Ο Γ. Πανούσης τραυματίστηκε όταν ομάδα αγνώστων εισέβαλε στο κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, «Κωστής Παλαμάς», την ώρα που ήταν σε εξέλιξη συνέδριο εγκληματολογίας με ομιλητή τον καθηγητή. Οι εισβολείς απέκλεισαν μία από τις εξόδους της αίθουσας, με αποτέλεσμα οι σύνεδροι να έχουν στη διάθεσή τους μόνο ένα ασανσέρ για να βγουν. Μετά το επεισόδιο, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου έλαβε τις πρώτες βοήθειες. Ο καθηγητής πήρε εξιτήριο αργά το μεσημέρι. Πριν την εισβολή τους στο κτίριο, τα 80-100 άτομα που συμμετείχαν σε αυτή προκάλεσαν φθορές σε κτίρια επί της οδού Ακαδημίας και στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων. Σοβαρές είναι και οι ζημιές που προκλήθηκαν στο κτίριο του πανεπιστημίου.
Συνδιοργανωτές του επεισοδιακού, όπως εξελίχθηκε, συνεδρίου ήταν η «Επάνοδος», το «Εργαστήριο Ποινικών και Εγκληματολογικών Ερευνών» της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Τμήμα Κοινωνιολογίας-Τομέας Εγκληματολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, η Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και το «Ελληνικό Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη».
Την Τετάρτη 19/2/2009 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση σε συνέδριο που διοργανώθηκε για τις φυλακές με μπογιές, αυγά, γιαούρτια, τρικάκια και κείμενα. Για να ξεκαθαρίσουμε με την σκοπιμη παραφιλολογια και θυματοποίηση απο την πλευρά του κομματικού και ειδησεογραφικού κατεστημένου. Στόχος της παρέμβασής μας στο συνέδριο που διοργάνωσε η Επανοδος, «θυγατρική» του υπουργείου δικαιοσύνης, δεν ήταν ο καθηγητής Γ. Πανούσης αλλά ο συρφετός του δικαστικού συστήματος και άλλων πολιτικών εκπροσώπων. Υποκριτικά, ενώ δεν έχει ικανοποιηθεί σχεδόν κανένα αίτημα από των αγώνα των κρατουμένων τον περασμένο Νοέμβρη για τις άθλιες συνθήκες του λεγόμενου σωφρονιστικού συστήματος και τον εκδικητικό δικαστικό αυταρχισμό και ενώ δεκάδες αιχμάλωτοι της εξέγερσης παραμένουν στα μπουντρούμια προφυλακισμένοι με συνοπτικές διαδικασίες, αυτοί ασχολούνται με την δήθεν επαγγελματική αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη των αποφυλακιζόμενων.
Έτσι σαν μοναδική και ενδεχομένως «άτυχη στιγμή» της παρέμβασής μας θεωρούμε ότι διέφυγαν της προσοχής μας ορισμένα πρόσωπα που αποτελούν το βαθύ κράτος του σωφρονισμού (σαν τον αρεοπαγίτη Β. Μαρκή). Ακολουθεί το κείμενο που πετάχτηκε κατά την περέμβαση:
ΓΙΑΤΙ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΡΝΙΑ;
10000 κρατούμενοι μαζί με δεκάδες άλλες χιλιάδες υπόδικων ή σε αναστολή μαζί με τις οικογένειές τους δεν είναι άλλο παρά η καύσιμη ύλη όχι μόνο για την κρατική καταστολή και τα ιδεολογήματά της αλλά και για ένα τεράστιο στρατό παρασίτων που μέσω αυτών κατακτούν το ψωμί τους, κατακτούν το κοινωνικό τους κύρος, φτιάχνουν την καριέρα τους, υπάρχουν ως σημαίνοντα γρανάζια μια δολοφονικής μηχανής. Μπάτσοι, δικαστές, δικηγόροι, δεσμοφύλακες, πολιτικό προσωπικό υπουργείων, ψυχίάτροι, κοινωνικοί λειτουργοί. Από δίπλα η έκκλησία, οι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, ακαδημαικοί, και τον τελευταίο καιρό ΜΚΟ, επιχειρηματίες και καριερίστες του ανθρωπισμού. Πόσοι και πόσοι δεν είναι που πρέπει να ευλογούν τον καθημερινό πόνο και τον εξευτελισμό των φυλακισμένων γιατί σε αυτόν τον πόνο και τον εξευτελισμό είναι που οφείλουν τα προνόμιά τους.
Και ξαφνικά όλοι αυτοί αποφασίζουν να συναντηθούν. Να γεμίσουν τα media με διαφημίσεις για κρατούμενους που «ξανακυλάνε». Να κάνουν συνέδριο με θέμα το πώς θα «επανενταχθούν» τα πεπλανημένα κατοικίδια των «σωφρονιστικών ιδρυμάτων».
Προς τι αυτή η σύναξη των ορνίων; Αρχιφύλακες και διευθυντές ιδρυμάτων, αυτοί που διατάζουν τους ξυλοδαρμούς και τα πειθαρχεία μαζί με καλοπληρωμένους εθελοντές των ΜΚΟ. Ρουφιάνες κοινωνικοί λειτουργοί μαζί με τον Βγενόπουλο και το Λάτση. Παπάδες πλάι σε καλοθρεμμένους πανεπιστημιακούς «δάσκαλους». Δικηγόροι που ρουφάνε το αίμα του φυλακισμένου μαζί με τα καθάρματα της δικαστικής έδρας…
Τι άλλο μπορεί να θέλουν όλοι αυτοί παρά να στήσουν μια ακόμα μπίζνα, έναν ακόμα μηχανισμό εκμετάλλευσης ελέγχου και βίας απέναντι σε όσους δεν κατάφεραν να αποφύγουν την τσιμπίδα του νόμου. Μιλάνε για επανένταξη. Και εμείς βλέπουμε την συνέχιση της κράτησης με άλλα μέσα. Βλέπουμε μια εύπλαστη εφεδρεία εργατικού δυναμικού για τα αφεντικά. Βλέπουμε το πόδι των κρατικών - κοινωνικών λειτουργών να περνάει το κατώφλι των σπιτιών. Βλέπουμε τη θεσμοθέτηση μιας νέας φυλακής, διάχυτης, μιας εξάρτησης ύπουλης και βαθύτατα κατασταλτικής.
Ίσως να είμαστε κακεντρεχείς εξτρεμιστές που βλέπουμε τους νόμους να γράφονται από δημοκρατικά εκλεγμένες κλίκες εξουσίας για να εξυπηρετήσουν τα προνόμιά του κεφαλαίου. Ίσως είμαστε καχύποπτοι αναρχικοί με την «ηθική κρίση» των δικαστών που καταστρέφουν ζωές με τα κέφια τους, που ακυρώνουν συντονισμένα κάθε κατάκτηση των κρατουμένων. Ίσως να μην είμαστε αρκετά ευαίσθητοι για να ασχοληθούμε με τον άνθρωπο που κρύβεται βαθιά, κάτω από το τομάρι του κάθε βασανιστή δεσμοφύλακα. Ίσως.
Ίσως όμως και όλοι αυτοί να ετοιμάζονται να στήσουν μια μεγάλη δουλειά με κονδύλια της Ε.Ε. Ίσως η Ευρωπαική Ένωση να θεωρεί ότι στην κρίση που έρχεται καλό θα ήταν όχι μόνο να μαζέψει μερικά «επικίνδυνα στοιχεία» αλλά και να τα κάνει όμηρους και γιαυτό είναι πρόθυμη να πληρώσει λιγότερα από όσα θα πλήρωνε για να γεμίσει τον τόπο νέες φυλακές. Ίσως το κράτος να άρχισε να σκέφτεται σοβαρά το πώς θα αφήνει λιγότερες αποδείξεις για τα εγκλήματά του…
Θα πει κανείς, πως μέσα σε όλο αυτό το συρφετό υπάρχουν και άνθρωποι με καλές προθέσεις μα «πρότερο έντιμο βίο». Άνθρωποι που θέλουν όσο γίνεται να απαλύνουν τον πόνο του συνάθρωπου, αφού δεν βλέπουν εφικτή την μεγάλη ανατροπή που θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα του. Όπως και στα ποινικά δικαστήρια έτσι και στον κοινωνικό πόλεμο ούτε η βλακεία ούτε η άγνοια αποτελούν ελαφρυντικό. Γιατί όχι μόνο είδαμε που κατέληξαν εδώ και δεκαετίες όλα τα «φρέσκα μήλα» που έπεσαν στο βαρέλι με τα σάπια. Βλέπουμε και τη μανιώδη αναζήτηση άλλοθι των κατασταλτικών μηχανισμών, βλέπουμε τη λύσσα τους να βρουν κάποιους, τον οποιονδήποτε, δεν γυαλίζει το μάτι του για κονόμα και εξουσία για να τον βγάλουν μπροστά σαν ανθρώπινη ασπίδα. Δυσκολευόμαστε, ειδικά αυτούς τους καιρούς να πιστέψουμε ότι υπάρχει τόσο μεγάλη άγνοια και βλακεία. Είμαστε δυστυχώς υποχρεωμένοι να τους αγνοήσουμε διαβλέποντας με λύπη την επερχόμενη διαφθορά ή άτακτη φυγή τους.
Οι κρατούμενοι, οι φυλακές η ποινική και πολιτική «δικαιοσύνη» είναι ανοιχτά μέτωπα ενός πολέμου που δεν άρχισε η κοινωνία αλλά που η κοινωνία, η καταπιεζόμενη και εκμεταλλευόμενη κοινωνία θα τελειώσει. Ως τότε μόνο οι αγώνες των κρατουμένων και η κοινωνική αλληλεγγύη σε αυτούς μπορεί να εξασφαλίσει τις όποιες μικρές και πρόσκαιρες βελτιώσεις στην καθημερινότητα της φυλακής.
Αυτοί οι αγώνες, αυτή η αλληλεγγύη είναι εδώ. Με τι πρόσφατες εξεγέρσεις με όλο το κύμα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε. Είναι εδώ με τους αγώνες που έρχονται μέσα κι έξω από τις φυλακές. Η κάθε πλευρά συγκεντρώνει τις δυνάμεις της…
ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΑΓΟΠΟΤΙ ΤΩΝ ΟΡΝΙΩΝ ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΕΙ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ- ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου