπου η ανεργία και η «μαύρη» εργασία ανθίζουν ενώ τα υποτιθέμενα «εργασιακά δικαιώματα» (μισθοί, συλλογικές συμβάσεις) δέχονται μία επίθεση που δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα.
Άλλωστε η Τούμπα, μία ζώνη όπου κατοικούν χιλιάδες άνθρωποι, εδώ και χρόνια φαίνεται ότι έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο «φαγάδικο», όπου την βρώμικη δουλειά αναλαμβάνουν οι «μαύροι» εργαζόμενοι. Μια ζώνη κατοικίας με ελάχιστους ελεύθερους χώρους, όπου ο πολιτισμός της κατανάλωσης φαίνεται να κυριαρχεί, απλά επειδή δεν υπάρχει αντίπαλο δέος.
Τις ημέρες του Δεκέμβρη μαθητές, φοιτητές, άνεργοι, εργαζόμενοι, μετανάστες βρέθηκαν στους δρόμους για πολλούς κοινούς αλλά και ταυτόχρονα διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Παράλληλα πολλοί, παρόλο που δεν κατέβηκαν στους δρόμους, ένιωσαν κοντά σε αυτό που συνέβαινε.
Πρόθεση της κατάληψης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες που θα αναδείξουν τα περιεχόμενα του Δεκέμβρη και παράλληλα να αποτελέσει έναν τόπο ζύμωσης όλου αυτού του κόσμου που κατοικεί στην περιοχή της Τούμπας.
Το βράδυ της Παρασκευής επιτεθήκαμε με πέτρες, μπογιές και βαριοπούλες στο κτήριο της «ΚΙΩΝ» μιας κατασκευαστικής εταιρείας που στεγάζει και αρχιτεκτονικά γραφεία. Η συγκεκριμένη εταιρεία λοιπόν, έχει αναλάβει σε συνεργασία με την «ΘΕΜΙΣ», την κρατική εταιρεία του Υπουργείου Δικαιοσύνης την κατασκευή φυλακών καθώς και την διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων.
Η αρχιτεκτονική της φυλακής με πανοπτικά κέντρα ελέγχου ενισχύει το σωματικό και ψυχολογικό καταναγκασμό των εγκλείστων, καταπιέζει τις επιθυμίες τους και εσωτερικεύει την καθυπόταξη τους. Η δόμηση των φυλακών βασίζεται στη μονοτονία και την απομόνωση σε περιορισμένους χώρους, μειώνει τα αντανακλαστικά αντίδρασης των ατόμων με σκοπό τον διαχωρισμό και τον έλεγχο. Ταυτόχρονα, η ίδιου τύπου αρχιτεκτονική δομή προωθείται και σε άλλου τύπου κτιριακά συγκροτήματα(σχολεία, ψυχιατρεία, ορφανοτροφεία, κτλ) προφανώς για να εξομοιώσει τις ίδιες συνθήκες εγκλεισμού δημιουργώντας πολεοδομικά την εικόνα μιας κοινωνίας φυλακής.
Σαν ελάχιστη πράξη επιθετικής αλληλεγγύης λοιπόν, βανδαλίσαμε το κτήριο τους. Αφιερώνουμε την επίθεση μας στους φυλακισμένους συντρόφους μας Ηλία Νικολάου, Αποστόλη Κυριακόπουλο, Πολύκαρπο Γεωργιάδη, Γιώργο Βούτση-Βογιατζή, Γιάννη Δημητράκη. Αλληλεγγύη στους κατηγορούμενους ως μέλη της Ε.Ο. 17Ν και σε όλους όσους κρατούν αξιοπρεπή στάση στις φυλακές.
Βραδινές Επιθέσεις Για Την Επαναφορά Του Χάους
Δεν έβλεπε στον εργασιακό του χώρο τις νέες εργασιακές σχέσεις, με τα stage, τους εργολάβους, τους κακοπληρωμένους, κακοασφαλισμένους και τρομοκρατημένους εργαζόμενους.
Δεν έβλεπε τους ειδικευόμενους που για την απόκτηση της ειδικότητας θα απασχολούνται για πάνω από μια δεκαετία, όπου ο χρόνος της απλήρωτης ανεργίας πριν και μετά το αγροτικό καθώς και στα μεσοδιαστήματα των αναμονών της ειδικότητας ξεπερνάει τον χρόνο της εργασίας τους.
Δεν έβλεπε το διαρκή εκβιασμό του συμβασιούχου υγειονομικού εργάτη και όχι μόνο…
Δεν έβλεπε ότι από την πρόσβαση στις υπηρεσίες περίθαλψης που το σύστημα παρήγαγε αποκλείονταν διαρκώς και περισσότερα στρώματα.
Δεν έβλεπε τους αποκλεισμένους ανασφάλιστους ντόπιους και ξένους.
Δεν έβλεπε την ουσιαστική εξαφάνιση, λόγω της κρατικής πολιτικής περικοπών, των βιβλιαρίων απορίας.
Δεν έβλεπε την λίστα για επεμβάσεις με τους λίσταρχους, τα φακελάκια και τους ασθενείς υποταγμένους στην εξουσία της ιεραρχίας του νοσοκομείου.
Δεν έβλεπε τα απογευματινά ιατρεία με αμοιβή στα νοσοκομεία, που δημιουργούσαν διαφορετική πρόσβαση στο δημόσιο νοσοκομείο για τους έχοντες από ότι για τους υπόλοιπους λεηλατώντας για μια ακόμα φορά «υπέρ εχόντων» τους δημόσιους πόρους.
Δεν έβλεπε εκείνους τους «συναδέλφους» που αντί για τα συμφέροντα των αρρώστων προωθούσαν τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιριών.
Δεν έβλεπε στα γεγονότα του Δεκέμβρη τα νοσοκομεία, περικυκλωμένα από ασφαλίτες, που συνελάμβαναν τους τραυματίες του κοινωνικού πολέμου, εμποδίζοντας στην ουσία την πρόσβαση στην περίθαλψη σε όσους αγωνίζονταν για τα αυτονόητα.
Δεν έβλεπε…
Οι αιτίες αυτής της κοινωνικής μυωπίας των κλαδικών αγώνων είναι βαθιές και ριζικές. Είναι στο χέρι των αγωνιζόμενων ανθρώπων να τις βρουν και να τις ξεριζώσουν…
Επειδή εμείς ως εργαζόμενοι στη βιομηχανία της περίθαλψης, που συμμετέχουμε με τα χαρακτηριστικά μας στον τελευταίο αγώνα, βλέπουμε αυτά τα προβλήματα και μας αφορούν...
Επειδή εμείς ως εκπαιδευόμενοι-άνεργοι-μελλοντικοί εργαζόμενοι στην περίθαλψη, ως επικουρικοί-συμβασιούχοι, ανασφάλιστοι stageάδες, απασχολούμενοι σε εργολάβους, βλέπουμε αυτά τα προβλήματα και μας αφορούν...
Επειδή εμείς ως χρήστες των υπηρεσιών περίθαλψης και άμεσοι δέκτες των προβλημάτων της, βλέπουμε αυτά τα προβλήματα και μας αφορούν...
Επειδή έχουμε βαρεθεί να ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλο...
Επειδή γνωρίζουμε κάθε μέρα και καλύτερα τους εχθρούς μας…
Μπλοκάρουμε σήμερα τον εισπρακτικό μηχανισμό του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ μην παρεμποδίζοντας καμία άλλη λειτουργία του δημόσιου νοσοκομείου πλην της εισπρακτικής.
Για να σταματήσει το νοσοκομείο να αποκλείει τους ανασφάλιστους ασθενείς, μετανάστες και ντόπιους.
Για να σταματήσει η εμπορευματικοποίηση, κρατική και ιδιωτική, της περίθαλψης.
Για τη δωρεάν, ισότιμη, καθολική κοινωνική πρόσβαση σε ένα ποιοτικό σύστημα περίθαλψης.
Για ένα νοσοκομείο χωρίς τη μαυρίλα των σχέσεων stage και εργολαβιών.
Για μια κοινωνία χωρίς αφεντικά και δούλους.
εργαζόμενες-οι στη βιομηχανία της υγείας/αλληλέγγυοι-ες
