Ανάληψη ευθήνης για Φωκά και Σπρίντερ

Από τo Indymedia:

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από έναν σκλάβο ερωτευμένο με τα δεσμά του. Μέσα στους ναούς του εμπορεύματος, τα μικρά και μεγάλα εμπορικά καταστήματα, συρρέουν καθημερινά τα πλήθη των καταναλωτών επιχειρώντας να ξεπλύνουν όση μπορούν από τη μιζέρια και τη βία με τα οποία τους εξοπλίζει η άλλη όψη του καπιταλιστικού παραδείσου: η εργασία . Και αν το να λες ότι η κατανάλωση είναι το αυτονόητο συμπλήρωμα του μισθωτού εκβιασμού ακούγεται κοινότυπο, στην πράξη βλέπουμε ότι αυτή η συνείδηση ασφαλώς και λείπει . Στα φανταχτερά μαγαζιά όλων των ειδών με την κλαμπάτη μουσική οι καταναλωτές μεθούν με την ψευδαίσθηση ότι παίρνουν κάτι από το αίμα τους πίσω . Κι ας σφίγγουν κι άλλο τα λουριά , κι ας σκύβει κι άλλο το κεφάλι μπροστά στο αφεντικό και στα χρέη της πιστωτικής και των δανείων . Αυτή η στιγμιαία αίσθηση αυτοδυναμίας και ελευθερίας που συνοδεύει τις αγορές προιόντων είναι αρκετή για να κάνει τη φτώχεια της ζωής να φαίνεται υποφερτή . Προιόντα συχνά κατασκευασμένα στα κάτεργα ενός «άλλου κόσμου» , λιγότερο ανεπτυγμένου , που οι περισσότεροι προς το παρών δεν θέλουν να τον ξέρουν.

Σε όλον αυτόν το συρφετό της καταναλωτικής μαγείας οι δικές μας προτροπές δεν μπορούν παρά να ακολουθούν την λογική της άρνησης . Μιας άρνησης που δεν γλύφει το χέρι του αφεντικού , που δεν αρκείται σε καλύτερους μισθούς , που δεν προσκυνάει αλλά επιτίθεται σʼαυτόν τον σάπιο κόσμο μέσα από την απαλλοτρίωση , τη λεηλασία , το πλιάτσικο , το σαμποτάζ και την καταστροφή.

Μέσα σʼαυτά τα πλαίσια , στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον σύντροφο Γιώργο Βούτση-Βογιατζή , που δικάζεται την 1 Απρίλη , για την απαλλοτρίωση της εθνικής τράπεζας στου Γκύζη στις 5/10/07 , κάνοντας επίθεση στα πολυκαταστήματα Φωκά και Sprider stores , στην Ερμού στη Θεσσαλονίκη , αφήνοντάς πίσω μας έντονη δυσωδία , κατεστραμένο εμπόρευμα και σπασμένες τζαμαρίες .